วันงานที่แสดงให้เห็นถึงความกตัญญูรู้คุณแม่ชีเมี้ยน ผ่านไปได้ด้วยดี สิ่งที่เราเห็น คือ คนไข้รุ่นเก่า รุ่นกลาง รุ่นใหม่ มากันพร้อมหน้า แอบสอบถามเจ้าหน้าที่จราจร นับรถที่มาร่วมงาน กว่า หนึ่งพันห้าร้อยคัน
ปีนี้เป็นปีแรก ที่เราเห็นสิ่งที่แตกต่างจากปีก่อนๆ นั่นคือ ซุ้มอาหารที่คนไข้ ทั้งรุ่นเก่า รุ่นใหม่ นำพากันมาออกร้าน ให้ผู้ร่วมงานทานกันฟรี มีมากจนคนที่มาทานไม่ไหว แม้ว่าคนที่มาในปีนี้ จะมากกว่าทุกปีก็ตาม จวบจนการสวดมนต์จบ ก็ย่างเข้าเลยตีหนึ่งแล้ว แต่อาหารก็ยังมีให้ทานจนเหลือเฟือ
ในวันมงคลนี้เอง หลวงพ่อนิพนธ์ ก็ได้สอนถึงวิธีกระบวนการ ที่คนไข้ ควรจะทำ เพื่อให้การหายโรค สมหวังดังใจ พร้อมกันนั้น ได้เปิดเทป ที่แม่ชีเมี้ยนสอนพระถ้ำกระบอก เมื่อครั้งในอดีต อันจะเป็นเครื่องบอกว่า แม่ชีเมี้ยนเป็นใคร นำคำสอนและสูตรสมุนไพรของพระพุทธเจ้ามาได้อย่างไร
เมื่อเราท่านได้ยินได้ฟัง พร้อมกับได้แลเห็นซึ่งผลของการปฏิบัติ ตามคำสอนของแม่ชีเมี้ยน ที่ผ่านมากว่าห้าสิบปีแล้ว หลวงพ่อนิพนธ์ จึงกล่าวทิ้งท้ายว่า สิ่งที่เกิด น่าจะเป็นประจักษ์พยาน ให้เราท่านมั่นใจได้ว่า ทางเลือกสายนี้ เป็นของจริง ผู้ทำได้ย่อมได้ผลตามการกระทำของตน และที่สำคัญ ท่านก็ย้ำว่า "ท่านเอง รักษาใครไม่ได้ แต่มีวิธีปฏิบัติและสมุนไพร เพื่อให้เราท่าน นำไปรักษาตนเองได้"
ผู้ทำได้ ย่อมได้เห็นได้พบซึ่งปาฏิหารย์ของศาสนา ที่แม่ชีเมี้ยนนำมาได้ จึงได้ให้ คุณปรียานุช นั่งคุกเข่า ท่ากราบเบญจางฯ ให้ดู แล้วกล่าวว่า เราท่านเห็นหรือไม่ บุคคลที่ซึ่งหมอทั่่วโลก กล่าวว่า เป็นโรคกระดูกป่น แม้กระทบของแข็งสักเล็กน้อย กระดูกจะแตกป่น นอนหลับเฉยๆ ฟันก็ป่นร่วงลงมาดั่งเม็ดทรายได้ จะไม่มีวันรักษาหาย แลไม่สามารถกลับมานั่งท่านี้ได้อีกเลย เพราะกระดูกจะรับน้ำหนักตัวเองไม่ได้นั่นเอง
ไม่ว่าเขาเป็นใคร ถ้าทำได้ ก็สัมผัสปาฏิหารย์ของศาสนาได้ หากแม้นเป็นลูกของแม่ชีเมี้ยนก็ตาม เมื่อไม่ทำ ก็ไม่ได้ เช่นเดียวกัน พี่น้องท่านสี่คน แม้คลานตามกันมา เป็นลูกแม่ชีเมี้ยนเหมือนกัน แต่ความเชื่อไม่เหมือนกัน ทั้งสี่คนที่เชื่อหมอ จึงล้วนแล้วตายคาเข็มยาของหมอทั้งสิ้น
พี่น้องที่เหลือ คือคนที่เชื่อแม่ชีเมี้ยน ไม่หาหมอ หันมาทานสมุนไพร ก็ยังอยู่ครบทุกตัวคน
สิ่งที่เราอยากชี้ให้เห็น คือ "ท่านไม่ใช่คนแรก ไม่ใช่หนูลองยา ไม่ใช่กำลังทานสมุนไพรที่ไม่มีที่มาที่ไป"
งานนี้จึงแสดงให้เห็น ว่ารุ่นพี่มีตัวตน แลต้องมีพฤติกรรมเช่นไร จึงประสพผล หากยังไม่พร้อมไม่เป็นไร เพราะแม่ชีเมี้ยนตรัสกับหลวงพ่อนิพนธ์ว่า เราขอให้ท่านมีอายุถึงร้อยกว่า เพราะฉะนั้น ดูไปก่อนได้ พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมา
หากแต่เมื่อมาแล้ว ไม่เรียนรู้ ไม่ปฏิบัติ ก็เป็นการเสียเวลาเปล่า ที่สำคัญ ท่านกำลังสร้างอุปสรรคให้ตัวเอง เมื่อเบื่อและเลิกราไป ครั้นเวลาจวนตัว สิ่งที่ทำนี้ก็จะมาเป็นอุปสรรคที่กั้นขวางท่าน ดั่งเช่นที่หลายคนเคยประสพ อาทิเช่น อาจารย์หมอ รองผู้ว่าการ ที่เมื่ออยากกลับมาอีกครั้งก็อายใจในสิ่งที่ได้ทำไปแล้ว ท้ายที่สุดก็ต้องจากไปพร้อมความเสียใจนั่นเอง
ไม่แปลกหากท่านจะไม่เลือกทางสายนี้ เพราะความลำบาก แต่จะแปลกถ้าท่านปิดทางสายนี้เสีย เพราะวันหนึ่งเมื่อท่านพบสัจจะธรรม และได้รู้ว่า เส้นทางอื่นที่ท่านและใครๆ เลือกเดินนั้น มันเป็นทางตัน ท่านยังเหลือทางเลือกสายนี้ แม้จะเดินลำบาย แต่เมื่อผ่านพ้นอุปสรรค ท่านก็จะเห็นประตูสวรรค์เปิดรอ หาใช่ทางตันดังเช่นเส้นทางสายอื่นไม่
ถ้าท่านเชื่อใจของท่าน ก็จะเห็นทางสายอื่นเป็นดอกบัว แลทางสายของแม่ชีเมี้ยนเป็นกงจักร หากแต่ถ้าท่านใช้เหตุและผล ของพระภูมี ท่านจะเห็นภาพที่แท้จริง แล้วรู้ว่า สิ่งที่ท่านได้เห็น ได้ยัิน เป็นภาพลวงตา ลวงใจ เป็นเพราะกรรมบังตา สิ่งที่ท่านเห็น ท่านได้ยิน จึงกลับตาลปัตร เมื่อใครก็ตามหลงเชื่อเดินตามสิ่งลวงนั้น จึงไม่ได้เป็นเขาเหล่านั้น กลับออกมาอีกเลย คนแล้วคนเล่านั่นเอง
