ผลของการให้สุข

วันพฤหัสที่ผ่านมาได้เห็นคนไข้ผู้หญิงท่านหนึ่ง เดินตัวเอียงมา เดินช้าๆ แต่ก็เดินได้ด้วยตนเอง เข้ามา กราบหลวงพ่อนิพนธ์

มองไปมองมา ก็นึกขึ้นได้ คนนี้คือหลานของท่านผู้หญิงบุญเรือนนี่หว่า เหมือนเห็นปาฏิหาริย์ เพราะไม่คิดว่า คนป่วยจะเดินได้ ด้วยสภาพที่เธอมานั้น เป็นรูมาตอยด์ ขั้นรุนแรง จนมือไม้หงิกงอ ยืดก็แทบไม่ได้ จะเหลือแต่กำลังแขนที่พอยกขึ้นได้นิดหน่อย เท่านั้นเอง ไปไหนจึงต้องอาศัยรถเข็นตลอด

จำได้ว่า ในครั้งแรกที่เธอมา หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวกับเธอว่า ถ้าอยากหาย ให้นำสิ่งที่ยังพอมีเหลือ มาลงทุนให้หมด อย่าปล่อยให้มันค่อยๆ หมดสภาพ ไปจนทำอะไรไม่ได้

วันต่อมาในการมาของเธอ เธอจึงกล่าวกับหลวงพ่อนิพนธ์ว่า ตอนนี้ที่เธอมีคือ สมอง ที่มีความสามารถในด้านเบเกอรี่ จนทำเป็นสูตรขายให้แก่บริษัทดัง และก็มือที่พอยกได้ จึงขออนุญาตนำความรู้มาสอนให้คนป่วยที่สนใจอยากทำ นั่นจึงเป็นจุดที่มาของร้านเบเกอรี่ในชมรม

ด้วยความที่ร่างกายไม่อำนวย ทำให้ทำด้วยตนเองไม่ได้ หากแต่คนที่มาเรียนก็ยังไม่มีทักษะ หากแต่ที่ทั้งสองฝ่ายมีนั่นคือ จิตอาสา เพื่อที่จะให้น้ำพักน้ำแรงของตน ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมของหลวงพ่อนิพนธ์เท่านั้นเอง

เบเกอรี่ ที่ได้ ยังไม่สมบูรณ์ รสชาดยังไม่ที่ อ่อนแก่ไปตามสภาพ หากแต่สิ่งที่สมบูรณ์นั่นคือ ความตั้งใจของทั้งผู้สอนและผู้ทำ อันเป็นที่มาที่หลวงพ่อนิพนธ์มักกล่าวเสมอว่า สถานที่นี้ ผู้ทำมีจิตที่จะร่วมกันสละแรงกาย เพื่อเป็นกองบุญ การทานจึงอย่ามุ่งหวังในรสชาติ เป็นสำคัญ หากการทานนี้เพื่อบุญ ทั้งผู้ทำและผู้ทาน ... รายได้ทั้งหมด ก็จะส่งผ่านไปให้สุขแก่ผู้อื่น เมื่อถูกหลวงพ่อนิพนธ์แปรเป็นสมุนไพร

คำพูดที่ฟังดูเล่นว่า ทำไปเถอะ ทำถูกผลถูกย่อมสนอง หากนำแรงกายมาทำความดี กรรมมันจะทำให้ง่อยเปลี้ยเสียขาไปได้อย่างไร เดี๋ยวก็ได้คืน

มาวันนี้ เห็นเธอลุกขึ้นเดิน แม้นสภาพการเดินยังไม่สมบูรณ์ ก็พยายามเดินจากร้านขนมที่เธอดูแล มากราบหลวงพ่อนิพนธ์ .... เราจึงไม่แปลกใจเลยที่เธอทุ่มเทกับการสอนและการพยายามทำเบอเกอรี่ให้ดีขึ้นเรื่อยๆ

ภาพที่เห็นจนชินตา ไม่ว่าลุงที่หลังแข็งก้มไม่ลง เดินเก็บขยะในชมรมทุกครั้งที่มา พร้อมถุงและไม้คีบที่ติดมาจากบ้าน จากก้มไม่ได้ จนก้มหัวแทบติดดิน หรือ ผู้ป่วยหญิงที่เป็นพาร์กินสัน เดินไปสั่นไป เดินหน้าสองก้าว ถอยหลังก้าว นั่งซ้อนมอเตอร์ไซด์สามี มาตั้งแต่ตีสี่ทุกครั้ง มานั่งซาวข้าว หุงข้าวให้โรงอาหาร เสร็จแล้วไปนั่งช่วยที่ห้องน้ำ มาบัดนี้ เดินตัวปลิว ไม่มีอาการสั่นให้เห็น จะเหลือก็แต่ท่าทางที่ยังแข็งๆ อยู่นิดหน่อย หรือในส่วนอื่นๆ อีกมากมาย ....

หลักของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา .... ให้สุขแก่เขา สุขนั้นถึงตัว กำลังพิสูจน์ตน ....

ในขณะที่คนทั้งโลกกำลังจะหาสุข แต่ทำให้ตนเองหาใช่ผู้อื่น จนมีฐานะ ได้รับการยกย่อง ... ท้ายที่สุดได้มาซึ่งทุกข์ นอนจมกับโลก จนต้องเร้นกายอยู่ในห้อง ไม่พบปะผู้คน

หลวงพ่อนิพนธ์จึงมักย้ำคำสอนเสมอ ... บุญ เกิดจากมนุษย์และสัตว์ อยากได้อย่าเลย นั่นแหละแหล่งบุญ มองที่ผู้อื่น หาใช่ตัวเราไม่