หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า ประเด็นที่สำตัญในตอนนี้ คือ ทำความเข้าใจกับผู้ป่วยที่มา แล้วเมื่อได้คนเชื่อ คนที่ศรัทธา แล้วทำตาม จนประสพผลความสำเร็จ นั่นคือ การช่วยตนเองได้แล้ว
ผู้ที่ประสพผลสำเร็จในการช่วยตน ก็ควรที่จะทำหน้าที่ที่สำคัญประการหนึ่ง นั่นคือ "การเป็นพระมาลัยโปรดสัตว์"
เมื่อท่านได้รับความเมตตา ได้ความรู้ ได้ทำตนจนประสพผล นั่นหมายถึง ความรู้ที่ท่านมี ท่านทำ นั้นได้ผ่านการกลั่นกรองตรวจสอบ และปฏิบัติจนเห็นผล หลวงพ่อนิพนธ์จึงอยากให้ท่าน นำความรู้ที่มีถ่ายทอดให้แก่คนรุ่นต่อไป
ดั่งคำแม่ชีเมี้ยนสอนสงฆ์ "ให้นำสิ่งที่ทำได้แล้ว ไปสอนสัตว์โลก อย่านำความคิด ความเห็นของตน ส่งให้สัตว์โลก"
พระมาลัยเช่นท่าน จะทำให้คนรุ่นหลัง มีความมั่นใจ และเข้าใจ ที่สำคัญทำตนได้ถูกต้องตามวิถีทางที่พระภููมีบัญญัติ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ "ไม่ผิดพลาด" เพราะตัวท่านได้พิสูจน์และทำมาแล้วนั่นเอง
ผู้ไม่รู้ นิ่งเสีย ได้ตำลึงทอง ผู้รู้ ไม่พูด เขาเรียกขาดเมตตา
สิ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์ให้สติในการพูดของท่านเหล่านี้ คือ อย่าหวังว่าทุกคนจะเชื่อ และทำตาม เพราะเป็นไปไม่ได้ หากแต่ควรให้กับผู้ที่อยากได้ แม้จะมีจำนวนน้อย หรือแค่คนเดียว ก็เรียกได้ว่าประสพผลแล้ว เพราะสิ่งที่มีค่าที่สุดในโลกคือ มนุษย์ บุญที่สร้างมนุษย์เพียงคนเดียวก็พอเลี้ยงตนได้แล้ว
การเรียนรู้ และศึกษาในวันนี้ของผู้ที่กำลังจะช่วยตน ไม่ใช่มีเพื่อตนเท่านั้น หากแต่ความรู้นี้ เมื่อใดที่ท่านประสพผล ก็สามารถถ่ายทอดไปยังคนรุ่นหลัง ให้เดินทางได้ถูกต้อง และประสพผลเช่นดั่งท่าน การเรียนรู้ จึงมีความหมายมหาศาล และเป็นสายธารของเมตตาที่ต่อเนื่องจากบรมครูแม่ชีเมี้ยน ผ่านมาถึงเรา ไปยังคนรุ่นหลังนั่นเอง
นี่แหละ "เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก"
