อะไรก็เป็นใจ

เมื่อฟ้าเปิดให้ทางพม่า ปัญหาสำคัญก็คือ พูดกันไม่รู้เรื่อง นั่นก็คือ ภาษาเป็นอุปสรรค

วันดีคืนดี ฟ้าก็เตะส่งคนไข้รูมาตอยด์ ชาวยูนาน มาให้หลวงพ่อนิพนธ์ ผู้ซึ่งสามารถพูดได้หลายภาษา ทั้งไทย จีน พม่า ... ซะงั้น

ผ่านการทานสมุนไพรมาเกือบสองเดือน สภาพที่หงิกงอ ทั้งตัว ก็เริ่มกลับมาเดินได้ ช่วยตัวเองได้

และความซาบซื้งในเมตตาของหลวงพ่อนิพนธ์นี้เอง คนไข้ก็ขันอาสาเป็นล่ามในการสานสัมพันธ์ติดต่อกับทางพม่าให้

เราจึงนึกหวนไปที่หลวงพ่อนิพนธ์มักกล่าวเสมอว่า เมื่อพระพุทธเจ้าใกล้อุบัติ เหตุการณ์จะพลิกผันเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ไม่ว่ากรรมที่รุนแรงขึ้น หรือ ธรรมและสมุนไพร ที่จะต้องแรงขึ้นตามกรรม

นั่นหมายความว่า หากปรับตัวไม่ทัน เราท่านก็อาจตกขบวน อันหมายความ ข้อปฏิบัติก็จะเข้มข้นขึ้น ประตูบุญที่เคยเปิดหลายบาน ก็จะปิดลงทีละบาน จนท้ายที่สุด จะกินข้าวแกงเอาบุญยังทำไม่ได้เลย เพราะเขาแจกให้ทานฟรีเสียแล้ว จะเหลือก็เพียงประตูเดียวให้วัดกัน นั่นคือใช้ธรรม อยากได้บุญต้องปฏิบัติอย่างเดียว ...

จึงนึกสงสัยว่า ตอนนี้ประตูบุญยังพอมีอยู่หลายบาน กลับปฏิเสธไม่เห็นค่า ไม่เร่งรีบทำ เมินข้าวแกง เมินซื้อน้ำ ซื้อของ อีกหน่อยเมื่อกลับไปเหมือนยุคถ้ำกระบอก แล้วไซร้ ประตูเหล่านี้ก็จะถูกปิด พระให้ข้อปฏิบัติไปทำ ดูผลสามเดือน ทำไม่ได้ ก็ไล่กลับ ไม่ให้ทานสมุนไพร เมื่อนั้นแล้วจะหนาว

ตอนนี้ทานสมุนไพรก็เล่นตัว ทำสมุนไพรเป็นไก่รองบ่อน อยากมาก็มา ไม่อยากก็หยุดซะงั้น ไว้เขาเล่นตัวบ้าง ใครหยุด ก็ไล่ออก แล้วจะหนาว

คำของหลวงพ่อนิพนธ์ ดูกล่าวเล่นๆ แต่ถ้ามาถึงเมื่อไร ก็จะรู้สึก นั่นคือ "ท่านขาดคนไข้ไม่เป็นไร แต่หากคนไข้ขาดท่านแล้วจะรู้สึก"

เหมือนบรรดากรรมการ ที่ทิ้งสมุนไพรไป เมื่อวันเวลาผ่าน ก็ติดต่อขอหลวงพ่อนิพนธ์เพื่อขอกลับมาทานอีก นับร้อยกว่าชีวิต .... แต่ต้องเจอให้ร้องเพลงรอไปก่อน ....

ขอย้ำ ... หลักของแม่ชีเมี้ยน ... นี่แหละของจริง