ก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่า คำกล่าวนั้นมีส่วนถูก หากแต่เป็นการพิจารณาแค่ผิวเผินไม่ตลอดรอดฝั่ง
ก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่า คำกล่าวนั้นมีส่วนถูก หากแต่เป็นการพิจารณาแค่ผิวเผินไม่ครบถ้วนกระบวนความ เพราะมองแค่ระยะสั้น
หลวงพ่อนิพนธ์จึงยกตัวอย่างให้เราเห็นภาพ
กรณีแรก คือ คุณปรียานุช ผู้ซึ่งต้องช่วยคุณนพพล ดูแลเบื้องหลังในการถ่ายทำละคร หรือแม้แต่เขียนบท เมื่อต้องทิ้งมาพำนักพักที่ชมรม นั่นหมายถึงนอกจากไม่มีรายได้แล้ว ยังต้องจ่ายเพิ่มขึ้นในการหาคนมาทำหน้าที่แทน นับดูแล้วก็เป็นเงินไม่ใช่น้อย
ผ่านไปครึ่งปี คุณปรียานุช เริ่มกลับมามีสุขภาพที่ดีขึ้น จนช่วยตัวเองได้ กลับมาเดินได้ มาจนวันนี้ สามารถกลับไปอยู่หน้าจอได้ มีรายได้เพิ่มมากขึ้น รายจ่ายจากการต้องรักษาตัวก็ไม่มี จากสภาพที่ต้องจำใจบอกขาย "บ้านตาหลา" ที่เชียงราย ก็ไม่ต้องขาย เพราะตอนนี้สามารถกลับมาหารายได้เป็นกอบเป็นกำ
กรณีที่สอง คุณธานินทร์ หรือที่ชมรมมักเรียกกันว่า อาเล็ก ที่ต้องหยุดมาฟื้นฟู พำนักที่ชมรมสองเดือนเต็ม โดยมีหนี้สินที่รอเคลียเป็นล้านบาท รวมทั้งต้องหลบหน้า เจ้าของห้องอัด เพราะไปรับเงินค่าร้องเพลงมาแล้ว แต่ไม่สามารถร้องให้เขาได้ ด้วยสุขภาพไม่เอื้อนั่นเอง
คิดค่าตัวคืนหนึ่งก็หลายตังค์ หยุดไปสองเดือน ก็นับไม่ถูก แต่ก็ต้องทำใจ ผ่านมาวันนี้ ก็นับสิบปี คุณธานินทร์ หายกลับไปร้องเพลงให้ห้องอัดได้ กลับไปทำคอนเสริต์ได้ หาเงินได้นับสิบล้านบาท
การสูญเสีย เพื่อรักษาตัว แล้วมีชีวิต มีสุขภาพที่ดี พร้อมที่จะกลับไปหาเงินอีกครั้ง คิดอย่างไรก็คุ้มเกินคุ้ม
น่าเสียดาย แม้นจะสอนและบอกกล่าวสักฉันใด ก็ยังมีคนที่ทำใจไม่ได้ แม้กระทั่งในเวลาที่ต้องทำเพื่อช่วยตน คือ การสวดมนต์ ก็ยังรับโทรศัพท์หรือพูดคุย ทำธุรกิจ คุยฟุ้งเรื่องสัพเพเหระ ให้ได้ยิน ได้เห็นกันทุกครั้ง
คำที่เปรียบเปรย จึงดังก้อง "เสียน้อย เสียยาก เสียมาก เสียง่าย"
หลวงพ่อนิพนธ์จึงชี้ให้เห็นเสมอว่า หากเราเห็นกระเป๋าเงินตก มีเงินอยู่ อยากได้ เราได้เงินนั้นในวันนี้ แต่เราจะมีมะเร็งในวันข้างหน้ารออยู่ หากเรายอมเสียนิสัย นำกระเป๋าไปคืนเจ้าของ เราไม่ได้เงินนั้น แต่เราจะพ้นกรรมมะเร็งในอนาคต คุ้มหรือไม่
จึงไม่น่าแปลก ผู้ที่จบหลักสูตรแม่ชีเมี้ยน และยึดธรรมของพระภูมีไว้ช่วยตน จึงกลายเป็นคนดี เพราะเขารู้ซึ้งถึงกรรม และทราบดีว่า เมื่อกรรมมันบันดาลทุกข์ ต้องทรมาน และใช้ขันติอดทน ต่อสู้ หนักหนาสักเพียงไหน แค่คิดก็หนาวแล้ว
คนที่ไม่รู้ ไม่กลัว จึงทำ แต่คนรู้ เขาจึงยอมเสียวันนี้ดีกว่า...
