วิธีแก้ทุกข์ของพระพุทธเจ้า

ผู้คนที่หลั่งไหลมาหาพระพุทธเจ้า แม้นมีมากหลาย หากแต่สรุปได้เพียงหนึ่งเดียว ตามวัตถุประสงค์ที่มา นั่นคือ เป็นผู้มีทุกข์แลต้องการพ้นทุกข์ที่มีนั้นเอง

หลวงพ่อนิพนธ์ ชี้ให้เห็นว่า ทางเลือกของฟ้าดิน ที่บัญญัติให้แก่มนุษย์ มีเพียงหนึ่งเดียว ไม่มีสอง นั่นจึงเป็นความสำคัญ ที่ทำไมจึงต้องมีพระพุทธเจ้า แลผู้ทุกข์ต้องดิ้นรนไปหาพระพุทธเจ้า

แต่เมื่อพบเจอพระพุทธเจ้า สิ่งที่วาดฝันไม่เป็นดั่งใจ คนส่วนใหญ่จึงพบกับวจี "ดี แต่ทำไม่ได้" อันเป็นผลให้ประจักษ์ว่า สาวกของท่านจึงมีน้อย ไม่ถึงแสนคนนั่นเอง

หลวงพ่อนิพนธ์ ชี้ประเด็นให้เห็นว่า ณ ขณะนี้ สิ่งอื่นไม่ใช่ปัญหาในการรักษาโรค ปัญหามีอยู่ประการเดียวคือ ทำอย่างไรให้คนเชื่อ แล้วทำตาม ส่วนคนใดที่ไม่เห็นด้วยก็แยกทางกันเดินไป

สิ่งนี้จึงเป็นที่มาว่า ทำไมสมุนไพรของพระภูมี จึงต้องขม จึงต้องขื่นประการหนึ่ง และคำสอนที่หลวงพ่อนิพนธ์สอน จึงต้องมีความเผ็ดร้อนประการหนึ่ง

ก็เพราะผู้ที่จะเดินแนวทางนี้ ต้องปรับตน ปรับนิสัย จึงต้องเริ่มจากด่าน ทำใจ โดยอาศัยเหตุและผลมาพิจารณาการกระทำนั่นเอง

เมื่อเริ่มปฐมบท จึงต้องพบกับความคิด "มันด่าเรา จะทนไปทำไม" แล้วก็ลุกจากไป หรือ "สมุนไพรทานยากฉิบหาย ไม่เอาแล้ว" แล้วก็ลุกจากไป

สิ่งเหล่านี้ ศาสนา ใช้เป็นเครื่องมือ เพื่อคัดกรองคน จึงทำให้เราเข้าใจคำที่พระภูมีตรัสไว้ว่า "ท่านเลือกคน ที่สมควรฝึกได้" นั่นเอง

แล้วคนที่เหลือ ผู้ให้ก็ต้องทำใจ พระพุทธเจ้าก็ต้องทำใจ แม้อยากจะช่วยเพื่อนมนุษย์ร่วมชาติ ทั้งอินเดีย ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะคนเหล่านั้น เชื่อกรรม ไม่เชื่อท่าน

เมื่อผ่านด่านได้ นั่นคือ จุดเริ่มของ ศรัทธา ที่มาจากรากฐานของเหตุและผล การกระทำก็จะมั่นคง ยืนระยะได้ แลเมื่อทำถูกผลถูกก็ย่อมเกิด ช้าหรือเร็ว ตามครรลองของมัน

คำที่ผู้ให้ต้องทำใจ เมื่อเจอคนพาล แลลอยล่องมาเข้าหูเป็นประจำ "ขมฉิบหาย รสชาดห่วย ทำไมไม่เห็นหายสักที ทำไมมีอาการอย่างนี้เมื่อก่อนไม่เห็นเป็น ..." นั่นแลเป็นสิ่งที่กำลังพรากคนประเภทนี้ไปจาก แม่ชีเมี้ยน พระพุทธเจ้า แลสมุนไพร ในไม่ช้า

เมื่อเลือกจะเดินทางนี้ ก็ต้องใจเย็น อดทนรอผล ระหว่างทางย่อมต้องผ่านอุปสรรคที่ผู้เดินทางนี้ล้วนต้องพานพบ นั่นคือ คำพูดที่เยาะเย้ย ถากถาง ดูหมิ่น ดูแคลน อันจึงต้องนำสติที่พระภูมีทิ้งไว้ให้ เพื่อให้ไม่หวั่นไหว นั่นคือ "หัวเราะทีหลังดังกว่า"

เพราะหนังชีวิต เขาดูกันตอนตาย อ้ายคนที่พูด ดิ้นทรมานจนขาดใจตาย หากแต่ผู้ที่เดินตามรอยพระภูมี สั่งลา แล้วหลับไป...