หากแต่ที่ผิดกันราวกับฟ้าดิน เมื่อเทียบกับพม่า ที่ท่าน ส.ว. มารับด้วยตนเอง นำหลวงพ่อนิพนธ์เข้าดูพื้นที่ หลังจากดูแล้วพบว่า เนื้อที่นั้น มีถนนของบริษัทอิตัลไทย ที่กำลังก่อสร้าง พาดอยู่ เจ้าของที่จึงเรียนหลวงพ่อนิพนธ์ว่า พื้นที่เดิมที่จะยกให้ ดูแล้วยังไม่สมบูรณ์ จึงยกพื้นที่เพิ่มให้ เพื่อให้ถนนอยู่ตรงกลางพื้นที่ และสุดพื้นที่จรดเทือกเขาตะนาวศรี อันเป็นต้นน้ำ
รวมพื้นที่ทั้งหมด ก็เลยกลายเป็นประมาณหกร้อยไร่ กระนั้นก็ตาม พื้นที่ที่ยกให้ ก็อยู่เพียงฟากหนึ่งของแม่น้ำตะนาวศรี ในขณะที่อีกด้านหนึ่งเป็นพื้นที่ของหลวง
เมื่อคณะของหลวงพ่อนิพนธ์สำรวจพื้นที่เสร็จ ก็เดินทางเข้าพักที่โรงแรมในทวาย ก็ปรากฎรถตำรวจ พร้อมคอมมานโด มาต้อนรับ โดยไม่ได้ตั้งตัว นำโดยผู้ว่ารัฐทวาย
ผู้ว่าแจ้งว่า ท่านอองซาน ทราบเรื่องและให้การสนับสนุนโครงการเต็มที่ ดังนั้น จึงมาเรียนให้ทราบว่า พื้นที่อีกด้านหนึ่งของแม่น้ำ ที่เป็นของหลวงนั้น อยู่ในอำนาจของตนที่จะอนุมัติให้ใช้พื้นที่ได้ จึงส่งทีมรังวัดมาให้หลวงพ่อนิพนธ์ ให้กำหนดเขตที่จะทำกิจกรรม และจะดำเนินเรื่องจัดสรรให้เป็นที่ในการทำกิจกรรม
อนึ่ง การร้องขอจากท่านอองซาน ในการจัดตั้งศูนย์ เนื่องด้วยดำริของท่านอยากช่วยชาวบ้าน เพราะรู้ดีว่าขาดอนามัยที่ดี ดังนั้นเพื่อให้การนี้ลุล่วง ทางพม่าจึงได้จัดตั้งมูลนิธิเพื่อดำเนินการเรื่องนี้โดยเฉพาะขึ้นมาใหม่ ตอนนี้อยู่ระหว่างให้หลวงพ่อนิพนธ์ตั้งชื่อ นั่นจึงเป็นสัญญาณว่า ไทยเราต้องเสียศูนย์ยาเสพติด และศูนย์ฟื้นฟูผู้ป่วยเอดส์ ให้แก่พม่าแล้ว ช่างน่าเสียดายนัก
และท่าน ส.ว.แจ้งว่า ในโอกาสที่ทางมูลนิธิไทยกรุณา โดยหลวงพ่อนิพนธ์และกรรมการ ได้จัดสิ่งของ และอุปกรณ์การเรียน การกีฬา เพื่อแจกให้แก่โรงเรียนที่ มิต้า ของพม่านั้น ท่านอองซาน จึงฝากมาแจ้งให้ทราบว่า ตัวท่านจะเดินทางมาร่วมในกิจกรรมของหลวงพ่อนิพนธ์นี้ด้วยตนเอง
ในการเยือนก่อนหน้านี้ หลวงพ่อนิพนธ์ได้พบปะชาวพม่าท่านหนึ่ง ได้มีโอกาสคุยกัน ชาวพม่าท่านนั้นกล่าวกับหลวงพ่อนิพนธ์ว่า ด้วยเมตตาจิตของหลวงพ่อนิพนธ์นี้ ฟ้าต้องเปิดทางให้ หาใช่แต่พื้นที่ไม่ แต่ต้องเป็นสมบัติด้วย เพื่อให้หลวงพ่อนิพนธ์มีทุนในการดำเนินการ
เมื่อทางพม่ามอบที่ดินกว่าหกร้อยไร่ให้ ก็เป็นไปตามคำนั้นประการหนึ่ง ส่วนประการหลังหลวงพ่อนิพนธ์พูดกับผู้ติดตามว่า ตัวท่านไม่มีสมบัติอะไร แล้วใครจะมอบสมบัติให้มาทำกิจกรรม
