ทำไมทานสมุนไพรแม่ชีเมี้ยน ต้องเปลี่ยนนิสัย

หลายคน มักจะได้ยินได้ฟัง อยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่า โรคนี้อันตราย โรคนั้นร้ายแรง อย่างนี้อย่างนั้น และบทสุดท้าย ทำให้ตาย จนอกสั่นขวัญแขวง เป็นอะไรนิด ก็วิตกจริตตามนั้นไป

เหตุที่เป็นเช่นนั้น หลวงพ่อนิพนธ์อุปมาให้ฟังว่า เหมือนกับคนที่ต้องเดินในความมืดนั่นเอง และที่สำคัญเขาไม่มีไฟส่องทาง ย่อมต้องหวาดกลัวเป็นธรรมดา และยากจะเดินได้ตลอดอย่างปลอดภัย

เมื่อมาพบหลักสมุนไพรแม่ชีเมี้ยน แล้วเริ่มเรียนรู้ ก็อุปมาเหมือนหลวงพ่อนิพนธ์ได้จุดไม้ขีดขึ้น ให้ ที่เหลือก็นำไม้ขีดนั้นไปจุดไฟ เพื่อส่องทางให้แก่ตน

บทแรกที่หลวงพ่อนิพนธ์มักชี้ให้เห็นก็คือ โรคมันเกิดจากกรรมที่เราทำมา แล้วโรคมันจะน่ากลัวได้อย่างไร ในเมื่อผลของโรคนั้นก็แค่ทำลายได้แค่ชีวิตเดียว

หากแต่นิสัยที่เรามีต่างหากที่น่ากลัว เพราะมันเป็นแหล่งกำเนิด ก่อกรรมอันมหาศาล สามารถฆ่าคนได้มากมายจนนับไม่ถ้วน ทุกวัน ทุกเวลานาที

โรคจะฆ่าคนใช้เวลาเป็นปีๆ แต่นิสัยฆ่าคนใช้เวลาไม่ถึงเสี้ยววินาที

และยังชี้ให้เห็นอีกว่า นิสัยนี้ไปฆ่าผู้อื่นก็สาหัสแล้ว หากแต่นำมาฆ่าตนเองอีกนี่ซิ ยิ่งเป็นมหันตบาป จนเป็นบัญญัติหนึ่งของพระภูมีที่ห้ามฆ่าตนเอง

การพูดให้เข้าใจ ในเหตุและผล เพื่อให้หยุดทำร้ายตนเอง โดยเฉพาะการทานเคมี จึงถูกตอกย้ำทุกสัปดาห์

เมื่อเราเข้าใจ หรือที่หลวงพ่อนิพนธ์เรียกว่า รู้เขา รู้เรา ก็จะเห็นว่า โรคที่หมอบอกร้ายอย่างนั้นอย่างนี้ กลายเป็นปัญหาที่เล็กไปเลย

ปัญหาที่ใหญ่ที่แท้จริง จึงกลับกลายเป็นนิสัยของตัวเราท่านเองนั่นแหละ

อุปสรรคใหญ่ คือ นิสัยเดิม ที่ถูกหล่อหลอมนั่นคือ การขอ เมื่อมาเจอหลักของพระภูมีคือ พึ่งตนเอง จึงเหมือนน้ำกับน้ำมัน

จึงไม่แปลกใจ หากเทียบยุคของกรรมกับยุคของพระภูมี แม่ชีเมี้ยนจึงตรัสว่า "กรรมเขาเป็นพี่ ธรรมเขาเป็นน้อง" ก็เพราะเราท่านสั่งสมนิสัยกรรมมา สองพันกว่าปี ในขณะที่ธรรมของพระภูมีที่ทรงสอนในแต่ละยุค ก็แค่สี่สิบปี

แม้นธรรมจะมีอำนาจเหนือกรรม หากแต่นิสัยเดิมนี้เป็นอุปสรรคใหญ่เพราะอยู่กับเรามานาน และที่สำคัญ หลักของพระภูมี อยากได้ต้องทำเอง ต้องทนทุกข์ในวันนี้ เพื่อสุขในวันหน้า

กระนั้นก็ตาม ก็ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องที่ทำไม่ได้ เกินกำลัง หากแต่ต้องอาศัยเหตุผล ความศรัทธา ขันติ อดทน เราจึงเห็นคนประสพผลนั่นเอง

โรคจึงไม่ใช่ประเด็น เพราะเมื่อเราเอาเหตุเอาผล นั่นคือยอมรับกรรม และใช้ ไม่ว่าด้วยการทานสมุนไพร หรือ การทำกิจกรรม และเมื่อใช้มันก็ต้องหมด เมื่อกรรมที่เป็นนายของโรคหมดอำนาจ โรคก็ต้องจากไปอย่างแน่นอน

แต่นิสัยที่สร้างกรรม อาจก่อให้เกิดโรคใหม่ หรือทำให้ตายด้วยเหตุใดก็ได้ พระภูมีจึงตรัสว่า หากไม่แก้นิสัย ก็เสมือน "หนีเสือปะจรเข้"

การเปลี่ยนนิสัย ด้วยการนำธรรมมาปฏิบัติ เป็นวิธีที่กำจัดต้นเหตุที่ดีที่สุด และให้ผลปลอดภัยแก่ชีวิตมากที่สุด

ดังนั้น แม่ชีเมี้ยน จึงตรัสว่า สมุนไพรเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ธรรม่ชาติ ผู้ทำก็ต้องมีคุณธรรม ผู้ทานให้ได้ผลก็ต้องมีคุณธรรม

จึงกลายเป็นคำกล่าวนับแต่สมัยถ้ำกระบอกว่า สมุนไพรแม่ชีเมี้ยน ไม่เพียงเปลี่ยนโรค แต่ยังเปลี่ยนนิสัยอีกด้วย

ไม้ขีดที่ให้แสงแห่งปัญญานี้ หากผู้รับไม่รีบนำไปจุดไฟของตน ช้าเร็วก็ต้องมอด เมื่อมอดดับ ก็คงยากที่จะเดินไปถึงจุดหมายในความมืดได้

จึงมักได้ยินหลวงพ่อนิพนธ์มักกล่าวเสมอว่า การมาเพื่อทานสมุนไพรเพียงอย่างเดียว ก็คงยากที่จะประสพผล

สิ่งหนึ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวให้คิด คือ คนดี คนทำได้ เขาก็ไปนิพพานหมดแล้ว ที่เหลืออยู่ก็ล้วนแล้วแต่ผู้มีกิเลส ทำไมจึงไปเชื่อเขา ไม่เชื่อพระพุทธเจ้า ...

การสวดมนต์ และนั่งสงบ นั่นแหละบทเริ่มของการควบคุมนิสัยเราท่าน เมื่อคิดควบคุม แล้วจะได้เห็นฤทธิ์และอำนาจ ของมันว่า มีสักฉันใด