หากแต่ที่หนึ่ง ที่ประวัติศาสตร์ ได้จารึก ถึงผลของการทำบาป ว่า ทำหนึ่ง อาจได้บาปถึงสิบ นั่นคือ การมาทำในดินแดนของพระพุทธศาสนา อันจะเห็นได้จากพูทธประวัติ
การกระทำใดในโลกที่ว่าบาปหนัก ก็ยังไม่ทำให้แผ่นดินรับไม่ไหว หากแต่การกระทำต่อพระพุทธศาสนา น้ำหนักบาปที่จะพึงเกิด มากจนแผ่นดินรับไม่ไหว นั่นคือ "ธรณีสูบ"
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงกล่าวว่า เมื่อพระพุทธเจ้าใกล้เกิด สถานที่นี้ ถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของพระพุทธศาสนา ย่อมมีอำนาจส่งผลที่แรงเพิ่มขึ้นเป็นเงาตามตัวด้วย อย่างแน่นอน
จึงได้ยกตัวอย่าง กรรมการบางคน ที่รอดพ้นจากวิกฤติร้ายแรงของชีวิต จนกลับมาใช้ชีวิตปกติได้เหมือนคนทั่วไป แต่ด้วยนิสัย และกรรมของตน ทำให้การมาทำกิจกรรม จึงเดินตามนิสัยตน กลายเป็นเพื่อธุรกิจ เพื่อพวกของตน ส่งผลให้ กรรมการหลายคน ระอาและเบื่อหน่าย และหลีกลี้หนีไป
กิจกรรมของที่นี่ มีเพื่อให้ชีวิต แต่กรรมการหลายคนเหล่านี้ ที่รอดมาจากสถานที่นี้ กลับใช้นิสัยตน ทำลายชีวิตและโอกาสของผู้อื่นเสีย
ด้วยเหตุแห่งทำถูกผลถูกก็เกิด ทำผิดผลผิดก็เกิด อย่างรุนแรงและรวดเร็วเช่นกัน
อาทิเช่น กรรมการท่านหนึ่ง ที่มีพฤติกกรรมดั่งกล่าว พ้นจากโรคเก๊าต์ที่เป็นมาเกือบสามสิบปี นั่นคือ พ้นจากเสือ แต่ต้องไปปะจรเข้ จากพฤติกรรมดังกล่าว ด้วยการถูกของหนักล้มมาทับขา
หลวงพ่อนิพนธ์ ชี้ให้เห็นว่า กรรมของเขาต้องเดินไม่ได้ เมื่อพ้นจากเก๊าต์กลับมาเดินได้ ทานสมุนไพรจนโรคร้ายหาย แต่กรรมมันยังอยู่ แลไม่จำเป็นต้องใช้โรคเก๊าต์ ก็ทำให้เขาเดินไม่ได้เช่นกัน
แม้เขาจะไม่กลับไปเป็นโรคเก๊าต์อีก แต่ผลของการทำผิด ก็ทำให้หนีไม่พ้นกรรมเดินไม่ได้อยู่นั่นเอง
กรรมการอีกท่านหนึ่ง หลังจากพ้นวิกฤติ แต่ด้วยมีนิสัยชอบเล่นพระเครื่อง จึงทำให้การมาร่วมกิจกรรม ก็เพื่อประโยชน์ตนในส่วนนี้ แม้นหลวงพ่อนิพนธ์จะกล่าวเตือน ก็ยังคงทำอยู่
ก่อนปีใหม่ กรรมไม่รอโรคแล้วเพราะมันช้า ทีนี้มันเล่นเส้นเลือดในสมองเลย หลับกลางอากาศ ไม่รู้ว่าผลจะเป็นเช่นไร
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงร้องขอว่า สถานที่นี้เป็นที่ให้ชีวิต จะทำบาปที่ไหนก็ไปเถอะ อย่ามาทำที่นี้เลย ไม่คุ้มหรอก เพราะสถานที่ของแม่ชีเมี้ยน ของพระภูมี ผลของการกระทำ มันเป็นทวีคูณ
