กรรมติดจรวด

โรค ได้รับการยอมรับจากวงการแพทย์ว่า เป็นสิ่งที่ติดมากับยีนจึงถูกกำหนดและเรียกว่า "โรคกรรมพันธุ์"

หลวงพ่อนิพนธ์ ได้อรรถาธิบายว่า นั่นคือ การกำหนดอายุขัยของมนุษย์ ดังนั้น จึงต้องมีวันเวลารอจนโรคแก่ เมื่อโรคตายเจ้าของสังขารของมนุษย์ก็ตายด้วย

การตายด้วยโรคอันเป็นผลเพราะถึงอายุขัย ก็คงหลีกเลี่ยงไม่ได้

หากแต่สิ่งที่เป็นไม่ได้เกิดจากโรคตายนี่ซิ เขาเรียกอุบัติเหตุ อันนี้ สามารถใช้สมุนไพรช่วยได้

เมื่อมนุษย์ขาดความรู้ของพระพุทธศาสนา จึงสร้างกรรมมากขึ้น เร็วขึ้น ผลก็คือ ไม่ทันเป็นโรค ก็เกิดอุบัติเหตุตายเสียก่อน

กรรมอันติดจรวดนี้ จึงไม่รอโรค แต่อาศัยอุบัติเหตุ ก่อให้เกิดสิ่งใหม่แทนโรค นั่นคือ "มะเร็ง"

หลวงพ่อนิพนธ์ อรรถาธิบายว่า "มะเร็ง" ไม่ใช่โรค หากแต่เป็นยีนที่เกิดความเครียด ทำให้ทำงานผิดปกติ

แลเมื่อวินิจฉัย ถึงต้นเหตุก็มาจากนิสัยที่ไม่ยอมรับกรรมเล็กกรรมน้อยของมนุษย์นั่นเอง

นิสัยนี้ ทำให้มนุษย์หันไปพึ่งยาเคมี เริ่มจากยาแก้ปวดเม็ดละบาท ปฏิเสธไม่ยอมปวด ไม่ยอมเมื่อย จนทำให้กรรมเล็กน้อยนั้น สะสมใหญ่ขึ้น และที่สำคัญมันมีดอกเบี้ย

แลด้วยนิสัยนี้ ก่อให้เกิดกรรมใหม่ที่ใหญ่หลวงนักตามมา นั่นคือ "กรรมทำร้ายตัวเอง"

อันเป็นผลจากสารเคมีที่ใช้ทำยานั้น เป็นสารหนัก ร่างกายไม่สามารถขับออกได้ จึงตกค้างอยู่ในร่างกาย

หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เห็นภาพว่า ก็สารเคมีมันไม่มีชีวิต อุปมาเหมือนก้อนหิน เมื่อตกลงบริเวณใด ทำให้เซลล์บริเวณนั้นเกิดความเครียด เนื่องจากขาดออกซิเจนนั่นเอง

พวกที่โทษกินของไหม้ สูบบุหรี่ ทำโน่นทำนี่แล้วเป็นมะเร็ง หาใช่ไม่

เมื่อเริ่มจากหนึ่ง ทุกครั้งที่ทานเคมีเข้าไป จุดที่ตกเริ่มแรกนั้น ก็จะกลายเป็นที่สะสมเคมี เซลล์ที่เครียดก็จะเพิ่มปริมาณขึ้น จนในที่สุดก็จะกลายเป็นมะเร็ง

ฉายามะเร็ง นั่นคือกรรมติดจรวด ที่มาเป็นอุบัติเหตุทำให้เสียชีวิต ไม่ต้องรอให้โรคอันเป็นกรรมพันธุ์แก่แล้ว

คนที่เป็นมะเร็ง ยิ่งได้รับเคมีมากเท่าใด ก็ยิ่งเร่งอัตราการเกิดของมะเร็งมากเท่านั้น จึงเป็นเหตุที่ทำให้ การใช้ยาเคมีไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่จะช่วยในการรักษามะเร็ง

ด้วยวินิจฉัยอันนี้ คำแนะนำที่จะได้ยินจากวิทยากร ในการให้ทำเป็นอันดับแรกสำหรับผู้ป่วย จึงมักให้หยุดต้นเหตุแห่งความเครียดของเซลล์ ที่ได้ยินทุกครั้งคือ "หยุดทานยาเคมี" ทั้งหมดให้เร็วที่สุด

ที่เหลือจึงเป็นภาคปฏิบัติ ในการเปลี่ยนให้เซลล์กลับมาไม่เครียด จากเซลล์ร้ายกลับมาเป็นเซลล์ดีอีกครั้ง

มะเร็งที่ดูร้ายแรง และเป็นที่น่าหวาดกลัวในวงการแพทย์ เมื่อเจอความรู้ของพระภูมี ก็กลายเป็นเรื่องที่ไม่เกินกว่า เราท่านจะทำได้

ด้วยขาดความรู้ของศาสนา ทำให้ก่อกรรมอันมหาศาล จนเกิดอุบัติเหตุแห่งชีวิต ต้องตายก่อนพรหมลิขิต จึงต้องอาศัยความรู้ของศาสนา ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม นิสัย ให้เข้ารูปรอย แล้วมีชีวิตต่อไปจนครบพรหมลิขิต

อันเป็นเหตุว่า ทำไมต้องมีศาสนา ก็ด้วยเหตุประการที่เราใช้ในการแก้ปัญหาของชีวิตนั่นเอง

ส่วนปัญหาทำกิน การดำรงอยู่ ศาสนาไม่เกี่ยว จะบรรเลงกันอย่างไร ก็ว่ากันไป ตามปัญญาโลกที่มี