คนอื่นเขาทำขาย "ที่นี่ทำแจก"
คนอื่นเขาทำเพื่อตน หาสุุขใส่ตน "ที่นี่บอก อยากสุข ต้องให้สุขผู้อื่นก่อน"
คนอื่นเขาเชื่อมั่นในวิทยาศาสตร์ เชื่อมั่นในหมอ ที่มีเทคโนโลยีเลิศล้ำ ยุคอวกาศ "ที่นี่เชื่อธรรมชาติ เชื่อในท้องของตนเอง"
คนอื่นเขาเชื่อมันว่าความปลอดภัย ความสะอาด ได้มาจากการทำตามหลักวิชาการที่ก้าวหน้า "ที่นี่เชื่อว่า มาจากความดี"
คนอื่นเขาแนะนำว่า ที่โน่นดี ที่นั่นดี หมอนั้นดี เกจินั้นดัง ช่วยได้ ขอได้ "ที่นี่บอกว่า ต้องพึ่งตนของตน"
และอีกมากมาย .... จนเชื่อได้ว่า สงสัย พวกนี้มันบ้าจริง...
หากแต่สิ่งที่ทำ ที่แม่ชีเมี้ยนนำมาสอน ท่านว่า "เรากำลังเดินตามพระภูมี"
คนทั้งเมื่อง กล่าวว่า พระโคดมบ้า ทิ้งบ้านทิ้งเมือง ทิ้งครอบครัว และพ่อ มาเดินขอเขากิน
คนทั้งเมือง กล่าวว่า พระโคดม จะหาสุข แต่มาทำตนลำบาก จะมีสุขได้อย่างไร ต้องบ้าแน่ๆ
แต่ทุกสิ่ง ต้องวัดกันที่ผลของการกระทำ
การกระทำของพระโคดมที่ว่าบ้า ทำให้ท่านกลายเป็นพระพุทธเจ้า ที่ยิ่งใหญ่
การกระทำ ทำตนลำบาก ทำให้ท่านได้สุขนิรันดร์ ไม่ต้องมาเกิดอีก
เฉกเช่นเดียวกัน การกระทำที่แม่ชีเมี้ยนนำมาสอน เมื่อดูผล ก็จะเห็นคนที่ประสพผลดังหวัง เดินกันเกลื่อน
หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า "ใครจะเดินแนวทางนี้ ต้องทนคำเหล่านี้ได้"
เสียงที่ล่องลอยมาเสียดสี แว่วมาเสมอ
"บ้าแล้ว ไปกินใบไม้อะไรก็ไม่รู้"
"บ้าแล้ว เป็นขนาดนี้ ยังให้ไปทำงานช่วยคนอื่นอีก เขามีแต่พักผ่อนเยอะๆ"
"บ้าแล้ว มันทิ้งยาหมอหมด คงไม่รอดแน่ๆ"
ใครที่มาบ้ากับสิ่งนี้ ก็ต้องทำใจไว้ แล้ววัดกันตอนจบ ... แนวทางไหนที่ทำให้รอด
คาถาที่ท่องไว้ ที่หลวงพ่อนิพนธ์มักพูดให้ฟังเสมอ คือ "หัวเราะที่หลังดังกว่า" วันที่เรารอดด้วยความบ้า ตามแม่ชีเมี้ยนสอน ที่หลวงพ่อนิพนธ์นำมา ....
