โน่นมาเลย ต้องปิดทอง ฝังลูกนิมิต สร้างพระ สร้างโบสถ์ ...
สารพัดวิธี ที่กล่าวกันว่าเป็นวิธีแสวงหาบุญของพระพุทธเจ้า
หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า คนสมัยนี้เขาหาบุญของพระภูมีไกลตัวเหลือเกิน
ผลที่ได้คือ กลับมาก็ผัวด่าเมีย เมียด่าผัว สิ่งที่เป็นอยู่ก็เหมือนเดิม
ทำไมจึงไม่ย้อนไปดูว่าพระภูมี ท่านเป็นองค์บุญ แสวงหาบุญโดยวิธีใด
ท่านแสวงหาบุญ โดยทิ้งเวียงวัง ทรัพย์สินในท้องพระคลัง มาเหลือแต่ย่ามใบเดียว ไม่มีเงินแม้แต่รูปี
ก็ถ้าหากการสร้างโน่น สร้างนี่ แล้วเป็นบุญ พระโคดมจะทิ้งวังมาทำไม ไม่ต้องมาเดินให้เมื่อย สู้เอาเงินในท้องพระคลังไปแสวงหาบุญไปนิพพานเลยไม่ดีหรือ
พระโคดม จึงแสดงให้ดู ให้เราท่านได้เห็น ไม่มีโบสถ์หรือสิ่งก่อสร้างใดเลยในอินเดีย อันหมายถึงบุญของท่านไม่ได้มาด้วยการสร้างวัตถุใดๆ แลท่านหาบุญโดยอยู่ในสภาพที่ไม่มีเงินติดตัวแม้แต่รูปี อันหมายความว่า บุญของท่านทุกคนมีสิทธิ์ทำได้ เพราะไม่ต้องใช้เงิน
บุญของท่าน เกิดจากการนำธรรมของท่าน มาปฏิบัติเป็นนิสัย ส่งผลให้เกิดกับมนุษย์ รอบข้าง ดังนั้น คนใดเมื่อไปหาพระภูมี แล้วรับธรรมมาปฏิบัติ จึงนำธรรมที่ได้ไปแสวงหาซึ่งบุญ และบุญที่จะพึงบังเกิด ก็ใกล้ตัว ไม่ต้องดิ้นรนไปยังสถานที่ใด กลับถึงบ้าน เจอเมีย เจอลูก ทำไม่ถูกใจ แล้วทำใจไม่ด่า นั่นแลพระภูมีบอกว่าคือ ตัวบุญ
คนมีบุญ บ้านจึงสงบ ไม่ใช่บอกไปทำบุญ ไปหาเครื่องลาง ไปไหว้พระ ไปสักยันต์ แล้วกลับมาก็ด่าลูก ด่าเมีย ถือว่ามีของดี ก็ไปตีไปยิงฟันกับเขา
จึงไม่น่าแปลก หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า สาวกของพระภูมีจึงน้อย เพราะกว่าจะได้บุญ ต้องขันติ อดทน อดกลั้น มหาศาล จึงได้บุญมา แต่บุญที่ได้ก็คุ้มค่ามหาศาล พวกที่ไม่ชอบทำ จึงไปตั้งพระเจ้าของตน เพื่อขอแทน แล้วก็กล่าวกันว่า พระเจ้าของตนนั้นดี ขออะไรก็ได้ ไม่เห็นต้องทำเหมือนไปขอพระภูมีเลย
หากแต่พระเจ้าเหล่านั้นไม่มีจริง เมื่อกรรมเกิด ความฉิบหายหรือหายนะกำลังมาเยือนชีวิต พระเจ้าพวกนั้นจึงช่วยอะไรไม่ได้เลย เอามะเร็ง เอาเอดส์ ไปถวาย พระเจ้าเหล่านั้นก็วิ่งป่าราบ กว่าจะรู้ตัวว่าพระเจ้าเหล่านั้นเป็นลม ไม่มีจริง ก็เข้าตำรา "ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา" ก็เพราะเวลาปกติ กรรมไม่มี หรือ ยังไม่มา ก็โพนทนาชวนกัน ว่าพระเจ้าดีอย่างงั้น ดีอย่างนี้ ขออะไรก็ได้
