คิดถึง

คนไข้ชาวจีนอพยพท่านหนึ่ง ได้อพยพไปยังไต้หวัน ในขณะที่น้องชายย้ายมาอยู่เมืองไทย

เขาไปประกอบธุรกิจ ตั้งโรงงานในไต้หวัน จนในช่วงท้ายของชีวิต ประสพปัญหาเป็นมะเร็งปอด รักษาตัวหมดไปหลายสิบล้านบาท จนในที่สุด ก็เข้าวงจรอมตะ นั่นคือ หมอกล่าวว่าหมดหนทางแล้ว

ความเป็นนักธุรกิจ ทำให้มีเพื่อนชาวไทย แนะนำมา จึงบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาหลวงพ่อนิพนธ์ หลังจากคำตัดสินสุดท้ายจากหมอว่า "ดีสุดคงไม่เกิน ๔ เดือน"

เผลอแพลบเดียว เขาบินไปบินมา ไต้หวันกับชมรม ผ่านไปสามปีแล้ว และที่สำคัญที่เขาไม่นึกว่าจะได้เจอที่นี่ นั่นคือ เขาพบกับหลานสาว ลูกน้องชายที่ย้ายมาอยู่เมืองไทย ผู้ซึ่งเป็นหมอในโรงพยาบาลใหญ่ในกรุงเทพฯ

อาหลานคุยกัน ด้วยยิงคำถามแก่หลานว่ามาได้ไง หลานสาวจึงตอบว่า ได้ยินเสียงเล่าลือ จึงตามพรรคพวกมาดูให้เห็นกับตา และกล่าวกับอาว่า คิดถูกแล้วที่มารักษากับหลวงพ่อนิพนธ์

เมื่อเขาบินกลับไปเที่ยวเมืองจีน เห็นโต๊ะทานข้าว จิบน้ำชา ชุดเล็กๆ จึงคิดถึงหลวงพ่อนิพนธ์และซื้อมาฝาก

คนไข้ท่านนี้ พูดไทยได้นิดหน่อย หากแต่ทุกคำที่หลวงพ่อนิพนธ์สั่งให้ทำ เมื่อล่ามแปลมา เขาปฏิบัติทุกอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

ตอนนี้เขาสามารถกลับไปทำธุรกิจได้ปกติ และยังบินไปมา เพื่อรับสมุนไพรไปทานเป็นประจำ

หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า การรอดของเขา ทำให้เขานึกถึงเรา แม้เขาจะฟังคำสอนของเรารู้บ้างไม่รู้บ้าง แต่ก็พยายามฟังและทำตาม

อันหมายความว่า ชีวิตเขา ยอมให้ท่านเป็นผู้นำ บอกอย่างไร ทำอย่างนั้น

ในขณะคนที่มาแล้ว ไม่ประสพผล หรือได้ผลไม่เท่าที่ควร ปัญหาก็คือ เขามาที่ชมรม มาพบหลวงพ่อนิพนธ์ แต่เขาไม่คิดจะฟัง ไมคิดที่จะยอมให้ท่านเป็นผู้นำ แล้วจะไปกันอย่างไร

สิ่งที่เห็นได้ชัด คือ คำสอนทุกครั้งที่เน้นย้ำว่า โรคมันกลัวสมุนไพร กรรมมันกลัวธรรม แลธรรมสอนให้เราเปลี่ยนนิสัย มากลายเป็นคนมีความอดทน และมีเอกลักษณ์คือความสงบ

เมื่อคนที่มา ไม่คิดถึงท่าน ไม่นำคำสอนมานำตน ผลที่ออกมาคือ ผึ้งแตกรังทุกครั้งที่พวกเขาเข้ามาในห้องสวดมนต์

เพราะมันเป็นความจำเป็น เจ้าหน้าที่พูดบ่อยๆ ก็ว่าดุ ไม่พูด ก็เหมือนเห็นคนหลงทาง แล้วไม่ยอมบอกทาง

หากแต่ความจริงคือ คนเหล่านั้น ไม่คิดถึงท่าน ไม่ฟังท่าน ไม่ให้ท่านนำ จึงไม่สนใจที่จะทำตาม

แต่ก็เป็นธรรมดา ในร้อยคน ก็คงมีคนที่ฟัง ที่ชอบ สักยี่สิบคน หากแต่สิ่งที่อยากร้องขอ ก็คือ ตอนนี้คนไข้มากขึ้น ภาระก็มากขึ้น ก็ขอให้คนที่ไม่ฟัง ไม่ทำ ไม่อยากให้ท่านนำ คิดได้เร็ววัน และออกไปจากสถานที่นี้ เพื่อให้คนที่อยากได้ มีพื้นที่ มีสมุนไพร เพียงพอ ...

คนพ้นไป ยามคิดถึง เขาซื้อของมาฝาก คนที่กำลังทำ หากคิดถึง ก็ควรตั้งใจฟัง แล้วทำตาม เพราะหลวงพ่อนิพนธ์ท่านเป็นบัณฑิต เป็นผู้รู้ เมื่อเดินตาม ท่านย่อมพาไปหาผล อย่างแน่นอน...