นักสู้

สาววัย ๒๗ ปี หน้าตาสดใส จะเรียกว่าสวยก็คงไม่ผิด

หากแต่ใครพบเห็นเธอเมื่อปีที่แล้ว ด้วยสภาพที่ถูกหมอทิ้ง หลังจากเข้าคอร์สรักษา และกล่าววาจาอมตะแก่เธอว่า "น่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่เกินสามเดือน"

เธอพาสภาพที่บอบช้ำของร่างกาย ผ่ายผอมจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก เดินแทบไม่ไหว และตัวดำทั้งตัว มาหาหลวงพ่อนิพนธ์ พร้อมสายตาที่แข็งกร้าว อยากจะมีชีวิตอยู่ เพื่อเลี้ยงลูกน้อยสองคน

หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า ด้วยสภาพของเธอ ในคราวแรกที่พบ ก็ไม่อยากจะรับไว้ หากแต่ด้วยสายตาของนักสู้ ที่พร้อมจะสู้นี้เอง ทำให้หลวงพ่อนิพนธ์ ถามเธอว่า พร้อมจะตายไหม หากถึงที่ตาย เพราะอายุขัย อย่างไรมันก็ต้องตาย หากแต่ถ้ายังมีพรหมลิขิต สู้ด้วยสมุนไพร และความอดทนต่ออาการที่จะพึงเกิดในอนาคต ก็ทิ้งยาเคมีและหมอไว้ข้างหลัง แล้วมาลอง

คำตอบของเธอ คือ พร้อมจะสู้ เป็นตายไม่ว่ากัน และที่สำคัญและถือว่าเป็นโชคของเธอนั่นคือ การที่ไม่มีเงินที่จะสู้ในแนวทางของหมอแล้วนั่นเอง

การทานสมุนไพรผ่านวัน ผ่านเดือน สภาพของเธอเริ่มดีขึ้น พอช่วยตัวเองไหว ก็มาเป็นจิตอาสา หากแต่สภาพอาการของเธอ ก็อยู่ในช่วง สามวันดี สี่วันไข้ อาศัยความอดทน ใจสู้ และยืนหยัดทานสมุนไพร

บางระยะ ด้วยอาการมะเร็งลำไส้ของเธอ ก็ทำให้ไม่ถ่ายเป็นเวลาหลายเดือน

จนเดือนที่แล้ว อาการของเธอก็พุ่งขึ้นขีดสูงสุด นั่นคือ อาการลงแดง ด้วยลำไส้ที่บวมเป่ง บิดระบบทางเดินอาหาร สร้างความทรมาน จนเรียกว่านอนไม่ได้เลย ต้องร้องออกมา

หลวงพ่อนิพนธ์เห็นจึงให้เธอเข้ามาพักที่ชมรมหนึ่งสัปดาห์ แล้วให้ใช้ความอดทน นอนร้องไปด้วยความปวด พร้อมกับกล่าวว่า ถ้าทนปวดได้ ก็ให้ทานสมุนไพรเขียวทุกสามชั่วโมง ครั้งละขวด หากทนปวดไม่ไหว ก็กลับไปหาหมอฉีดยาแก้ปวด

เธอนอนปวดอยู่หนึ่งวันเต็ม วันรุ่งขึ้น ตอนเช้าอาการปวดก็ทวีความรุนแรงขึ้น และมีความรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ เธอจึงเข้าห้องน้ำ แต่ยังไม่ถึงที่ เธอปวดมาก จึงนำกระโถนมารองไว้ก่อน ปรากฎว่าถ่ายออกมาเป็นเลือดและน้ำเหลือง ประมาณชามโคม

หลังจากนั้นเธอก็หายปวดเป็นปลิดทิ้ง จนทุกวันนี้ พร้อมกับการฟื้นฟูอย่างรวดเร็วของร่างกาย จนกลับมาเป็นสภาพดังที่เห็น

ใจสู้อย่างเธอหรือเปล่า จะมาเดินทางนี้ ... หากทำได้ เธอเป็นตัวอย่างที่เดินนำหน้า และประสพผล

หากแต่ใช่เธอคนเดียว คนไข้รุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอ เป็นมะเร็งเช่นกัน จับกลุ่มคุยกัน ปรึกษาและให้กำลังใจ ล้วนแล้วแต่ผ่านวิกฤตคล้ายคลึงกัน เราท่านจึงอาจพบเห็นคนกลุ่มนี้ ในหมู่มวลจิตอาสาที่พบเจอ

นี่คือความเป็นไปได้ ถึงแม้นไม่รอดทุกตัวคน หากแต่ก็มีคนรอดมาเดินให้เห็น...

ใครเดินในชมรม อาจจะพบเจอเธอสวมใส่ชุดพม่า เป็นจิตอาสาทำหน้าที่ต้อนรับ และอำนวยความสะดวก ... ลองทักทายและถามไถ่วีรกรรม เพื่อเป็นกำลังใจแก่ตนเองก็ได้