ดีใจหรือเสียใจดี

การมาเยือนของคณะจากพม่า ยี่สิบกว่าชีวิต นับว่ามีผลเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงต่อมูลนิธิไทยกรุณามากในความคิดของเรา

เพราะคณะที่มานี้ เรียกได้ว่าเป็นเครือญาติของนายกรัฐมนตรี ถึงสามคนของพม่า เรียกว่าเป็นผู้ทรงอิทธิพลของพม่าก็ได้ โดยเฉพาะท่านรัฐบุรุษ

หลังจากการมาร่วมสมัครเป็นคณะกรรมการของมูลนิธิ คณะบุคคลเหล่านี้ ได้เสนอให้หลวงพ่อนิพนธ์เข้าทวาย เพื่อเลือกสถานที่ในการปลูกสมุนไพร

ต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา หลวงพ่อนิพนธ์จึงเข้าไปดู และทางคณะของพม่าได้เสนอทำเลที่เหมาะสม ให้แก่หลวงพ่อนิพนธ์ ที่ซึ่งอยู่กึ่งกลางระหว่างบ้านพุน้ำร้อนกับทวายพอดี มีพื้นที่่จำนวนประมาณสามร้อยไร่

หลวงพ่อนิพนธ์ก็ได้ตอบรับในพื้นที่ที่เสนอมา และในพื้นที่นี้เอง มีน้ำตกส่วนตัว และมีแหล่งน้ำอุดมสมบูรณ์ อยู่ใกล้หมู่บ้านประมาณพันกว่าหลังคาเรือน ซึ่งคณะของพม่า รับอาสาที่จะจัดจ้างคนงานเพื่อทำการปลูกสมุนไพร รวมทั้งจัดหาเครื่องมือ อาทิเช่น รถไถ ...

ทั้งนี้ แม้นว่าระบบไฟฟ้าของพม่ายังเข้าไม่ถึงเขตนี้ หากแต่พื้นที่นี้ ได้จัดสร้างโรงไฟฟ้าจากพลังน้ำตกไว้ใช้เอง

วันนี้ ทางคณะพม่าจึงเชิญหลวงพ่อนิพนธ์เข้าไปอีกครั้ง เพื่อเซ็นต์สัญญาในการยกพื้นที่ให้ใช้ เนื่องจากกฎหมายพม่าไม่อนุญาตให้คนต่างชาติเป็นเจ้าของ โดยระบุระยะสัญญาเป็นเวลา ๓๐ ปี

หากแต่การเซ้นต์สัญญานี้ แนบคำร้องขอในนามรัฐบาลพม่ามาให้หลวงพ่อนิพนธ์พิจารณา อีกเรื่องหนึ่ง

นั่นคือ เมื่อรัฐบาลไทยไม่สนับสนุนในการจัดตั้งโครงการบำบัดยาเสพติด และฟื้นฟูคนไข้เอดส์ ในนามของรัฐบาลพม่า จึงขอให้หลวงพ่อนิพนธ์เลือกพม่าเป็นศูนย์จัดตั้งแทนได้หรือไม่

หากหลวงพ่อนิพนธ์ตกลง ทุกอย่างในการจัดตั้งศูนย์ทางรัฐบาลพม่าจะดำเนินการให้ทั้งหมด

ในวันนี้ ในการเซ็นต์สัญญา หลวงพ่อนิพนธ์ก็จะให้คำตอบแก่คณะของพม่าในคำเชิญนี้ด้วย

นั่นหมายความว่า ในอนาคต หากคนไทยจะต้องการบำบัดยาเสพติด หรือฟื้นฟูคนไข้เอดส์ หลวงพ่อนิพนธ์ จะไม่เปิดรับในแผ่นดินไทย ต้องข้ามไปพม่าแทนนั่นเอง

และก็มีความเป็นไปได้สูงที่หลวงพ่อนิพนธ์จะตอบตกลง เพราะความต้องการช่วยเพื่อนมนุษย์ และเบื่อหน่ายกับผู้มีอำนาจทั้งหลายในประเทศไทย ที่เห็นแก่ความโลภ ไม่สนพี่น้องคนไทย จ้องแต่รังแก ... ก็ดูอย่างกฎหมายเฮงซวยที่ ให้พริก .. กลายเป็นพืชอันตรายต้องขึ้นบัญชี จนถูกด่ากันทั้งบ้านทั้งเมือง

ได้แต่สงสัยว่า แทนที่พี่น้องคนไทยจะรวมตัวก่อม็อบ ให้คนเหล่านั้นเปลี่ยนพฤติกรรม กับไปเป็นม็อบให้คนเหล่านั้นแทน

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วว่าคนไทยไม่เอาศาสนา ... ของดีๆ มาบังเกิด มันจึงเกิดไม่ได้ ในอดีตถูกเผาเมืองชิงทอง มาวันนี้ เสียมากกว่าทองครั้งกรุงศรีมากมายนัก

ใจหนึ่งก็ดีใจที่สมุนไพรจะได้เกิดแสดงแสนยานุภาพอย่างเต็มที่ให้เป็นทางเลือกของมนุษย์ อีกใจหนึ่งก็สุดแสนจะเสียดายของดีที่แม่ชีเมี้ยนทิ้งไว้ให้ น่าจะอยู่ในแผ่นดินไทย .... แต่จะทำไงได้ คนไทยเขาไม่เอา

คำตรัสของแม่ชีเมี้ยน ที่เราไม่อยากเชื่อ มาวันนี้ไม่เชื่อก็ไม่ได้ เพราะมันเป็นจริง ... ดังก้องในหู "กรรมอะไรของคนไทย ช่างโง่เง่าเบาปัญญาน่าใจหาย สิ่งดีๆ มาบังเกิด กลับมองไม่เห็น"