รอยประวัติศาสตร์

ในวันพฤหัสที่ผ่านมา มีอดีตคนไข้หนักสามท่าน ได้ขออนุญาตหลวงพ่อนิพนธ์ เพื่อที่จะเล่าประวัติของตนในการฝ่าฟันอุปสรรค จนพ้นวิกฤติ กลับมามีสภาพปกติดังเดิม

ด้วยเหตุที่อาจจะเป็นการกล่าวอ้างเพื่อโฆษณา ดังนั้น จึงไม่อยากกล่าวรายละเอียดของคนไข้เหล่านั้น แต่สิ่งที่เราได้ฟังและอยากจะเล่า เพราะชอบด้วยเหตุผลส่วนตัว ต่อคนไข้ท่านนั้น

หนึ่งในสามคนไข้นั้น ที่ซึ่งเป็นผู้หญิง ได้กล่าวว่า ในช่วงแรกๆ หลังจากที่เลือกแนวทางสมุนไพร เพราะหมอหมดหนทางแล้วนั้น เป็นช่วงที่ทรมานมากๆ มีอาการเจ็บ แทบจะเรียกว่า เป็นๆ หายๆ ต้องร้องไห้ สามวันดี สี่วันไข้ อยู่หลายเดือน

การดำรงสติที่ใช้ จากคำสอนของหลวงพ่อนิพนธ์ และความมุ่งมั่นในทางเลือกนี้ ทำให้เธอผ่านความลำบากนั้นมาได้

หากไม่เพียงความเจ็บจากอาการที่เป็นอยู่ สิ่งที่เธอได้บอกกล่าว คือ ความทุกข์ที่ต้องเผชิญ แม้จากนิสัยของเจ้าหน้าที่บางคน ก็เป็นสิ่งที่เธอต้องทำใจอย่างสาหัสสากรรจ์

เธอต้องทำใจอยู่นาน และต้องฟันฝ่า น้อมนำคำสอนมาเป็นสติ เพื่อผ่านให้ได้ จนวันนี้ โรคที่เธอเป็น จนหมอทิ้ง ใช้ระยะเวลาสี่ปี เธอจึงกลับมาปกติดังเดิมอีกครั้ง

นี่แหละคือเรื่องจริง ที่เราท่านควรนำมาคิด ผู้ที่ประสพผลจากแนวทางนี้ ได้สร้างรอยให้เดินตาม และชี้ให้เห็นว่า กว่าจะประสพผลสำเร็จ ต้องฝ่าฟันอุปสรรค และใช้เวลา ต้องอาศัยความอดทน และสติมหาศาล

และถึงวันนี้ วันที่เธอเป็นปกติ เธอก็กลายเป็นผู้ให้อย่างเต็มตัว จนในทุกวันนี้ แม้เธอจะกลับมาปกติ เธอก็ยังมาเพื่อร่วมกิจกรรมในชมรมแห่งนี้ เพื่อสร้างสุขให้แก่คนที่เดินตามเธอมา

สิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับ เจ้าหน้าที่ก็ยังเป็นคนธรรมดา มีอารมณ์ มีนิสัย ด้วยจิตอาสา จึงมาทำ ต่างฝ่ายต่างต้องทนซึ่งกันและกัน ผู้ใดผ่านได้ ผู้นั้นจึงมีโอกาสประสพผล

ขอขอบคุณรอยประวัติศาสตร์อันนี้ ที่ทำให้เราท่านจะได้ใช้เป็นแนวทาง เพื่อเดินให้ถึงซึ่งความหวัง ดั่่งเช่นเธอ