เหตุแห่งความล่มสลาย

ภาพอดีตถ้ำกระบอก เริ่มย้อนกลับมาให้เห็น เหมือนฉายหนังซ้ำอย่างไงอย่างนั้น

อดีตถ้ำกระบอก ที่ผู้ติดยา ยืนเรียงแถวเหยียดยาวเป็นกิโล เพื่อรอคิวการบำบัด

การหลั่งไหลกันมาอย่างมากมาย หากแต่เมื่อมองในโรงทาน กลับไม่มากมายเหมือนผู้คน

มันช่างต่างกันกับวัดอื่นที่เขาตีฆ้องร้องป่าว ให้คนบริจาควัตถุ เพื่อสร้างปูชนียวัตถุที่ยิ่งใหญ่ แล้วอ้างว่าเป็นผลบุญอันยิ่งใหญ่ ซึ่งหามีไม่ เพราะพระภูมี ไม่เคยทรงสอนให้สร้างสิ่งอื่นใดเลย นอกจากปูชนียบุคคล

ความแร้นแค้น อันแสดงถึงจิตใจมนุษย์ ที่ยากต่อการแทรกซึมของธรรมที่แท้จริง เพราะโดนหล่อหลอมความเชื่อ ด้วยสิ่งต่างๆ มากมาย

เมื่อโรงทานงวดเข้า ในขณะที่แถวของผู้ติดยามีแต่ยาวขึ้น จึงถูกนำมาเป็นข้ออ้างว่า อยู่ไม่ได้ ต้องเรียกเก็บเงินค่ารักษา จากผู้ที่มาบำบัด

ความล่มสลายของถ้ำกระบอก จึงเริ่มเกิด หาใช่จากการทำลายของผู้อื่นไม่ หากแต่เป็นจากจิตใจ ที่พ่ายแพ้นั้นเอง เมื่อเห็นนิสัยมนุษย์ จนตนรักษา ธรรมที่มีไว้ไม่ได้

มาวันนี้ ภาพในโรงทานของชมรม ก็อยู่ในสภาพดุจดั่งถ้ำกระบอก ไม่ผิดเพี้ยน

ไม่น่าเชื่อว่า แม้นแต่การร้องขอของหลวงพ่อนิพนธ์ ที่กระทำด้วยตัวเอง ครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ไม่สามารถโน้มน้าวจิตใจของผู้ที่มารับสมุนไพร ให้นำขวดเปล่าที่ใช้แล้ว กลับมาเพื่อใส่สมุนไพรอีกครั้งได้

ก็แค่ขวดเปล่า มันยังทำไม่ได้ จะมองหากองสมุนไพร ที่สูง ดุจดังโรงทานของขุนรัตนวุธ ที่บรรจุโรงศพ จนล้นแล้วล้นอีก ต้องสร้างโกดังเพิ่ม คงยาก

นั่นก็คือ สภาพความบีบเค้น ที่กำลังเกิดกับหลวงพ่อนิพนธ์ อันแสดงเจตนาที่แท้จริงว่า คนที่มาเขาชอบแต่สมุนไพร หากแต่เขาไม่ชอบธรรมของพระภูมี เขาจึงวางเฉย บุญที่พระภูมีสอน ไม่ถูกจริตของพวกเขา ดูเป็นเรื่องไร้สาระ แม้นจะพูดสักฉันใด ว่ามันมีค่าต่อชีวิต ก็เก็บมือกันนิ่ง สภาพการไร้ขวดใส่สมุนไพร จึงบังเกิด

คนสมัยนี้ เขาคิดกันว่า บุญต้องเป็นเรื่องใหญ่ๆ สร้างวัด สร้างพระ สร้างโบสถ์ ที่ยิ่งบอกว่า ใหญ่ที่สุดในโลก ยิ่งต้องได้บุญเยอะ

หากแต่เมื่อสืบสาวพุทธประวัติ ไม่มีเลยที่สิ่งปลูกสร้างเหล่านั้น จักให้สุขแก่ผู้หนึ่งผู้ใด แม้นแต่สัตว์ เช่น ตุ๊กแก ยังไม่ยอมให้พึ่งพาอาศัยเลย

นั่นคือ ไปกันคนละทางกับคำสอนของพระภูมีแล้ว

หากแต่เมื่อเรามอง การล่มสลาย ที่อาจจะเกิดขึ้นของชมรมในวันนี้ ไม่ใช่เกิดจากผู้ทำผิดคำมั่นสัญญา หากแต่เกิดจากการที่ต้องยอมรับความเป็นจริงว่า คนไทย เขาไม่เอาศาสนาทำ ที่ต้องทำเอง เขาชอบศาสนาขอ นั่นคือ พึ่งผู้อื่น

