ปืนบ่มีลูก

คำร่ำลือที่มีออกไปของสมุนไพร ย่อมนำมาซึ่งความเชื่อ และวาดฝัน ฝากความหวังไว้กับสมุนไพร สมุนไพรจึงประดุจดั่งพระเจ้า ที่คนเหล่านั้น มาแล้วขอพรเพื่อให้ตนสมประสงค์

หากแต่บทพิสูจน์ นับจากอดีต ไม่ว่าต้นกำเนิดของสมุนไพรเอง คือ ถ้ำกระบอก หรือแม้กระทั่ง ๗ สำนักที่แตกออกไป ล้วนแล้วแต่พบความล้มเหลว ทั้งหมดทั้งปวง และลงท้าย เจ้าสำนักทั้งหลายล้วนตายด้วยโรคกันทั้งหมด ทั้งปวง

น่าจะเป็นสิ่งที่ยืนยันในคำสอนของหลวงพ่อนิพนธ์ที่ว่า สมุนไพร ก็อุปมาเหมือนตัวปืน หากขาดเสียซึ่งธรรมคำสอนของพระภูมี ที่น้อมนำเอามาปฏิบัติ เป็นบางสิ่งบางอย่าง ที่จะก่อให้เกิดลูกปืน หรือ ปาฏิหาริย์ แล้วไซร้ หนทางที่จะสู้กับโรคก็น้อยนิด แต่ที่สำคัญกว่า คือ กรรมที่ทำมาแล้วนั้น ไม่มีทางที่จะชนะได้เลย

ศาสตร์ของสมุนไพร ที่คนทั้งหลายทั้งปวงนำไปใช้ แม่ชีเมี้ยนจึงตรัสว่า อุปมามัมมี่ หรือ ซากสังขาร ที่ไม่มีวิญญาณ ย่อมไม่สามารถทำอะไรได้ วิญญาณของสมุนไพร ที่เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ธรรมชาติ จึงรอคนที่มีคุณธรรม และนำไปใช้ได้กับเฉพาะคนที่ประพฤติธรรม เท่านั้นเอง

ด้วยเหตุนี้ หลวงพ่อนิพนธ์จึงมักสอนให้ทำตนให้สอดคล้อง เป็นน็อตเกลียวเดียวกัน หรือเป็นดั่งกิ่งทอง ใบหยก เพื่อให้ได้สัมผัส ปาฏิหารย์ หรือ ความศักดิ์สิทธิ์ ของสมุนไพร โรคอะไรก็ไม่กลัว

ด้วยเหตุต่างๆนี้เอง หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า พระภูมีจึงจำกัดวงศาสนาของท่าน ว่ามีลักษณะเฉพาะกลุ่ม มีผลเฉพาะคนที่เชื่อและทำตาม มีการกำหนดเขตความรับผิดชอบต่อสาวกของท่าน อันเป็นที่มาของเขตพัทธสีมา

อันหมายความว่า ผู้ใดก็ตามที่เชื่อและศรัทธา เมื่อเข้ามาในเขตพัทธสีมา ที่พระภูมีกำหนด แล้วทำตาม ผลถูกที่ได้ก็จะมหาศาล เป็นบุญใช้หล่อเลี้ยงชีวิต ล้างกรรมที่ทำมาได้ หากทำผิด ผลผิดก็จะมหาศาล โทษหนักหรือกรรมหนัก ขนาดแผ่นดินรับไม่ไหว หรือที่เรียกว่า ธรณีสูบนั่นเอง

คนโบราณ จึงได้จัดทำเขตพัทธสีมาขึ้นมา เพื่อเป็นสิ่งเตือนสติ ให้ระแวดระวังการกระทำของตน

ผู้ที่เข้ามาแล้วไม่ลดกิริยา วาจา ลง ย่อมเข้าข่ายเป็นผู้ทำลาย หรือท้าทาย หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า โดนตีนกรรม ยังไงก็ไม่ถึงกับธรณีสูบ แต่โดนตีนฟ้า ... พรหมลิขิตแข็งแค่ไหน เฉกเช่นเทวทัตที่มีพรหมลิขิต ๑๐๐ ปี ยังไม่เหลือ

เราจึงไม่แปลกใจ ที่หลายครั้งที่หลวงพ่อนิพนธ์เห็นคนที่มา มีพฤติกรรมส่อไปทางนั้น จึงยอมที่จะปิด ดีกว่าให้คนเหล่านั้นมาทำบาปในสถานที่ของแม่ชีเมี้ยน เพราะเขาวัดกันที่ผล ไม่ใช่ปริมาณ

ภาพในอดีต สงฆ์นับหมื่นนั่งสงบ ประดุจดั่งไร้คน มีเพียงเสียงพระภูมีเสียงเดียว นั่นและคือสัญญลักษณ์ของศาสนา หากภาพนี้ไม่พึงเกิด ย่อมสะท้อนให้เห็นว่าสิ่งที่ทำมันไร้ผล แม้นจะใช้สมุนไพรดันสักเท่าไร ผลไม่เกิด และบุญที่จะย้อนมาแก่ผู้ทำก็ไม่มี ทำไปก็เสียเปล่า อุปมาคนโง่ปลูกข้าวบนปูน เสียแรง เสียเวลา นั่นคือ ถึงเวลาแล้วที่ต้องเลือกทางปิด แล้วล้างกระดาน เริ่มใหม่ เลือกเฉพาะคนที่อยากได้ แม้นมีเพียงหลักสิบหลักร้อย ก็ดีกว่าหลักหมื่นที่หาคนทำไม่ได้

