ฟังวิจารณ์

ฟังเขาพูดมา

"1.ยาเขาดีจริงที่มูลนิธิไทยกรุณา

"2.เสียเวลาทั้งวันปวดขาก็ต้องไปรอเข้าแถว อาทิตย์นึงไปตั้งสองวัน เสียค่าน้ำมันแพงได้ยาฟรีก็จริงแต่เสียเงินเดือนนึงก็ตกสามพันกว่าบาทรวมค่ากิน

"3.ถ้าคุณเอาปิ่นโตเข้าไปกินเขาว่านา

"4.มีพวกเส้นใหญ่เยอะ ไม่ต้องเข้าคิว ปากก็อ้างว่าไม่รับบริจาค แต่ถ้าใครทำคุณให้มากก็จะได้รับสิทธิพิเศษ

"5.ข้าวแกง น้ำ กาแฟ ทุกอย่างจะขายแพงหมดอ้างว่านำเงินไปซื้อสมุนไพร ไม่รับบริจาคแต่ข้าวแกงต้องขายหมดก่อนกลับบ้าน ตอนขากลับมีขายน้ำด้วยไม่บังคับซื้อก็เหมือนต้องซื้อเพราะคะยั้นคะยอเหลือเกิน

"6.คนรอดก็มี คนตายก็ต้องมี สุดท้ายผมไปหาหมอเณรที่กาญจนบุรี ไม่เรื่องมาก ราคายาก็สมเหตุผล กินไปมาดีขึ้นก็ไปเอาสามเดือนครั้ง ถ้าไปสิงห์บุรีต้องกำเงินหมื่นต่อเดือนแถมรักษาได้แต่โรคหมูๆ โรคยากเขาไม่รักษา"

ฟังแล้วพิจารณา คิดเหมือนกันไหม

ไม่แปลกใจว่า ทำไมแม่ชีเมี้ยนตรัสว่า หลักของพระภูมี "ทำยาก"

ก็คนเขาจะรับอย่างเดียว ปฏิเสธทุกข์ทั้งหมด

นี่แหละคนจริง ไม่ชอบก็ไปหาในสิ่งที่ชอบ

ไม่ชอบก็ไม่ควรอยู่ เก็บสมุนไพรไว้ให้คนที่ชอบ คนที่ทำได้

แลไม่ชอบ ก็ไม่ว่ากัน ชอบทางไหนไปทางนั้นดีที่สุด