นั่นคือ การล่มสลาย ไม่ได้เกิดจากการขายสมุนไพร หากแต่ผู้ทำยอมรับความเป็นจริงว่า หาผู้สนับสนุน ที่จักนำสมุนไพรมาร่วม หาวัตถุดิบ หาขวด มาร่วม ไม่ได้

ปริมาณสมุนไพร มันไม่เพียงพอกับการไปงัดซุง คือ โรคได้ นั่นหมายถึง ทำไปก็ไร้ผล

ก็ต้องยอมรับความจริง เพราะบุญจักเกิดได้ก็ต่อเมื่อมีผลต่อสรรพสัตว์ เมื่อทำแล้ว ผลไม่เกิด ก็คงจำต้องยุติ วันหนึ่งเราก็จักเห็น ป้ายปิด ในไม่ช้า

สิ่งดีๆ ที่แม่ชีเมี้ยนทิ้งไว้ให้ ไม่ได้รับการตอบรับจากคนนอก ไม่เป็นไร ไม่ได้มีกฎหมายรองรับ ไม่เป็นไร

หากแต่ใช้หลักน้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า นั่นคือ พึ่งกันเอง ระหว่าง ผู้ทำกับผุ้ทาน เท่านั้นก็พออยู่ได้

แต่วันนี้ เค้าลางเริ่มบอกแก่ผู้ทำว่า ผู้ทาน ส่วนใหญ่ เขาเอามือล้วงกระเป๋า ไม่ทำตนเป็นที่พึ่ง นั่นคือ ไม่สนผู้ทำ ว่าจักดำรงอยู่ได้โดยวิธีใด คำพูดจึงไร้ค่า การกระทำจึงถูกแสดงออกให้เห็น จากขวดเปล่า จากกองสมุนไพร

สำหรับที่นี่ ก็คงไม่แปลกที่จะปิดอีกครั้ง หลังจากปิดมาแล้วสามครั้ง จากพฤติกรรมเช่นนี้ แต่ไม่มีวันเห็นการขายสมุนไพรแม่ชีเมี้ยนอย่างแน่นอน

ความล่มสลายของผู้ทำ คงจะไม่มีเช่นอดีต แต่ความฉิบหายของผู้ที่ต้องทานสมุนไพร หรือช่วยตน มันจักยังคงอยู่ เฉกเช่น ความฉิบหายจากคนติดยา ที่ไม่มีที่บำบัด อันสร้างความสูญเสียมหาศาล ปรากฎแก่ชาติในขณะนี้

เราจึงไม่แปลกใจในภาพที่เห็น เมื่อคำตรัสของแม่ชีเมี้ยนก้องในหูทุกครั้ง เมื่อเห็นภาพเหล่านี้ "กรรมอะไรของคนไทย ช่างน่าเศร้า เบาปัญญา น่าใจหาย สิ่งดีๆมาปรากฎ กลับมองไม่เห็น"

ยิ่งมองเห็นภาพการจัดฟุตบอลหลายครั้งที่เกิด มองเห็นคนนิยมชมชอบ ทุ่มเท จริงจัง เพื่อให้มีสุขจากการดู เสียเท่าไหร่ก็ไม่ว่า ก็แค่ความสุขชั่วครู่ ยังทุ่มเทขนาดนั้น เหตุอันใดหนอ เรื่องที่ช่วยชีวิต ... กลับหาคนทุ่มเทได้น้อยนิด เทียบกับสิ่งเหล่านั้นไม่ได้เลย

หากเรายุยงได้ เราจักยุยงให้หลวงพ่อนิพนธ์ปิด แล้วไปเริ่มใหม่อีกครั้ง แล้วใครจะมา ก็ให้ทำอย่างที่ท่านบอก นั่งอยู่ด้านหน้า ๕ วัน ๕ คืน พิสูจน์ตนก่อน ทำได้แล้วค่อยรับเข้ามา คงจักดี ไม่ต้องให้หลวงพ่อนิพนธ์มาเหนื่อยแบบวันนี้ มีน้อยคน แต่มีคุณภาพ ว่าไงว่าตามกัน หายไปด้วยกัน ดีกว่ามีเยอะๆ แค่ขวด ยังหาไม่ได้เลย ... ห่วยแตก