วันอาทิตย์ที่ผ่านมา มีสองพ่อลูกมารอพบหลวงพ่อนิพนธ์ โดยนั่งรอตั้งแต่เช้า พร้อมด้วยพานใส่เทียนแพ เพื่อมาขอลาไปบวช
พ่อเรียนหลวงพ่อนิพนธ์ว่า มีลูกชายคนเดียว เป็นโรคสันนิบาตลูกนก ตั้งแต่เล็ก เมื่อโตขึ้นอาการก็เริ่มรุนแรง ทำให้นั่งไม่ได้ ตัวจะสั่น ควบคุมตัวเองไม่ได้ หน้าก็จะแหงนไปด้านหลัง สองสามปีก่อน ทราบข่าวจึงพามาทานสมุนไพร
ผ่านไปหนึ่งปี ลูกชายก็มีสภาพดีขึ้นจนสามารถขับรถมาชมรมเองได้ ก็เริ่มไปเป็นจิตอาสาที่โรงยา
วันนี้ แม้นจะยังไม่หายร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็ไปหาเจ้าอาวาสวัดที่เพชรบุรี เพื่อขอบวช เจ้าอาวาสเห็นก็ทดสอบให้ทำโน่นทำนี่ ก็ทำได้ปกติ แม้นหน้าจะยังแหงนอยู่บ้าง ยังไม่ปกติเหมือนคนธรรมดา
พ่อจึงเรียนด้วยน้ำตาว่า ไม่คิดว่าลูกชายคนเดียวนี้จะสามารถบวชให้ได้แล้วในชีวิต วันนี้จึงมากราบขอบพระคุณ และขอขมาลาโทษ เพื่อไปบวช
หลวงพ่อนิพนธ์ กล่าวว่า นี่แหละปฏิมากรรมของศาสนา จากคนที่มีชีวิตไร้ค่า ดุจดั่งผ้าขี้ริ้ว ทำอะไรไม่ได้แล้ว กลับมาบวชแทนคุณบิดามารดา ทำความดีได้
นี่จึงเป็นน้ำทิพย์ ที่มีคุณค่ามหาศาลแก่ผู้ทำ ไม่ใช่เงินทอง เพราะสิ่งใดในโลก ที่มีค่าที่สุดนั่นคือ มนุษย์ และที่สำคัญ เมื่อได้ชีวิตที่ดีกลับมา เขาก็มุ่งมั่นที่จะเป็นคนดี ตามเจตนาของพระภูมี
ตัวอย่างนี้จึงถูกหยิบยก และนำมาโชว์ให้สมาชิกได้เห็นว่า สำหรับศาสนา มันเป็นไปได้ ถ้ามุ่งมั่น และตั้งใจ เพื่อผลสุทธิคือเป็นคนดี การหายจากโรคจึงเป็นของแถมที่ศาสนาเขาให้อยู่แล้ว
