หัวขบวน

การประสพผลความสำเร็จ ของบุคคลหนึ่ง หาใช่ความสำเร็จเฉพาะตนไม่ เพราะผู้ที่เดินตามมาย่อมเห็น และทำให้ความเชื่อมั่นในแนวทางที่เดิน ว่าเป็นไปได้

อาทิตย์นี้ คนไข้หญิงท่านหนึ่ง ที่เป็นมะเร็ง ผ่านการคีโม ฉายแสง จนร่างกายผอม ดำ ผมร่วงหมดศรีษะ จนในที่สุดก็ตัดสินใจเลือกแนวทางสมุนไพรแม่ชีเมี้ยน ด้วยเหตุผลที่เรียบง่ายที่สุด นั่นคือ ไม่มีตังค์จ่ายค่าหมออีกแล้ว

วันนี้ของเธอ อ้วนท้วนสมบูรณ์ พร้อมผมที่ดกดำ ตามมาด้วยเพื่อนร่วมชมรมอีกห้าท่านในวัยเดียวกัน คือประมาณสามสิบ อีกห้าท่าน ที่พูดคุยกัน และใช้แนวทางเดียวกัน มีสภาพอย่างเดียวกัน จนทั้งหมดรอดมาถึงทุกวันนี้ ร่วมกันเก็บเงินจากรายได้อันน้อยนิดของแต่ละคน มาถวายหลวงพ่อนิพนธ์

จากเงินเดือนของแต่ละคน การปันเงินจากน้ำพักน้ำแรง คนละไม่กี่ร้อย ก็เรียกว่าสาหัสในยุคเศรษฐกิจเช่นนี้ แต่คนทั้งหก ก็เต็มใจ และเชื่อมั่นว่า ชีวิตที่รอดมา สิ่งนี้คือน้ำใจที่แต่ละคนแสดงออก

กระนั้นก็ตาม แม้นจักเป็นเจตนาที่ดี หลวงพ่อนิพนธ์ก็กล่าวว่า เงินนั้นทำให้คนเกิดกิเลสได้ ดังนั้น แม้นจักเป็นเจตนาที่ดี แต่ก็ทำไม่ถูก จึงแนะนำคนทั้งหกว่า หากคิดจะช่วยที่นี่ ไม่ควรนำเงินมา ควรที่จักซื้อวัตถุดิบ เช่น พริกไทย ดีปลี มาให้จักถูกต้องที่สุด เพื่อที่จักนำไปทำสมุนไพร แจกให้คน และไม่เสียซึ่งเจตนาของผู้ให้

ผู้หญิงทั้งหกคน นำโดยคุณ ทองหยด ชื่นกลิ่น ก็เป็นตัวอย่าง และหัวขบวน ที่พิสูจน์ชัดว่า หลักของพระภูมี ไม่ได้ขึ้นกับฐานะ ความร่ำรวย หากแต่ขึ้นกับ ผู้ทำ ใครทำ ใครได้ สำหรับเธอทั้งหก ที่อายุเพียงวัยสามสิบ กับประกาศิตจากหมอ ที่ได้รับ และเงินที่น้อยนิด กลับเป็นโชคดีของคนทั้งหก ที่สามารถพลิกฟื้นชีวิตได้ จนมีวันนี้ที่จะทำตนเป็นคนดี ทั้งใจและกาย

หลายคนคงอิจฉาพวกกรรมการ ที่บอกว่าพวกเขาสบาย แต่ใครจะรู้ใจคนเหล่านั้นว่าคิดอะไร อาทิเช่นกรรมการท่านหนึ่ง ขับเบนซ์ ๕๐๐ ที่มีเงินเป็นหมื่นล้าน เอ่ยนามสกุลใครก็ต้องรู้จัก กล่าวเป็นเชิงตลกกับหลวงพ่อนิพนธ์ว่า ตอนที่เขามาชมรม ขณะรถติด เขามองไปข้างๆ เห็นคนขับรถตุ๊กๆ ทานไก่ด้วยความเอร็ดอร่อย จนเกิดความรู้สึกอิจฉา เขาจึงเปิดกระจก กล่าวกับคนขับรถตุ๊กๆว่า "เขาจะยกทรัพย์สินที่มีอยู่ให้ทั้งหมด ให้เอาไหม พร้อมกับเอาโรคทั้งหมดที่เขาเป็นไปด้วยน่ะ เพราะเขาอยากทานไก่แบบนั้นบ้าง"

หลายคนบอกว่า ถูกรางวัลที่หนึ่งได้ลาภก้อนโต หากแต่ความไม่มีโรค ได้พิสูจน์พุทธพจน์ว่า เป็นลาภอันประเสริฐ แม้นจักมีเงินสักฉันใด ก็หาสุขไม่ได้เลย เมื่อโรคภัยเบียดเบียน