เกทับ

ด้วยเหตุที่ติดต้องเดินทางไปบิณฑบาตรผลไม้ ที่ จ.ชุมพร หลวงพ่อนิพนธ์ก็ขอเลื่อนการไปเซ็นต์รับที่ดิน ที่ทางพม่าจัดให้ แต่กระนั้นก็ตอบรับในการตั้งศูนย์ในพม่า

หากแต่ความไม่มั่นใจของพม่า หรือจะเป็นที่ความกระตือรือล้น วันพฤหันที่ผ่านมา ท่าน ส.ว. ของพม่า ได้เดินทางมายังชมรม และนำหนังสือมาให้เซ็นต์ถึงชมรม ...

ด้วยเห็นในความต้องการอย่างจริงจังของพม่า คนไข้ชุมพรก็แสดงพลัง จนเราเรียกว่า เป็นการเกทับทางฝ่ายพม่า ในการไปบิณฑบาตรผลไม้ ให้หลวงพ่อนิพนธ์ดู

เริ่มจาก ข่าวการมาเยือนของหลวงพ่อนิพนธ์ คนไข้สารพัน ก็รวมตัวกัน มาเก็บลองกองให้ ในขณะเก็บ ก็คุยกัน และชี้ให้หลวงพ่อนิพนธ์ดู คนโน้นที่ปีนอยู่ นั่นมะเร็งปอด คนที่ปีนกิ่งโน้น นั่นมะเร็งลำไส้ ...

และที่เป็นที่ติดตา ก็คือคนไข้รูมะตอยด์ที่ยังคงต้องนั่งรถเข็น เห็นหลวงพ่อนิพนธ์มา ก็ลืมเจ็บ ลุกขึ้นมาช่วยเก็บลองกองใส่ตะกร้า เดินไปเดินมาได้ทั้งวัน จนต้องทัก นึกได้ ก็กลับไปนั่งรถเข็นต่อ

ตามมาด้วยนายทหารระดับสูง ที่นั่งรถเข็นมาหลายปี ขับรถจี๊บ เดินลงมากราบหลวงพ่อนิพนธ์ เรียนว่าหายแล้วครับ พร้อมกับเล่าเรื่องของตน ที่อารามดีใจเกินเหตุ พอเดินได้ปุ๊บก็เลยรีบไปบอกนาย นายเลยบอกว่า เออดีแล้ว หายแล้วฉันจะย้ายแกไปอยู่สงขลา เล่นเอาวงคนไข้ฮาเลย

หลังจากบิณฑบาตรเสร็จ กลุ่มคนไข้ของชุมพร ก็แสดงความอยากได้ศูนย์ที่ชุมพร โดยเริ่มจากพาดูเนื้อที่ จำนวน ๑๕๐ ไร่ ที่ล้อมรอบด้วยลำธารตลอดพื้นที่ ที่จัดเตรียมยกให้ในการตั้งศูนย์

และก็แสดงพลัง โดยการรวมตัวของคนไข้ นับพันคน พร้อมกับข้อเสนอหากมีการจัดตั้งศูนย์ที่จังหวัดชุมพร แบบเรียกเกทับฝั่้งพม่าเลยก็ว่าได้ นั่นคือ คนไข้ทั้งหมดจะรับหน้าที่จัดหาวัตถุดิบสมุนไพรทุกตัวมาให้ โดยไม่ต้องให้หลวงพ่อนิพนธ์ต้องกังวลในส่วนนี้

เห็นพลังของคนไข้ชุมพรและใกล้เคียง คิดว่า ด้วยน้ำใจอันนี้ หลวงพ่อนิพนธ์ก็คงยากจะปฏิเสธ ในการตั้งศูนย์เป็นแน่แท้

กลับมาจากชุมพร มาวันพฤหัส ก็มีกรรมการชุดใหญ่ รวมตัวกันมา ร้องขอหลวงพ่อนิพนธ์ ว่า คณะของพวกเขา เป็นคณะของ แถบอีสาน คือ จ.กาฬสินธุ์ อยากจะให้หลวงพ่อนิพนธ์พิจารณาจัดตั้งศูนย์ที่นั่นด้วยเช่นกัน

ไปๆมาๆ ที่อื่น ล้วนเสนอตัว และรู้ดีว่า ข่้อด้อยของสถานที่นี้ คือ การขาดความร่วมมือของคนไข้ โดยเฉพาะวัตถุดิบ กลายมาเป็นข้อเสนอที่หลวงพ่อนิพนธ์ต้องคิดหนัก

วันเวลาผ่านไป ในอดีตที่ผ่านมา ด้วยความอยากทำให้สมุนไพรเป็นที่ยอมรับ จึงต้องกล้ำกลืนกับนิสัยของคนไข้ ที่ส่วนใหญ่ไม่ให้ความร่วมมือ ทำให้กิจกรรมดำเนินไปอย่างล่าช้าและยากลำบาก

มาวันนี้ หลายส่วนอยากได้ อยากมี ล้วนเสนอตัวมา เป็นทางเลือกให้หลวงพ่อนิพนธ์ .... คำพูดเล่นๆจึงแว่วออกมา "ตอนนี้เราไม่ง้อแล้ว ไปทำที่ไหนก็ได้ ที่เขาพร้อมจะสนับสนุน พูดแล้วฟัง ฟังแล้วทำตาม ไม่ต้องมาเหนื่อยกับพวกที่พูดกันไม่ค่อยรู้เรื่อง เสียเวลาทั้งคนทำ และคนมา ไม่ได้ผลด้วยกันทั้งคู่"

แค่สวดมนต์ก็ต่างกันลิบลับ ไปดูชุมพรโน่น เวลาเขาฟัง นี่เงียบกริบ เห็นแล้วไม่น่าแปลกใจว่าทำไม คนทางโน้นจึงหายโรคกันจนมากมาย และโจษจัน กลายเป็นที่นิยม