มหาเศรษฐีอีกท่านหนึ่ง ของเมืองไทย ได้มีโอกาสมาพบหลวงพ่อนิพนธ์ และถามคำถามมากมาย
ตัวเขาเอง เป็นโรคร้ายแรง และมีเพื่อนที่รู้จักหมดดังของโลกในเรื่องนี้ ได้เข้าคอร์สทำการรักษา มายาวนานต่อเนื่อง หมดเงินไปมากมาย แต่ก็ไม่ประสพผลสำเร็จ
วันหนึ่งได้ติดตามกลุ่มเพื่อน มายังชมรมคนรักสุขภาพ ได้คุยประสพการณ์ที่ผ่านมา สิ่งหนึ่งที่เขายืนยันกับหลวงพ่อนิพนธ์คือ หากว่า วิชาการที่เขาเคยใช้ ซึ่งมีค่าใช้จ่ายเป็นหลักล้านนั้นช่วยเขาได้ แม้จะคิดเป็นสิบล้าน เขาก็ไม่เกี่ยงเลย
แต่ความจริง ก็คือความจริง เมื่อเวลาผ่านไป คำฮิตของหมอ ก็มาเอ่ยกับเขา "หมอช่วยจนสุดความสามารถแล้ว คงต้องทำใจ"
เมื่อมาถึงชมรมคนรักสุขภาพ หลวงพ่อนิพนธ์บอกว่า ลองมาใช้วิธีที่ไม่เสียเงินดูซิ แต่ด้วยความมีน้ำใจของเขา จึงร้องขอว่า เขาอยากทำอะไรบ้าง
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงกล่าวว่า ทุกครั้งที่มาชมรมเพื่อรับสมุนไพร ลองตื่นตี่สี่ ไปซื้อของแล้วทำมาตั้งขายที่ชมรม เพราะทราบว่าเขาพอมีฝีมือ คนที่ชมรมจะได้ทานอาหารอร่อยด้วย
เขาจึงกล่าวว่า ถ้างั้นเขาขอลงทุนเอง ส่วนรายได้ยกเข้ามูลนิธิ นับจากนั้นมา เขาก็ดำเนินในลักษณะเช่นนี้ทุกสัปดาห์
ผ่านไปไม่นาน อาการของเขาก็ดีขึ้นเป็นลำดับ จนคนไข้ที่เป็นรูมาตอยด์รุนแรง จนต้องนั่งรถเข็น ก็เริ่มที่จะเลียนแบบเขาบ้าง โดยการทำอาหาร ผัดหมี่ ที่เขามีความชำนาญมาให้
แนวทางนี้ กำลังมีคนเดินตาม และประสพผล แม้บางคนอาจจะยกรายได้ทั้งหมดให้เลย หรือ ขอทุนคืนก็ตาม
หลวงพ่อนิพนธ์ กล่าวว่า ช่องทางใดที่สามารถให้สุขแก่ผู้อื่นได้ พระภูมีตรัสว่า นั่นแลจะย้อนมาให้สุขเรา เป็นการแก้ไขปัญหาชีวิต ที่ถูกโรครุมเร้า ที่ถูก ผลถูกจึงมาสนอง
วันนี้ เราจึงได้เห็น คนเป็นรูมะตอยด์ ทิ้งรถเข็น มาเดินเอง และมุ่งมั่นกับการผัดหมี่ มาวันละถาด ให้คนที่มาได้ชิมฝีมือของเขา
เราจึงได้เห็นคนที่หมอบอกนับวันรอ ไปจ่ายตลาดตอนเช้ามืด ด้วยใจที่เป็นสุขในสิ่งที่ทำ อันเป็นสิ่งพิสูจน์ พุทธพจน์ ที่ว่า "ให้สุขแก่ท่าน สุขนั้นถึงตัว" ได้เป็นอย่างดี