บุญของพระพุทธเจ้า จึงทำได้ทุกคน เพราะไม่ต้องพึ่งสิ่งอื่นใด นอกจากตัวของตนเท่านั้นเอง นี่แหละความเป็นธรรม ทุกผู้ทุกคนมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน ใครทำใครได้
คนอินเดีย อยู่ติดกับแผ่นดินนั้น ยังทุกขเวทนาเลย แล้วเราจะหาสุขโดยบินข้ามน้ำข้ามทะเลไปเหยียบแผ่นดินนั้น เป็นไปได้หรือ
ถ้าบุญหาได้โดยวิธีนั้น พระพุทธเจ้าไปนิพพานไม่ได้หรอก เพราะคนที่ไม่มีปัญญาบินไป ต้องอุทธรณ์ต่อฟ้าดินเป็นแน่แท้
แม่ชีเมี้ยนจึงสอนพระว่า "บุญเกิดจากการทำนิสัย นิสัยที่ว่าต้องเป็นนิสัยของพระพุทธเจ้า หรือมาจากธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้านั่นเอง"
จึงเป็นที่มาว่า ทำไมเมื่อคนไปหาพระที่ถ้ำกระบอก แม่ชีเมี้ยนจึงให้พระไปนำถวายสัจจะแก่คนคนนั้น ก่อนที่จะทำการรักษา เช่น ไม่โกรธวันละหนึ่งชั่วโมง ก็เพื่อให้ได้บุญไปล้างบาปที่ทำมานั่นเอง
อันเป็นสูตรสำเร็จที่ใช้มา คือ "สมุนไพรล้างโรค ธรรมล้างกรรม"
แลผลของการทำตาม ก็ปรากฎให้เห็นเป็นที่ประจักษ์ เราท่านจึงได้เห็นคนหายโรคกันมากมาย จนเป็นที่เลื่องลือมาจนทุกวันนี้
ใครว่ามีเงิน มียศ เป็นผู้มีบุญ ... ก็ว่ากันไป
แต่พระภูมี ทิ้งเวียง ทิ้งวัง ทิ้งท้องพระคลัง เพื่อแสวงหาบุญ ...
บุญของพระภูมี จึงไม่ไกลตัวเช่นนั้นดอก อยู่ใกล้ตัวแค่นี้เอง
ก็มนุษย์ และสัตว์ ที่รอบข้างเราท่านนี้แหละ คือแหล่งบุญแหล่งบาป ด่าเขาก็เป็นบาป ไม่ด่าก็เป็นบุญ ฆ่าสัตว์ก็เป็นบาป ปล่อยไปก็เป็นบุญ
อยากทำบุญ จึงหนีมนุษย์และสัตว์ไม่ได้เลย
แม่ชีเมี้ยน จึงได้ยกฤาษีให้พระฟัง เพราะนั่นได้ชื่อว่า เป็นยอดแห่งคนที่ทำความดี แต่หาบุญไม่ได้เลย จึงได้แต่นั่งอยู่หน้าประตูนิพพาน แต่เข้านิพพานไม่ได้ เพราะฤาษี มันปฏิเสธมนุษย์นั่นเอง
เวลาทำบาป ยังต้องอาศัยมนุษย์และสัตว์ เป็นเหตุ แล้วเวลาทำบุญ จะมานั่งเฉย ไม่สนมนุษย์และสัตว์เลย ..... จะได้หรือ
อย่าเสียเวลา เสียเงิน เสียทอง ไปสร้างวัตถุ บินไปโน่น เพื่อหาบุญให้เสียเวลาอีกเลย ...
เป็นได้แค่เหยื่อของคนฉลาดที่คอยเอาเงินของเราเท่านั้นเอง ผลที่ได้ ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย โรคที่เป็นก็ยังเป็นอยู่ ชีวิตที่กำลังจะเลวร้าย ก็หาดีขึ้นไม่
