กันไว้ก่อน

หลวงพ่อนิพนธ์ได้กล่าวว่า ปีหน้าสภาวะของโรคจะรุนแรงขึ้น แลวิธีการของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา ใช้กลวิธีสองขา หรือ สองทางในการต่อสู้โรค นั่นคือ "สมุนไพรรักษาโรค ธรรมรักษากรรม"

หากแต่ปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้ นั่นคือ การพูดเพื่อให้เหล่าสมาชิกมีมาตรฐานเดียวกันในการประพฤติปฏิบัติ ตามธรรมคำสั่งสอนของพระภูมี อันปรากฎได้จากกลวิธีเชิงบังคับ ที่จัดให้มีการเข้าสวดมนต์ และฟังคำสอน เพื่อฝึกให้เกิดความสงบ ฝึกสติ และหยุดวาจาสร้างบาป มาสวดมนต์สร้างบุญ ก็จะปรากฎภาพที่สมาชิก คุยไม่หยุด อ่านหนังสือ เล่นโทรศัพท์ คุยโทรศัพท์ นั่งหลับ ... ให้เห็นกันเป็นปกติ

เมื่อมาตรฐานในการสร้างบุญของพระภูมียังไม่เกิด นั่นคือขาที่ใช้ในการรักษาโรคด้านการสร้างบุญย่อมยังไม่อาจหวังผล ให้เป็นที่วางใจได้

จึงดำริว่า ควรที่จะทำขาของด้านสมุนไพรให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น อย่างน้อย ก็เป็นการยืดเวลา เพื่อให้โอกาสแก่คน เพื่อรอขาการสร้างบุญนั้นแข็งแกร่งขึ้น เพื่อช่วยตนจนสำเร็จ

ปีหน้าเป็นต้นไป จึงมีความจำเป็นต้องเพิ่มปริมาณสมุนไพรที่แจกแก่สมาชิก ให้มากขึ้น เพื่อร่างกายจะได้รับสารสมุนไพรในปริมาณที่มากพอ

กระนั้นก็ตาม หลวงพ่อนิพนธ์ก็กล่าวว่า ปริมาณสมุนไพรที่เพิ่มขึ้น ก็หาใช่เป็นปัจจัยที่ช่วยให้การรักษาตนประสพผลไม่ เพราะต้องทำทั้งสองขา คือ ต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ให้เป็นไปตามคำสอนของพระภูมีด้วย การช่วยตนจึงเป็นผล

ดังนั้น การเพิ่มปริมาณสมุนไพร จึงเป็นการให้โอกาสสมาชิก ที่อาจจะปรับตัวได้ช้า หรือยอมรับได้ช้า ในแนวทางนี้ ได้มีโอกาสมากขึ้นนั่นเอง

แลเมื่อใด ที่สองขาของสมาชิกนั้น เติบโตทั้งคู่ ความมุ่งหวังที่จะหายโรคก็มีความเป็นไปได้

บทสรุปที่หลวงพ่อนิพนธ์ให้เป็นสติ คือ "การทานสมุนไพรเพียงอย่างเดียว ยากที่จะประสพผล"

การทำเช่นนี้ ก็เพียงเพื่อให้โอกาสเท่านั้นเอง หากสมาชิก ไม่สามารถเปลี่ยนพฤติกรรมได้ หรือไม่คิดเปลี่ยน ก็ไม่ควรจะมาเสียเวลา เพราะสิ่งที่หวังไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอน

อย่างดีด้วยสรรพคุณสมุนไพร ก็แค่ประทัง เท่านั้นเอง