อันคุณค่าที่เกิดจากการทำสิ่งเล็กๆน้อยๆนั้น เมื่อสืบสานพงศาวดารไป ก็จักเข้าใจได้เลยว่า ทำไมมันจึงมีผลกับชีวิตผู้ทำ ก็ด้วยเหตุ ที่สิ่งที่ทำนั้นให้สุขแก่ผู้อื่นนั่นเอง
จิตอาสาท่านหนึ่ง มาเล่าเรื่องที่ในที่ทำงานให้ฟังว่า เพื่อนที่ทำงานสองคน วัยพอๆ กับเขา คือประมาณ ๔๐ ทั้งสองตรวจพบเจอมะเร็ง และก็เตรียมตัวเข้าคอร์สในระยะที่ใกล้เคียงกัน
สิ่งที่เพื่อนในที่ทำงานรวมทั้งจิตอาสาออกอาการเป็นห่วง เพราะคนหนึ่งนั้น มักป่วยกระเสาะกระแสะ ร่างกายไม่แข็งแรงมาโดยตลอด ในขณะที่อีกคนหนึ่งนั้นร่างกายแข็งแรง ไม่เคยเข้าโรงพยาบาลเลย เพื่อนที่ทำงานจึงคาดกันว่า หลังจากเข้าคอร์สของแพทย์แผนปัจจุบันแล้ว คนแรก น่าจะมีอาการย่ำแย่กว่าเดิม
ผลของการคีโมครั้งแรกผ่านไป ทั้งสองคน กลับกลายเป็นว่า คนที่มีสภาพแข็งแรง ดูท่าทางจะแย่ และไปไม่รอด เนื่องจากร่างกายสู้คีโมไม่ไหว ในขณะคนที่ปกติดูแย่ กลับผ่านได้สบายๆ
จิตอาสา จึงสงสัยและถามว่า พฤติกรรมของเพื่อนคนแรก ที่เห็นจิตอาสาชอบเก็บขวดน้ำดื่ม จึงถามว่า เก็บไปทำอะไร คำตอบที่ได้คือ นำไปล้างทำความสะอาด เพื่อใส่สมุนไพรให้คนไข้ เมื่อเธอทราบดังนั้น ทุกสัปดาห์ เพื่อนคนแรกจะมีถุงขวดน้ำขนาดใหญ่ฝากจิตอาสามาตลอด
ความตั้งใจในการเก็บขวดน้ำ ทำความสะอาดอย่างดี แล้วฝากมา คือน้ำเลี้ยงที่ทำให้เพื่อนคนแรก ผ่านคีโมด้วยดี ใช่หรือไม่ คงไม่มีใครตอบได้ หากแต่ผลที่เกิดนี้ ก็ทำให้จิตอาสา เห็นแล้วทึ่ง ในสิ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์บอก
ใครจักมองว่าอย่างไรก็ตามแต่ จะเป็นก็แค่ขวดไร้คุณค่า หรือ จะเป็นเชือกเส้นบางๆ ที่ร้อยชีวิตให้เหนียวแน่น ก็ว่ากันไป
เมื่อทำถูก ผลถูกย่อมสนอง ....
