พหูสูตร

หลวงพ่อนิพนธ์ มักย้ำเสมอว่า สิ่งที่ใช้สิ่งที่ทำ ไม่ใช่มาจากความคิดของตัวท่านเอง หรือ ของใคร หากแต่เป็นความรู้ของพระภูมี

ไม่ว่าจะโดยบังเอิญ หรือ ด้วยเหตุใดก็ตาม ที่แม่ชีเมี้ยนได้ทราบได้รู้ความรู้นี้ แล้วมาถ่ายทอดให้แก่พระถ้ำกระบอก

แลก่อนเรียน สิ่งหนึ่งที่แม่ชีเมี้ยนได้บอกกล่าวแก่ พระ ๔ เณร ๓ ในยุคก่อสร้างถ้ำที่แม่ชีเมี้ยนพาขึ้นถ้ำกระบอกนั้น นั่นคือ "คำสาปอันมหาศาลของพระภูมี ที่มีต่อความรู้นี้"

นั่นคือ "ใครนำไปทำให้ เจริญแน่ ใครนำไปหาประโยชน์ใส่ตน ฉิบหายแน่"

เมื่อพระเณรทั้งคณะตกลงใจ แลให้สัตย์สาบานต่อองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว จึงเริ่มเรียนวิชานี้ด้วยกัน

ด้วยเหตุนี้เอง หลวงพ่อนิพนธ์ จึงต้องย้ำเสมอว่า สิ่งที่นำมา และสอน ไม่ใช่ของท่าน ไม่ใช่ของแม่ชีเมี้ยน แต่เป็นภูมิปัญญาของพระพุทธเจ้า

เมื่อพระภูมี ทรงมีปัญญาเหนือโลก คือ เหนือกรรม ความรู้ของท่านจึงเอาชนะกรรมได้ แลเมื่อโรคเกิดแต่กรรม ภูมิปัญญาของท่านจึงพิชิตโรคได้นั่นเอง

ด้วยความเป็นพหูสูตร รู้แจ้งเห็นจริงของธรรมชาติ แลจักรวาลของพระภูมีนี้เอง

สิ่งที่แสดงความโดดเด่นในภูมิรู้อันนี้ นั่นคือ สูตรสมุนไพรของท่าน จึงเป็นสูตรครอบจักรวาล นั่นคือ สามารถใช้ได้กับทุกโรค

เพราะสูตรของพระภูมี พิจารณามนุษย์เป็นอาการ ๓๒ มีธาตุทั้งสี่ คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ เป็นองค์ประกอบ จึงเป็นสูตรเพื่อสังคายนาธาตุนั่นเอง

ความเป็นจริงข้อนี้ หลวงพ่อนิพนธ์ จึงได้ยกตัวอย่างให้เห็น อันได้แก่ กรณีของคุณธานินทร์ อินทรเทพ ที่เป็นโรคเส้นเลือดหัวใจตีบ กับ คุณปรียานุช ปานประดับ ที่เป็นโรคกระดูกบาง

ทั้งสองต่างก็ทานสมุนไพรสูตรเดียวกัน หม้อเดียวกัน

สมุนไพรจึงเป็นวัตถุดิบ ที่ให้ร่างกายได้นำไปใช้แก้ไข ตามแต่ที่ร่างกายวินิจฉัย

สถานที่นี้ จึงไม่จำเป็นต้องมีหมอวินิจฉัย เพราะหมอไหนก็ไม่สู้ร่างกายตน

สถานที่นี้ จึงไม่จำเป็นต้องมีหมอรักษา เพราะหมอไหนก็ไม่สู้ตัวของเราเอง ที่รู้ดีที่สุดว่า เราเป็นอะไร แลต้องแก้อย่างไร

แต่ที่เราแก้ไม่ได้ ก็เพราะขาดภูมิรู้ ในเรื่องสมุนไพรนั่นเอง

สิ่งที่คนทั่วไปขาด คือ ภูมิรู้ในสมุนไพร จึงไม่สามารถหาวัตถุดิบมาให้ร่างกาย ซ่อมแซมตัวเองได้

บางคน ไม่รู้ ก็กล่าวว่า คนนี้เป็นโรคนั้น คนนั้นเป็นโรคโน้น ก็ให้สมุนไพรตัวเดียวกัน เหมือนกันหมด ไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะอาการ และสิ่งที่เป็นไม่เหมือนกัน

นี่แหละ ทำให้เราท่านได้เห็นความเป็นพหูสูตรของพระภูมี สามารถทำให้ใช้ได้ครอบจักรวาล ในอาการของมนุษย์

แม่ชีเมี้ยนจึงได้ตรัสแก่หลวงพ่อนิพนธ์ เมื่อครั้งสอนสมุนไพรให้ว่า "ไม่ต้องเสียใจดอก หมอทั่วไปรักษาคนไข้ห้าคนสิบคน ก็หืดขึ้นคอแล้ว แต่สูตรสมุนไพรของพระภูมีที่ฉันสอน ท่านสามารถใช้ช่วยคนพร้อมกันทีเดียว เป็นแสนคนก็ทำได้ ถ้าคนเหล่านั้นเขาเชื่อท่าน"