อาทิตย์ที่ผ่านมา มีพี่น้องของคนไข้กลุ่มหนึ่งขอเข้าพบหลวงพ่อนิพนธ์ เพื่อแจ้งการเสียชีวิตของพี่สาว
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงถามว่า มาทำไม ในเมื่อคนไข้ไม่ประสพความสำเร็จในการช่วยตน
พี่น้องของคนไข้จึงเรียนหลวงพ่อนิพนธ์ว่า พี่สาวของพวกเขาป่วยด้วยโรคมะเร็ง จนก่อนมาทานสมุนไพรอาการรุนแรงถึงขั้นฉีดเสตียรอยด์เอาไม่อยู่ มีอาการปวดทรมานมาก ที่สำคัญคือ จะมีอาการปวดแสบร้อนเหมือนโดนไฟไหม้ เมื่อสัมผัสกับสิ่งใดๆ
ดังนั้น จึงไม่สามารถโดนตัวพี่สาวได้เลย จนเมื่อสองเดือนที่แล้ว มีคนแนะนำให้มาทานสมุนไพรของหลวงพ่อนิพนธ์ อาการของพี่สาวก็เริ่มดีขึ้น
จนในช่วงเดือนสุดท้าย พี่สาวไม่มีอาการปวดใดๆ อีกเลย อีกทั้งสิ่งที่ทำให้พี่สาวดีใจมาก นั่นคือ อาการปวดแสบร้อนที่เกิดเมื่อโดนสัมผัส หายเป็นปลิดทิ้ง สิ่งที่อยากทำแต่ทำไม่ได้นั่นคือ การโอบกอดกันในหมู่พี่น้อง ก็กลับมาอีกครั้ง
กระนั้นพี่สาวก็รู้ดีว่า คงไม่อาจจะมีชีวิตยืนยาวได้อีก เพราะมารู้จักและทานสมุนไพรช้าไป แต่ก็มีความสุขในบั้นปลาย จึงสั่งเสียน้องๆว่า เงินที่เหลือจากงานศพของพี่ ให้ถวายหลวงพ่อนิพนธ์เพื่อซื้อสมุนไพรทั้งหมด
และในวันสุดท้าย พี่สาวก็คุยเล่นกับพี่น้อง แล้วก็บอกลา หลับไปด้วยความสงบ
หลังจากเสร็จงานพี่น้องจึงมาทำตามคำสั่งเสียของพี่สาว
หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า เมื่อมะเร็งมันมาด้วยถึงพรหมลิขิต อย่างไรก็หนีไม่พ้น หากแต่สิ่งที่สมุนไพรช่วยได้ และเห็นชัดนั่นคือ ไม่ได้ตายด้วยโรค อันจะเห็นได้จากคนป่วยไม่ทรมาน ปวด หน้าบิดหน้าเบี้ยว ตามด้วยความบีบเค้น หากแต่เมื่อถึงพรหมลิขิต เหมือนตะเกียงหมดน้ำมัน ก็บอกลา แล้วก็หลับ จากไปด้วยความสงบ เหมือนคนฝันดี
การทานสมุนไพร จึงไม่จำเป็นต้องรอด แต่ผลของสมุนไพร ... สุทธิคือ ความไม่มีโรค เพราะโรคเป็นสมบัติของวิญญาณ ที่ตามติดไปในชาติหน้า เมื่อเราท่านตายด้วยความไม่มีโรค ย่อมหมายถึง ร่างกายในภพหน้าที่สมบูรณ์ ไม่มีโรคนั่นเอง
พระภูมี จึงตรัสว่า ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ
การทานสมุนไพรจึงมีคุณค่ามหาศาล เพราะไม่ได้จบกันแค่ชาตินี้ หากแต่หมายถึงชาติต่อๆไป ที่เราท่านยังต้องมีสังขาร เวียนว่ายตายเกิด ก็จักมีสังขารที่ดี
จักเสียดายก็แต่ เรื่องของศาสนา เป็นเรื่องเฉพาะตน ใครไม่เป็น ใครไม่โดนไม่รู้ และคนที่รู้ ก็กลับมาบอกไม่ได้แล้วนั่นเอง
คนที่ยังอยู่จึงประมาท ไม่เน้น ไม่ให้ความสำคัญ กว่าจะคิดได้ บางทีมันก็สายเสียแล้ว ... ดั่งสุภาษิต ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา
