หากแต่เจ้าหน้าที่ รวมถึงวิทยากร ท่าน อ.อร่าม ก็ประกาศ อยู่เนืองๆ ว่า ไม่อนุญาติให้จด หรือ ถ่าย หรือทำโดยวิธีการใดๆ เพื่อนำกลับไปโดยเด็ดขาด
หวง ... หรือ .... จะคิดว่าอะไรก็ตามแต่ ความจริงคือไม่ใช่อย่างที่คุณคิด
หลวงพ่อนิพนธ์ได้อรรถาธิบายเรื่องนี้ให้ฟังว่า
บทสวด สองบทนี้ แม่ชีเมี้ยนได้ให้แก่พระ เมื่อครั้งที่ไปธุดงค์ในยุคถ้ำกระบอก ที่เขาฉกรรจน์ แถวๆ ปราจีน สระแก้ว จันทบุรี
ในช่วงนั้น เขาลูกนี้ได้ชื่อว่า เป็นเขาที่โหด เพราะคนที่เข้าไป ส่วนใหญ่จะตาย ไม่เพราะไข้ป่า ก็เพราะสัตว์ป่า นั่นเอง
บทสวดสองบทนี้ แม่ชีเมี้ยนกล่าวว่า เป็นบทสวดที่พระพุทธเจ้าใช้ เพื่อป้องกันภัยจากสรรพสิ่ง จึงได้ให้พระจด และท่อง เพื่อคุ้มครองตน ในธุดงค์นั้นเอง
และบทสวด เป็นสิ่งที่มีไว้คุ้มครองชีวิต และเมื่อชีวิตเป็นของมีค่า สิ่งที่ช่วยชีวิตจึงเป็นสิ่งที่มีค่าสูงยิ่ง
สิ่งที่มีค่าสูง ท่านว่าจึงเป็นของที่มีน้ำหนัก
แลน้ำหนักนี้ ก็มีทั้งให้คุณแลโทษได้
ของสูง เมื่อวางที่สูง ก็จะพาชีวิตขึ้นสูง เมื่อวางที่ต่ำ ก็จะดึงชีวิตลงต่ำเช่นกัน
การห้าม ก็เพราะไม่อยากให้เกิดโทษจากความไม่รู้ หรือการกระทำทีไม่สมควร หากแต่ท่านใดคิดว่าทำได้ ก็สามารถขอจากหลวงพ่อนิพนธ์ได้
เพื่อความปลอดภัย ใช้ความจำดีที่สุด ค่อยๆท่องไป วันละนิดหน่อย หลายๆครั้ง ก็จำได้สมดั่งตั้งใจ
ก็พระที่แตกจากถ้ำกระบอกไป ยังต้องนำมาคืนให้หลวงพ่อนิพนธ์กันจนหมดทุกองค์แล้วเลย
