ท่านแรกเป็นหญิง เป็นคนไข้วีไอพี ประสบเหตุจนเกิดแผล และลงไปเล่นน้ำทะเล ทำให้เกิดแผลขนาดใหญ่ และเน่า มีหนองไหลตลอดเวลา แผลอักเสบ บวม และปวดมาก
คนหลัง เป็นลูกชายของเจ้าหน้าที่ ไปเข้าค่ายลูกเสือ แล้วคุณครูให้โดดลงไปในโคลน บังเอิญมีหินอยู่ในโคลน ทำให้เป็นแผลฉกรรจ์ ลักษณะอาการคล้ายกับคนไข้คนแรก
คนไข้ทั้งสอง ได้ขอคำปรึกษาจากเจ้าหน้าที่ และได้รับยาตัด กลับไปเพื่อใส่แผลทั้งคู่
ด้วยความที่แผลมีขนาดใหญ่ และลำบากต่อการทำแผลด้วยตนเอง ประกอบกับไม่ค่อยมีความชำนาญ
คนไข้ท่านแรก จึงไปโรงพยาบาล เพื่อให้พยาบาลล้างแผลให้สะอาด และให้พยาบาลใส่ยาตัดให้ที่แผล
คนไข้เด็กหนุ่ม ด้วยความที่ถูกเตือนจากเจ้าหน้าที่บางคน ว่าไม่ควรไปโรงพยาบาล จึงกลับบ้าน ให้คุณแม่ ล้างให้ แล้วใส่ยาตัดเช่นกัน
ผลที่ได้ คนไข้หญิง แผลปิดและหายภายในสี่วัน จนพยาบาลต้องถามด้วยความฉงนว่า ยาที่นำมาให้ใส่แผลนั้น คือยาอะไร ทำไมแผลจึงหายเร็วกว่าปกติธรรมดาทั่วไป
ส่วนเด็กหนุ่ม แผลยังคงเป็นหนองอยู่
สิ่งที่เห็นคือ อย่าถือทิฐิในสิ่งที่เราไม่ชำนาญการ และผู้อื่นทำได้ดี
ในกรณีนี้ การล้างแผลที่ลึก ด้วยตนเอง ด้วยความขาดประสพการณ์ ว่าหลังจากล้างแผลแล้ว ต้องทำการขูดจนเห็นเนื้อแดง และสังเกตดูว่า มีหิน หรือ สิ่งใดตกค้างอยู่ในแผลบ้างหรือไม่ ซึ่งเรื่องลักษณะนี้ พยาบาลเขาทำทุกวัน และมีความชำนาญ ละเอียด ดูงานเป็น
แผลที่ควรจะหาย กลับไม่หาย เพราะ มีก้อนหินตกค้างอยู่ในแผล ทำให้เกิดหนองตลอด เนื่องด้วยขาดความชำนาญ หรือ อาจเป็นเพราะเห็นแผลก็กลัวแล้ว ทำให้ล้างแผลไม่หมด
หลวงพ่อนิพนธ์ กล่าวว่า เรื่องบางอย่างต้องอาศัยเครื่องมือทางการแพทย์ช่วย จะให้ผลที่ดีกว่า เราท่านก็ไม่ควรถือทิฐิ และตัดหนทาง ไม่เอาไม่สนทางการแพทย์สมัยใหม่เลย
โดยเฉพาะคนไข้ที่มีเสมหะมาก การได้เครื่องดูดเสลดช่วย ก็ทำให้คนไข้ ไม่เสียกำลังในการไอกระแทก เพื่อไล่เสลดออก
จึงต้องใช้ เหตุและผลในการกระทำเป็นที่ตั้ง
