ต่างกรรมต่างวาระ

เรื่องของชีวิต เรื่องของวิญญาณ พระภูมีทรงตรัสว่า เป็นเรื่องเฉพาะตน ไม่เกี่ยวกับผู้อื่น หลวงพ่อนิพนธ์ได้ขยายความให้ฟังว่า หมายถึง เมื่อเราเจ็บ เราก็เจ็บคนเดียว เมื่อเราตาย เราก็ตายคนเดียว นั่นเอง

สถานที่นี้ แม้นมีวิธีสอนให้รอด ตามแนวของพระภูมี ที่แม่ชีเมี้ยนนำมาให้ก็ตามที แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ทุกคนที่มาต้องรอด ต้องหาย ไม่ใช่เลย

แม่ชีเมี้ยน จึงตรัสให้สติแก่หลวงพ่อนิพนธ์ เมื่อครั้งถ้ำกระบอกว่า เป็นไปไม่ได้ ที่จะช่วยทุกคนให้รอด เพราะทุกคนล้วนมีนิสัย และที่สำคัญ มูลเหตุต่างกรรมต่างวาระ อันหมายถึง ความหนักเบาของกรรม นั่นเอง

หลายคน แรกเริ่มเดิมที หมายมุ่งมาสถานที่นี้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุอันใด แต่เป้าหมายหลัก คือ "ช่วยตนให้พ้นทุกข์" จากโรคที่รุมเร้า

หลวงพ่อนิพนธ์ จึงมักสอนว่า ให้จดจำวันแรก อันเป็นเป้าหมายอันนี้ไว้ และคอยสอบถามตัวเองเสมอว่า สิ่งที่ทำ ทำไปเพื่อเป้าหมายนี้อยู่หรือไม่

เพราะประวัติศาสตร์ มีให้เห็นกันดาษดื่น เมื่อวันเวลาผ่านไป เจตนารมณ์เดิมก็ผิดเพี้ยน จากมาเพื่อช่วยตน ก็กลายมาเป็น มาหาเพื่อนคุย มาหาเพื่อนทำธุรกิจ มาหา...

และที่สำคัญ จากที่มาเพื่อตน กลายเป็นมาผูกติด นำชีวิตตนไว้กับผู้อื่น เขามาเราก็มา เขาไม่มาเราก็ไม่มา เขากินดี เรากินด้วย เขากินม้วย เราก็เลิก ...

เมื่อเกิดความคิดเช่นนี้ ย่อมอันตรายต่อการบรรลุเป้าหมายแรกที่ตั้งเอาไว้อย่างยิ่ง เพราะคนต่างกรรม ต่างวาระ เรามาเพื่อหาย แต่คนที่เราผูกติด เขาอาจมาเพื่อผลประโยชน์ ทานสักเท่าไหร่ก็ไม่หาย

บทสรุป ก็เหมารวม อ้ายคนนั้น มาก่อนเราอีก ไม่เห็นดีขึ้น มีแต่ทรุดลง ในที่สุดก็ตาย แล้วก็นำผลนี้มาผูกติดกับตัว โดยไม่ดูเหตุซึ่ง คนๆ นั้นกระทำ ว่าเป็นแบบใด

ในที่สุด ก็กลายเป็นว่า ประตูรอดของตน ก็ได้ปิดลงตามบุคคลนั้นๆ ไปด้วย

หลวงพ่อนิพนธ์ จึงให้สติว่า เมื่อกรรมเขามาทำให้ตาย แต่ฆ่าเราด้วยโรคไม่ได้ เพราะเราทานสมุนไพร เขาก็มาเป็นความคิด อาศัยนิสัยเรา เป็นเหตุให้ น้อยใจ ท้อใจ หรืออะไรก็แล้วแต่ ให้เราท่านหยุดทานสมุนไพร เห็นผิด เลิกลาไปเสีย

การมาสถานที่นี้ จึงควรดำรงจุดมุ่งหมายเดิม ให้เป็นสติ ว่าเราท่าน มาหาแม่ชีเมี้ยน มาหาพระพุทธเจ้า มารับสมุนไพร มาฟังคำสอน เอาเหตุและผล ไปปฏิบัติเพื่อช่วยตน

หากไม่เตือนตนทุกครั้ง โอกาสที่นิสัยจะทำให้ไข้วเขว และเดินออกนอกเส้น จนไม่สามารถบรรลุผล ย่อมมีสูง

คำโบราณ กล่าวว่า "รู้รักษาตัวรอด เป็นยอดคน"

หากขาดสติ เพื่อเดินให้ถึงเป้าหมาย คงจะเป็นไปได้ยาก เพราะเราเดินเพลิน จนหลงเส้นทางไปแล้วนั่นเอง

ดังนั้น หากจะช่วยตน อย่านำชีวิตไปผูกติดกับสิ่งอื่นใด มาสถานที่นี้ หาใคร เพื่ออะไร ต้องมีคำตอบ มิฉะนั้น ก็เสียเวลาเปล่า