หลวงพ่อนิพนธ์ จึงย้อนถ้ำกระบอกให้เห็นว่า พระถ้ำกระบอก เกือบแปดสิบรูปในสมัยนั้น ทำไมจึงไม่มีใครอยากเรียนวิชานี้ มีแต่อยากเล่นฤทธิ์ อยากเรียนวิชาหมอดู
อาทิเช่น ท่านโกวิน แห่งวัดไผ่รื่นรมย์ เมื่อครั้งหลวงพ่อนิพนธ์ช่วยรักษายาเสพติดให้ แล้วศรัทธาในหลวงพ่อนิพนธ์อยากบวช หลวงพ่อนิพนธ์ก็ถามว่า อยากเรียนวิชาใดเล่าจะสอนให้ ท่านโกวินก็ตอบว่า ขอวิชาดูหมอ
หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า วิชานี้ไม่เป็นแก่นสาร แก่ญาติโยม กระนั้นท่านโกวิน ก็ยืนยันว่าขอเรียนวิชานี้
ด้วยเหตุอันใดหรือ จึงไม่มีพระอยากเรียนวิชาที่ดีอย่างนี้ ก็เพราะวิชานี้มันต้องอาศัยคุณธรรม เป็นวิชาที่ "ทำให้" ใช้หาเงินทอง ลาภยศ สรรเสริญ ไม่ได้นั่นเอง จึงไม่มีใครอยากเรียน
ยิ่งคนมามาก ยิ่งชื่นชอบเท่าใด นั่นหมายถึงผู้ทำยิ่งกระเป๋าแหกเท่านั้นนั่นเอง หากไม่ยึดมั่นในคุณธรรมจริง ก็ไม่สามารถดำรงสถานะของการ "ทำให้" ให้ดำรงอยู่ได้อย่างแน่นอน
ดังจะเห็นได้จากเจ้าอาวาสถ้ำกระบอก แม้นจะเป็นผู้ปฏิบัติ ยังไม่สามารถทนความเย้ายวน ในที่สุดก็ต้องรับเงิน
หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า หากใครคิดว่าตนมีคุณธรรม และอยากทำ ท่านก็จะสอนให้ไม่ปิดบัง
แต่ธรรมเนียมของการเรียน นั่นคือ การวางสัจจะ เดิมพันด้วยชีวิต ทำได้ ก็ได้บุญมาเลี้ยงชีวิต ถ้าทำผิด นั่นหมายถึงชีวิตที่ต้องพินาศย่อยยับ
มาจนถึงวันนี้ ยังไม่เห็นมีคนไหนกล้าวางสัจจะ แล้วขอเรียนสักคนเดียว
เราจึงคิดไม่ออกว่า คนที่พูดกันนักกันหนา เมื่อมาซื้อข้าวแกง น้ำ และสิ่งต่างๆ ในชมรม เพื่อนำกำไรมาทำสมุนไพรแจกว่า "แพงฉิบหาย" เขาคิดอะไรอยู่
ฤาชีวิตของเขา มันด้อยค่ากว่าเงินเหล่านั้นอีกหนอ ...
กว่าจะได้ตำรามา และรักษาตำราของแม่ชีเมี้ยนนี้ไว้ .... เฮ้อ นี่แหละมนุษย์ มีตาแต่ไร้แวว
