มือไม่พาย เอาเท้าราน้ำ

สุภาษิตโบราณ ล้วนแล้วแต่มีรากฐานที่มาจากคำตรัสของพระพุทธเจ้า หากแต่คำแปลที่สืบทอดกันมา ผิดเพี้ยน ทำให้ความหมายที่สื่อแต่ดั่งเดิม ไม่มีคนรู้

เมื่อแม่ชีเมี้ยนนำคำสอนของพระภูมีมาให้พิจารณา ก็ทำให้เราได้ทราบว่า แท้จริงแล้วสุภาษิตเหล่านั้น เกิดจากการปฏิบัติตนของเหล่าสาวกของพระพุทธเจ้า และคนทั่วไป เมื่อครั้งพุทธกาล แลพระภูมีได้ยกมาเป็นคำเปรียบเทียบ เพื่อให้คนเหล่านั้นได้เข้าใจในคำสอนนั่นเอง

เวลานี้ ผู้คนกำลังหลั่งไหลมายังชมรมคนรักสุขภาพ หากแต่บางคนมีพฤติกรรมที่แสดงออก ถึง การไม่ทุ่มเท เพื่อกอบกู้ชีวิตตน อาจจะเป็นเพราะตัวเขาเหล่านั้น ยังไม่ถึงขึ้นวิกฤตอย่างแท้จริงก็เป็นได้

พฤติกรรมที่คนกลุ่มนี้แสดงให้เห็นเด่นชัด นั่นคือ ไม่มีการปรับเปลี่ยนใดๆ ทั้งสิ้น มาเพื่อรับสมุนไพรไปทาน ไม่หวังผลการหาย หลวงพ่อนิพนธ์เรียกลักษณะเช่นนี้ว่า กินเพื่อประทัง

คนกลุ่มนี้ รู้ว่าสมุนไพรดี กินแล้วมีประโยชน์ แต่ด้วยอาการของตนยังไม่เข้าขั้นวิกฤต จึงทำตัวลอยชาย หรือที่คนทั่วไปเรียกลักษณะเช่นนี้ว่า เลี้ยงไข้นั่นเอง

เมื่อมาแล้วไม่ทำ ไม่เปลี่ยน แต่ก็มา โดยมามั่ง ไม่มามั่ง ตามอารมณ์ความอยากของตน ผลที่ปรากฎก็คือ คนเหล่านี้เมื่อยังมีพรหมลิขิต ยังไม่ถึงที่ตาย เมื่อได้ทานสมุนไพร แม้จะไม่หาย แต่ก็ทำให้ไม่เลวร้าย เรียกว่า พอประทัง นั่นเอง

พระภูมี จึงจัดคนกลุ่มนี้ประเภทนี้ว่า เป็นประเภท "มือไม่พาย เอาเท้าราน้ำ" ก็ด้วยเหตุที่ มารักษาสิทธิ รับสมุนไพร แต่ไม่ยอมทำตนให้หาย กลับทำตน มาเป็นผู้กิน เพื่อกันผู้ที่อยากหาย ไม่มีโอกาสได้รับสมุนไพรเต็มที่ เท่านั้นเอง

หลวงพ่อนิพนธ์ จึงกล่าวว่า อยากจะร้องขอให้คนกลุ่มนี้ เมื่อไม่คิดทำตนให้หายจากโรค ก็ควรที่จะเลิกไป เพราะแค่ประทัง หมอทั่วไป เขาก็ทำให้ได้อยู่แล้ว ด้วยเหตุที่พรหมลิขิตยังมีอยู่ ผู้ที่มาพึ่งแนวทางนี้ ควรทำตน ให้รีบมา ทำความเข้าใจ เมื่อเลือก ก็ทุ่มเท ให้หายโดยเร็วไว เพื่อผู้ที่มาทีหลังจะได้เข้ามาแทนที่

ดังนั้น หากจะเลือกแนวทางนี้ ต้องปลุกปลอบสติ และมุ่งมั่น อันแสดงถึงนิสัย กตัญญู นั่นคือ รู้คุณสมุนไพร แม่ชีเมี้ยน พระพุทธเจ้า จึงเน้นตนเองเพื่อให้หายเร็ววัน

ก็ต้องย้ำอีกครั้งว่า "เมื่อไม่มาทั้งตัวและใจ ก็กลับไปเสียดีกว่า" อย่ามาทำตน ราน้ำ ถ่วงเรือลำนี้ ในการไปรับคนอื่นเลย