คนที่มาแสวงหาปืนเพียงอย่างเดียว เขาจึงมีพฤติกรรมลดกิริยาในห้องสวดมนต์ไม่ได้เลย นี่แหละเป็นแว่นส่องให้เห็นชัด วันใดที่หลวงพ่อนิพนธ์ ต้องใช้มาตรการเด็ดขาด คนเหล่านี้ก็คือเป้าหมายที่ต้องรีบกำจัด เพราะมาแบบไม่เอาผล ทำให้สูญเสียโดยใช่เหตุ แต่เพราะความใจดี มีเมตตา จึงยังให้โอกาสเสมอมา กระนั้นก็ตาม วันหนึ่ง หากเลิอกที่จะรักษาคนเหล่านี้ไว้ ก็ต้องสูญเสียความศักดิ์สิทธิ์ของสมุนไพร เมื่อวันนั้นมาถึง จะว่าโหดเหี้ยม ไม่มีเมตตา ก็ว่ากันไป เราคิดว่าหลวงพ่อนิพนธ์ท่านต้องเลือกรักษาความศักดิ์สิทธิ์ไว้ก่อนอย่างแน่นอน

มาตั้งนานแล้ว ไม่เห็นดีขึ้น ไม่เห็น.... ..... .... ก็ควรจะย้อนถามตัวเองว่า ก็มาตั้งนานแล้ว เปลี่ยนพฤติกรรม หรือนิสัยตน ประการใดบ้าง ที่ไม่ดี นำมาใส่พานถวายแม่ชีเมี้ยน ถวายพระพุทธ แล้วนำเอานิสัยบางสิ่งบางอย่างอะไรบ้างของพระภูมี ที่หลวงพ่อนิพนธ์สอน ไปประพฤติปฏิบัติให้เป็นลูกปืนยิงโรคยิงกรรมบ้าง

พระภูมีไม่โกหกหรอก เพราะถ้าเป็นการหลอกลวง จนเป็นโทษหรือทำฟรี โดยไม่มีผลตอบแทน ท่านจะไปนิพพานได้อย่างไร

คำพูดที่ดูเหมือนพูดเล่นๆ ในการกระทำที่จะทำให้หายโรค ที่หลวงพ่อนิพนธ์กล่าว อาทิ ทานข้าวแกงซิ ทานกาแฟซิ ทานขนมซิ จ่ายค่าที่จอดรถซิ ซื้อดีปลี พริกไทย สักขีดซิ หิ้วมะพร้าวมาคนละลูกสองลูก ต้องเข้าสวดมนต์ นั่งสงบลดกิริยา ดูเหมือนไม่มีอะไร หากแต่ท่านเป็นตัวแทนของแม่ชีเมี้ยน ที่เป็นคนไม่ธรรมดา เมื่อกล่าวแล้ว ต้องมีผลกับคนทำตาม แม่ชีเมี้ยนท่านต้องรับผิดชอบในคำพูดของตัวแทน

สิ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์พูด จึงเป็นการชี้ให้กระทำให้เกิดลูกปืน ใครอยากลอง ก็ทำ

ดั่งในอดีต ที่ท่านจำรูญ ท่านเจริญเป็นตัวแทนแม่ชีเมี้ยน พูดสิ่งใด เป็นเช่นนั้น จนได้ชื่อว่า "วาจาสิทธิ์" แลเมื่อถอนสิทธิ์นั้นออกมา ก็หัวทิ่ม

เมื่อมอบให้หลวงพ่อนิพนธ์ จึงเป็นสิ่งที่เชื่อได้ว่า ไม่ต้องกลัวว่าใครจะขโมยลักสูตรสมุนไพรไปทำหรอก ไม่มีทาง และย่อมหมายถึงสิ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์พูดย่อมมีผลผูกพันธ์กับแม่ชีเมี้ยน ที่ซึ่งไม่น่าแปลกใจเลยว่า ผู้ใดทำตามผลย่อมบังเกิด

เปลี่ยนความคิดซะเถอะ ที่ว่าขอสมุนไพรไปทานเยอะๆ จะได้หายไวๆ มาทำตามคำสอนที่ว่า ลดกิริยา กินข้าวแกง หิ้วสมุนไพรมาเข้าโรงทาน แล้วทำตนให้สุขแก่ผู้อื่น ดูซิว่าอย่างไหนจะให้ผล ทำแบบนี้หลวงพ่อนิพนธ์เรียกว่า พวกที่ฟังเข้าใจ และทานสมุนไพรเป็น

ไป ไป .... ไปหาลูกปืนกันดีกว่า ... เราจึงไม่แปลกใจว่า ทำไมคนในอดีตจึงเรียกหลักแม่ชีเมี้ยนว่า "หลักกรรมกร" เพราะพระทุกองค์รู้ดีว่า บุญที่แท้จริงของพระภูมี อยู่ที่มนุษย์และสัตว์ นั่นเอง จึงต้องชวนกันไปสร้างสุขให้แก่มนุษย์และสัตว์ เพื่อหาบุญสู่ตนนั่นเอง