เมื่อครั้งสมัยพระโคดม เมื่อพระเจ้าอาชาติศัตรู เกิดสำนึกในการร่วมกับพระเทวทัต ในการทำบาปต่อพระภูมี จึงอยากที่จะมากราบขออภัยพระภูมี
ในกาลครั้งนั้น พระเจ้าอาชาติศัตรู ได้เสด็จมาหาพระภูมี ในเวลาประมาณเที่ยงคืน ในขณะที่พระภูมีทรงประทับอยู่กับสาวก จำนวน ๕๐๐ รูป
เมื่อเสด็จมาใกล้ที่ประทับของพระภูมี พระเจ้าอาชาติศัตรู ได้ลงจากหลังมาเพื่อเสด็จเดินไปเข้าเฝ้าพระภูมี
ในขณะที่จะเดินไปยังที่ประทับนั้น ด้วยความที่เป็นคนระแวง ด้วยมีศัตรูเยอะ จึงเกิดวิตก ด้วยเหตุที่ว่า ทางที่เดินไปนั้น เงียบสงบ ราวกับไม่มีผู้ใดอยู่แม้แต่คนเดียว จนกังวลพระทัยว่าจะถูกลวงมาปลงพระชนม์
ครั้นเดินผ่านโค้ง จึงมองเห็นพระภูมีทรงประทับนั่ง อยู่กับสาวกทั้ง ๕๐๐ รูป โดยไม่เสียงสงฆ์สาวกองค์ใดพูดเลย
พระเจ้าอาชาติศัตรู จึงเกิดความเลื่อมใสในทันใด และนึกฉงนในพระทัยว่า พระภูมี ทรงสอนสาวกโดยวิธีใด จึงทำให้สงฆ์ทุกองค์ของท่านนั้น แม้รวมกันเป็นหมู่มาก ก็เงียบสงัด ราวกับปราศจากผู้คน
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงกล่าวว่า นี่แหละเอกลักษณ์ของศาสนา ที่กรรมมันกลัว คือ ความสงบ
หากวันใด ทุกคนพร้อมใจ ทำสภาวะนี้ให้เกิด นั่นคือ เกิดสามัคคีธรรม อันเป็นหนทางที่ก่อให้เกิดพลัง ช่วยให้ผู้ที่มาใหม่ หรือ ยังมีตัวกระทำไม่สมบูรณ์ สามารถฟันฝ่า จนช่วยตนของตนเองได้ในที่สุด
ความสงบจึงเป็นกรรมฐานพื้นฐานของพระพุทธศาสน เป็นการนั่งสงบ ควบคุม กาย วาจา ใจ ของตน ให้นิ่ง แล้วฟัง ไตร่ตรอง คำสอน ที่จะได้รับ หรือ ได้รับมาแล้ว
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงมักย้ำว่า กรรมฐานของพระภูมี ไม่ใช่นั่งหลับตา เห็นโน่น เห็นนั่น ... ไม่ใช่ ไม่ใช่...
ท่านจึงอรรถาธิบาย ว่า เหตุใด ความสงบในห้องสวดมนต์ จึงสามารถช่วยให้เราหายโรคได้ ก็ด้วยเหตุ ความสงบที่เกิด ไม่ได้เกิดจากนิสัยของเราท่าน หากแต่เกิดจากวินัยของพระภูมี
การจะทำเช่นนี้ได้นั้น จึงต้องอาศัยเหตุผล ก่อให้เกิดศรัทธา มาควบคุม กาย วาจา ใจ ของตน
และด้วยเหตุนี้ การทำกรรมฐานของพระภุมี จึงต้องผจญกับมารและกิเลสมากมาย จึงจะทำให้สงบได้
ผลจากการทำตามพระภุมีได้นี้แหละ คือ บุญ ที่เราท่าน สามารถนำไปใช้กรรมได้ จึงพ้นจากโรคได้
เพราะมีแต่บุญเท่านั้นที่ซื้อบาปได้ ไม่ใช่วัตถุ หรือ เงินทอง
สิ่งที่ดูธรรมดา แต่ไม่ธรรมดานี้ จึงไม่น่าแปลกใจ ที่เราได้ยิน สมาชิก หลายต่อหลายคน ที่มาแล้วก็ไป พร้อมกับทิ้งคำกล่าวว่า "ไอ้พวกบ้า สวดมนต์แล้วหายโรค มีที่ไหน"
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงสอนให้อย่ามองที่วิธีการ แต่ให้มองที่ผล เมื่อการกระทำใดผิด ผลผิดย่อมปรากฎ แลเมื่อการกระทำใดถูก ผลถูกย่อมปรากฎ
ผลของการทำตามแม่ชีเมี้ยน ที่ได้ถ่ายทอดความรู้ของพระภูมีมาให้ และส่งผ่านให้หลวงพ่อนิพนธ์ เป็นผู้สอน ไม่ว่าเราท่าน อาจจะไม่ชอบ คนสอน ไม่ชอบวิธีการ และอี่นๆ อีกมากมาย ...
หากแต่เมื่อใช้เหตุและผล ย่อมก่อให้เกิดศรัทธา และทำตน ให้เดินในร่องของพระภูมีอันนี้ได้
และก็เช่นกัน ก็คงมีมากมายกว่า ที่ไม่ชอบ แล้วก็ละทิ้งไป
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงมักกล่าวเตือนบ่อยๆ ให้เราท่าน เน้นการกระทำ เตรียมสติ เตรียมใจ ในการมา การสวดมนต์ และการเข้าฟังคำสอน เพราะนี่คือ กุญแจที่เปิดประตูรอดจากกรรมจากเวร
เมื่อไร้เสียซึ่ง "ศรัทธา" การกระทำก็ไร้เสียซึ่งวิญญาณ ผลของการทำ จะไปมีพลังเหนือกรรมที่ทำมา ที่ซึ่งทำพร้อมด้วย กาย วาจา ใจ คงเป็นไปไม่ได้ อุปมาดั่ง ไม่ซีกไปงัดไม้ซุง
