พวกอ้าง

บทเรียน เมื่อครั้งทำสมุนไพรช่วยคน ในสมัยถ้ำกระบอก บทหนึ่ง นั่นคือ การอุตริมนุษย์ธรรม

เมื่อครั้งที่หลวงพ่อนิพนธ์ มีคนไข้มารับการรักษาและประสพผลมากมาย จนชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับ

คนไข้ ก็พากันพูดปากต่อปาก ว่า ท่านนิพนธ์เก่ง สามารถรักษาคนได้ทุกโรค

และยิ่งไปกว่านั้น ก็สรรเสริญว่า ด้วยวัตรปฏิบัติ ที่เคร่งครัด ด้วยตัวท่าน มีบุญญาธิการ ทำให้สามารถช่วยคนที่มาพึ่งได้

แม่ชีเมี้ยน จึงตรัสให้สติว่า ท่านกำลังทำให้มนุษย์หลงทาง ผลสุดท้าย ท่านจะกลายเป็นพวกอุตริมนุษย์ธรรม นั่นคือ อ้างผลในสิ่งที่ตนไม่ได้เป็นผู้ทำ

หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า ด้วยแท้ที่จริงแล้ว การหายจากโรค เป็นปาฏิหารย์ของธรรมชาติ และธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า หาใช่จากตัวท่านไม่

หากแต่ผู้ที่จะหายจากโรค เมื่อได้มาฟัง เชื่อและศรัทธา ในตัวท่าน เมื่อฟังแล้วก็ทำตาม ท่านจึงทำหน้าที่เหมือนกระบอกเสียงเท่านั้นเอง

เมื่อผู้ฟังชอบก็ทำตาม ไม่ชอบก็ไม่ว่ากัน ไปทำในสิ่งที่ชอบอย่างอื่นแทน

ท่านจึงย้ำว่า ท่านไม่ใช่หมอ รักษาใครไม่ได้ ช่วยใครไม่ได้ แต่มีวิธีให้ไปปฏิบัติ และรับวัตถุดิบ คือสมุนไพร เพื่อไปช่วยตนเอง

หากแต่สมุนไพร เป็นเครื่องลางธรรมชาติ มีจิต มีวิญญาณ รู้ใจผู้ทำและผู้ทาน อันแสดงผลต่อผู้มีคุณธรรมเท่านั้น

หมอรักษาคนให้หายโรคได้จึงไม่มี เพราะหนทางเดียวที่จะรักษาตนให้หายโรค พระภูมี ตรัสว่า มีเพียงสายเดียว คือ "ตนพึ่งตน" ใครก็ช่วยใครไม่ได้เลย แม้จะเป็นพระพุทธเจ้าก็ไม่ทรงละเมิดสัจธรรมความจริงนี้

จึงไม่น่าแปลกที่จะเห็น ผู้ที่อ้างว่าช่วยรักษาคนได้ รายแล้วรายเล่า ท้ายที่สุดก็ตายด้วยโรค ไปทีละรายสองราย เข้าทำนอง หมองู ตายเพราะงู นั่นเอง