จิตอาสาท่านหนึ่งถามเราว่า คนอเมริกาหนุ่มๆนั้นเป็นใคร ด้วยตัวเขาเพิ่งจะเห็นเป็นครั้งแรก และดูจากสภาพที่เห็น ก็ดูสภาพปกติดี เดินใส่หูฟัง ร้องเพลง อารมณ์ยิ้มแย้มแจ่มใส ไปช่วยขายกาแฟ ที่ร้านคุณตั้ว
ก็ตอบไปว่า ชื่อ เจสัน มาบำบัดยาเสพติด ที่ติดอย่างรุนแรงจนหมอไม่รับ พร้อมกับมีอาการแทรกซ้อนจากโรค นับจากครั้งหลังสุดที่กลับมาก็สองอาทิตย์กว่า สภาพกลับจากหน้ามือเป็นหลังมือ
จากสภาพที่พลิกฟื้นมา เราก็มองว่า น่าจะเป็นจากความคิดของเขานั้นเอง ที่อยากจะช่วยตน เพื่อเป็นตัวอย่างหนึ่ง การมาทำกิจกรรมหนึ่ง พฤติกรรมที่เห็นชัดนั่นคือ เมื่อเดินทางจากที่พัก คือ โรงแรม มาถึงชมรม เขาจะทำสิ่งหนึ่งที่คนไทยหลายคนไม่เคยทำ นั่นคือ เดินเข้ามาในห้องสวดมนต์ เพื่อกราบหลวงพ่อนิพนธ์
เมื่อทำให้ผู้อื่น ก็เรียกว่ายาเสพติดชนิดหนึ่ง ดังนั้น สิ่งที่เจสันมอง และกล่าวกับหลวงพ่อนิพนธ์ นั่นคือ ตัวเขาก็เรียกว่ามีฐานะไม่ว่าทางบ้าน ทางสังคม พอตัว พร้อมกับเข้าอินเตอร์เน็ต โชว์บ้านคฤหาสถ์กลางนิวยอร์ค ให้ดู พร้อมรูปถ่ายครอบครัว และเสนอว่า เขาขอตามไปพม่าด้วย เพื่อดูว่ากิจกรรมนี้ ตัวเขาเองจะช่วยทำอะไรได้บ้าง
อดีตไม่มีความจำเป็น หากแต่เมื่อเริ่มทานสมุนไพร แรงและชีวิตที่ได้กลับมาจะนำไปทำอะไร หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวเสมอ เป็นคำถามที่ต้องการคำตอบ .... และดูว่าคำตอบตรงกับเจ้าของคือพระภูมีอยากได้ หรือไม่
คำตอบสุดท้ายที่ทำให้ผลของสมุนไพรให้คุณอันมหาศาลจนเรียกว่ามหัศจรรย์ คือ คนดี ....
ก็ไม่น่าแปลกใจว่าเมื่อเจสันมีความคิด และทำ อาการจึงผ่านอย่างรวดเร็ว ทั้งที่ตัวเองยังงง เพราะไม่เคยผ่านอาการลงแดงได้เลย แต่วันนี้กลับผ่านได้ง่ายๆ และที่สำคัญไม่มีอาการเสี้ยนยาหลงเหลือ ยิ่งไปกว่านั้น สุขภาพก็ดี อาการของโรคที่เป็น ที่หมอปฏิเสธ ก็เบาบางลง
น่าแปลกใจว่า คนต่างชาติ กลับเรียนรู้และทำได้อย่างรวดเร็ว ผลก็มหาศาล .... หลวงพ่อนิพนธ์วิเคราะห์ให้ฟังว่า คำตอบเดียวคือ พวกเขามีพระเจ้าน้อย เมื่อพระเจ้าของเขาช่วยไม่ได้ และมาเจอพระเจ้าองค์ใหม่ที่ช่วยได้ ก็วางของเดิม มาทำตามพระเจ้าองค์ใหม่ ด้วยพิจารณาเหตุและผล ในขณะที่คนไทย พระเจ้าเยอะจนล้นหิ้ง แถมยังพระเจ้ายาเคมี เข้าทรง องค์เจ้า ... มันเลยผ่านยาก
คำเตือนเล็กๆ จากหลวงพ่อนิพนธ์ กล่าวว่า เครื่องหมายของคนดี คือให้สุขแก่ผู้อื่น คนที่มาทานสมุนไพร แล้วจะไปทำอะไร ไปร่วมกับใคร ไม่ห้าม แต่ไตร่ตรองก่อนว่า สิ่งที่ทำนั้น ให้สุข หรือ ให้ทุกข์แก่ผู้อื่น
เพราะเมื่อกรรมย้อนมายังตน ปวดก็ปวดคนเดียว เจ็บก็เจ็บคนเดียว ตายก็ตายคนเดียว ....