ภาระแฝงของชมรม

ตั้งแต่หลวงพ่อนิพนธ์ได้เริ่มกลับมาเปิดสำนักเพื่อรักษาคน และยาเสพติดอีกครั้ง สิ่งหนึ่งที่เป็นปัญหานั่นคือ "การบวช"

ไม่ว่าจะด้วยกิติศัพท์ที่พระถ้ำกระบอก มีกิจของสงฆ์และวัตรปฏิบัติที่แตกต่างจากวัดอื่น เป็นพื้นฐานด้วยแล้ว ปัญหาที่สำคัญประการหนึ่งคือ คนที่จะไปบวชส่วนใหญ่ไม่เป็นโรค ก็ผ่านการบำบัดยาเสพติด และมีใจอยากช่วยเหลือ จึงอาสาบวช

เหตุอันนี้เอง ทำให้ไม่มีวัดใดรับ และสนับสนุน กิจกรรมของท่านเลย แต่เหมือนฟ้าเปิดทางให้ ดลใจให้เจ้าอาวาสแห่งวัดสุวรรณเจดีย์ ต.มหาราช อยุธยา ผู้ซึ่งมีใจชอบแนวทางของถ้ำกระบอกเป็นทุนเดิม บวกกับความอยากช่วยเหลือให้กิจกรรมการช่วยคนของหลวงพ่อนิพนธ์ดำเนินไปได้ จึงรับเป็นอุปัชฌาย์ทุกคนที่หลวงพ่อนิพนธ์ส่งมาให้ ได้บวชครบถ้วนทุกตัวคน แม้บางองค์จะเป็นโรคสาหัสสากรรจ์ก็เชื่อแนวทางหลวงพ่อนิพนธ์ที่ว่า "มาบวชเพื่อรักษาตน" โดยอาศัยวิถีแห่งพระภูมี ว่าทำได้

จึงเป็นความผูกพันกันมา สำหรับเจ้าอาวาส กับ หลวงพ่อนิพนธ์ และเจ้าอาวาสก็ไม่เคยร้องขอสิ่งใด หากแม้นคนที่มาเป็นคนที่ยากจน ก็ยังจัดหาอัฐบริขารให้บวชจนแล้วเสร็จ

จวบจนวัดแห่งนี้ได้ถูกมหาอุทกภัย ทำให้สิ่งปลูกสร้างชำรุดเสียหายมาก และเป็นวัดที่ไม่มีชื่อเสียง ทำให้ขาดทุนปัจจัยในการฟื้นฟูวัด

หลวงพ่อนิพนธ์จึงได้รับอาสาจัดทอดกฐินเพื่อจัดหาทุน ในการฟื้นฟูและซ่อมแซมวัดนี้

สัปดาห์นี้เราจึงอาจได้มีโอกาสร่วมกันในการทำกิจกรรมนี้ แต่หลวงพ่อนิพนธ์ให้เป็นหน้าที่ของกรรมการ ส่วนคนทั่วไปใครอยากร่วม มีความพร้อมก็ไม่ว่ากัน

และภาระที่ต้องเพิ่มมาอีกหนึ่งวัดโดยไม่ได้คาดหมาย นั่นคือ การขอร้องจากหัวหน้าชาวกระเหรี่ยง ที่ได้ทำหน้าที่จัดหาสมุนไพร และคอยสอดส่องให้ ในบริเวณชายแดนพม่า ที่ติดต่อกับจังหวัดกาญจนบุรี ได้ร้องขอให้หลวงพ่อนิพนธ์ช่วยจัดกฐิน ไปยังวัดของพวกเขาหน่อย เพราะวัดไม่มีเมรุสำหรับเผาศพ

หลวงพ่อนิพนธ์ ก็ได้เชิญชวนให้ใครที่อยากร่วม ก็ตามศรัทธา หากแต่กรรมการ นี้เรียกว่าเป็นภาคบังคับ ...