กฐินของพระภูมี

ในอดีตกาลสมัย แม่ชีเมี้ยนได้ตรัสว่า ครั้นเมื่อถึงเวลา ออกพรรษา จะจัดให้มีกฐินขึ้น

หากแต่กฐินในสมัยนั้น ไม่ได้จัดเพื่อรับเงิน รับทอง ข้าวสาร อาหารแห้ง แต่ประการใด

หากแต่หัวใจของกฐินนั้นก็คือ การเตรียมความพร้อมของพระ เพื่อทำกิจที่สำคัญ นั่นคือ "การเดินธุดงค์"

การเดินธุดงค์ อุปมาเหมือน การสอบของพระนั่นเอง หลังจากได้เรียนธรรม เปรียบเทียบได้กับ ภาคทฤษฏี มาแล้ว ด้วยการปฏิบัติจริง ทำจริง

กฐินในยุคนั้น พระภูมีจึงจัดเพื่อเป็นให้ญาติโยมได้บริจาคหรือถวายสมุนไพร เพื่อให้พระได้ใช้ในการเตรียมร่างกาย ให้พร้อมในการทำกิจธุดงค์นั่นเอง

และสมุนไพรนั้น ไม่เพียงแต่เพื่อจัดให้พระเท่านั้น

กิจอีกอย่างหนึ่งที่พระต้องทำในการเดินนี้ นั่นคือ เตรียมสมุนไพรเพื่อไปแจกแก่ญาติโยม ในแผ่นดินที่ได้เดินผ่านไปนั้นด้วย

ย่ามของพระสาวกของพระภูมี นอกจากเครื่องใช้ ไม่มีปัจจัยใดๆทั้งสิ้น มีแต่ถุงสมุนไพร ที่ได้จัดเตรียมไว้ให้แก่ญาติโยมที่ได้มาพานพบ

พระถ้ำกระบอก ในอดีตก็เฉกเช่นเดียวกัน ก่อนออกธุดงค์ จึงต้องฉันยามะพร้าวขนานใหญ่ เพื่อให้เส้นเอ็นแข็งแกร่ง ระบบอวัยวะแข็งแกร่ง ฉันขาตั๊งเป็นหม้อๆ เพื่อเตรียมไขข้อ

และเมื่อเดินธุดงค์ ทุกองค์ก็ตระเตรียมสมุนไพรมะกรูด และสมุนไพรน้ำผึืง ใส่ย่ามอีกองค์ละเป็นกิโล ให้แก่ตน และญาติโยมในที่ที่เดินไป

กฐินของพระภูมี ไม่ได้มีไว้เพื่อหาเงิน มิฉะนั้นแล้วคงไม่ต้องทิ้งท้องพระคลังมาบวช หรือไปนำจากท้องพระคลัง ดีกว่าต้องไปขอจากผู้อื่น

กฐินของพระภูมี ไม่ได้มีไว้ขอข้าว และอาหารแห้ง เพราะสิ่งเหล่านั้น ให้คุณก็แค่ประทังหิว

กฐินของพระภูมี จึงมีไว้ขอสมุนไพร เพราะสมุนไพร ให้ชีวิต ให้สุขแก่คนทุกข์ มีไว้เพื่อช่วยคน และคนคือสิ่งที่มีค่าสูงสุดในโลก

กฐินของพระภูมี จึงเป็นกฐินบุญ เพราะสิ่งที่ทำ ทำเพื่อให้สุขแก่คน นั่นและตามบัญญัติของพระภูมี ย้อนเกล็ดการทำบาป ที่ให้ทุกข์แก่คนเช่นกัน

ภาพย้อนยุคสมัยพุทธกาล หลวงพ่อนิพนธ์จึงอยากให้ปรากฎ การทำบุญกฐินที่ถูกต้องอีกครั้ง เราจึงเห็นกฐินสมุนไพรในโอกาสเข้าพรรษา และออกพรรษา ที่ชมรมคนรักสุขภาพ

หลวงพ่อนิพนธ์จึงอยากให้คิด ในสิ่งที่พระภูมีทรงตรัสชี้ทางบุญบาป ว่า "บุญและบาป ล้วนแล้วเป็นผลจากการกระทำต่อกันของมนุษย์"

จะทำสิ่งไร ดูพงศาวดารเสียก่อน ว่าสิ่งที่ทำไป มันมีผลกับใคร หรือไม่ อย่างไร แล้วจึงค่อยบอกว่า "เราทำบุญ"

เอาเงินไปถวายพระ แล้วรอบุญ มีแต่เพิ่มกิเลสให้พระ เท่ากับฆ่าพระองค์นั้นแล้ว แม่ชีเมี้ยนตรัสว่า รอบุญให้ตายก็ไม่มีทางได้ มีแต่จะได้บาปจากการฆ่าพระองค์นั้นแล้วที่ไปรออยู่