หลังจากการเยือนเพื่อรับมอบที่ดิน และกำหนดเขตกิจกรรมแล้วเสร็จ คณะของพม่าผู้ซึ่งเป็นกลุ่มที่ทรงอำนาจได้กล่าวกับหลวงพ่อนิพนธ์ว่า พื้นที่ที่จัดสรรให้นี้ เมื่อก่อนนี้ได้มีบริษัทฝรั่งได้สำรวจพบว่าเป็นแหล่งแร่ทองคำธรรมชาติ เคยขออนุญาตทางการพม่าเพื่อจัดทำเหมืองทอง หากแต่ทางการพม่าไม่อนุมัติ เนื่องด้วยกลัวจะเสียภูมิทัศน์ และธรรมชาติไป โดยบริเวณเหมืองคือต้นน้ำที่อยู่ในพื้นที่นั้นเอง
พร้อมกับชี้ให้ดูว่า จะเห็นชาวบ้านที่อยู่ด้านใต้น้ำที่ทำอาชีพร่อนทองที่ไหลตามน้ำมา ตลอดลำน้ำตะนาวศรี ... และได้พาหลวงพ่อนิพนธ์ไปดูกรรมวิธีการร่อนทองของชาวบ้าน
หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวในเรื่องนี้ว่า สิ่งเหล่านี้ ไม่ได้เป็นเพราะท่าน หากแต่เป็นเพราะฟ้าดินเขาบันดาลให้ เรื่องที่ดูแล้วไม่น่าเป็นไปได้ จึงเกิดขึ้นได้และไม่มีอุปสรรคใดๆ เลย ผิดกับการทำกิจกรรมทางฝั่งไทย ที่ต้องเผชิญกับอำนาจรัฐ ที่ไม่เคยสนับสนุนก็พอทน แต่คอยแต่จะจ้องจับ อ้างกฎหมาย รับคนป่วยก็ไม่ได้ ....
การสนับสนุน ไม่ใช่แต่เพียงผู้ทรงอิทธิพล ข้าราชการ คนระดับสูง แม้นแต่พระที่อยู่ในบริเวณนั้น ทราบข่าว ก็ขอร่วมกิจกรรม ด้วยท่านเป็นผู้ชำนาญการในการปลูกดีปลี พริกไทย อาสาที่จะชำกิ่ง สมุนไพรต่างๆที่หลวงพ่อนิพนธ์ต้องการให้
อีกไม่กี่อึดใจ เราจะเห็น เราจะได้ยิน ความดังของสมุนไพรแม่ชีเมี้ยน ที่คนทั้งโลกต้องยอมรับ เสียดายก็แต่มันไปอยู่ในพม่าแทน ทั้งที่ควรจะตกอยู่ในแผ่นดินไทย .... เสียครั้งนี้ หนักหนากว่าเสียทองครั้งกรุงศรีอย่างแน่นอน
หากแต่กระนั้น ด้วยความรักในพี่น้องคนไทย หลวงพ่อนิพนธ์ก็พยายามรักษาฐานที่มั่นในไทยไว้ ให้ดำรงอยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่า บ้านนี้เมืองนี้ เขาจะชายตาแลหรือไม่
ใครจะเชื่อคารมนักการเมืองไทย ไปแห่ร่วมเป็นพวกก็ไม่ว่ากัน แต่คนที่รักประชาชนจริง ต้องมีแววแบบพม่านี้ ดูข่าวฟังข่าว บอกว่าบ้านป่าเมืองเถือน แต่ดูพฤติกรรมและการร่วมมือ ในกิจกรรมที่เกิดประโยชน์แก่ประชาชนของเขาซิ เศรษฐียอมให้ที่ ข้าราชการอำนวยความสะดวก นักการเมืองนำเสนอขออนุมัติ ชาวบ้าน พระ ให้ความร่วมมือ ดันกันเต็มที่... นี่ซิรักประชาชนจริง โอกาสทองที่ทำให้แก่พี่น้องประชาชนร่วมชาติ กระโดดใส่เต็มตัวไม่เสียดายเลย
เมื่อเสือมีปีก ได้การสนับสนุน และได้ทุนในการดำเนินการ มาดูน้ำใจลูกแม่ชีเมี้ยน ว่าสิ่งที่ได้จะมาทำสิ่งใด...
เราเชื่อมั่นเสมอว่า ... สิ่งที่จะได้เห็นนั่นคือประวัติศาสตร์ที่จะจารึก ให้คนรุ่นหลังได้อ่านอย่างแน่นอน
