ดังนั้น รูปลักษณะที่จะเห็นเด่นชัด นั่นคือ การที่ไม่ขายให้กับคนนอก ที่ไม่เกี่ยวข้อง ไม่ได้รับผลจากสมุนไพร ทั้งทางตรงและทางอ้อม
หากแต่สัมมาอาชีพ ต้องตั้งอยู่บนพื้นฐาน ไม่กำไรเกินควร
เพราะกำไรที่เกินมานั้น คือกรรม ที่จะย้อนกลับมาทำร้ายเราท่านนั่นเอง
จึงไม่น่าแปลกใจ คนไข้ที่มาหาหลวงพ่อนิพนธ์ มักกล่าวอ้างว่า ตัวเขาเองไม่เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ทำบุญ เข้าวัดมาตลอดชีวิต ทำไมจึงเป็นโรคร้าย คนขายเหล็กทำไมเป็นมะเร็ง
ก็เพราะคิดราคาเขาเกินจริงนั่นเอง ค่อยๆ สะสมทีละเล็กละน้อย ยิ่งขายดียิ่งพอกพูน จนอายุมากเข้า กรรมก็หนักทับจนเป็นมะเร็ง เป็นโรคร้ายแรง โดยไม่รู้เลยว่ามาจากอะไร คิดแต่ว่าตนทำดีมาตลอดชีวิต
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงต้องเป็นผู้กำหนดราคาของที่จะจำหน่ายทั้งหมดในชมรม เพราะเกรงกลัวผลจากกรรมอันนี้นี่เอง
ในขณะที่คนที่มาร่วม ช่วยขาย หรือช่วยซื้อ ล้วนแต่มองเห็นในมุมที่ว่า ชมรมมีภาระใช้จ่ายเยอะ อยากจะหารายได้เข้าเยอะๆ หรืออยากจะช่วย และมีส่วนร่วมในกิจกรรม
ด้วยเหตุนี้ ในบางครั้ง คนขายจึงขายแพง คิดแต่ว่าอยากให้ได้เงินเข้าชมรมเยอะๆ
และเห็นบ่อยครั้ง คนที่ซื้อของแล้วไม่เอาของ ซื้อน้ำไม่เอาน้ำ ซื้อขวดเดียวจ่าย ห้าร้อยบาท
ภาพเหล่านี้ หากดูจากน้ำจิต น้ำใจ ความคิด ก็ต้องเห็นว่าดี
แต่หากใช้ตาของคุณธรรม ก็ต้องบอกว่า คนที่กระทำอย่างนี้ ทำให้ระบบสัมมาอาชีพ ฉิบหายแล้ว น้ำขวดเดียว ห้าร้อยบาท
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงกล่าวว่า ควรทำให้ถูก เมื่อซื้อก็นำของไป ตามราคาของ อย่าเอาง่าย หากของนั้นเป็นภาระต้องแบกต้องหาม ก็แจกจ่ายให้คนแก่ คนที่ต้องการ เช่นคนแก่ คนยากจน ซึ่งเห็นมากมายในชมรม
นี่แหละประโยชน์ของแหล่งรวมคนทุกข์
บางคนก็ซื้อแล้ว ไม่เอาน้ำ ก็ให้ไปกองไว้หน้าห้องอบ อย่างนี้ก็ทำได้ มิใช่ซื้อแล้วบอกไม่เอาน้ำ แล้ววางทิ้ง
ผลที่ได้ แทนที่จะเป็นผลถูก กลายเป็นผลผิด และแทนที่จะได้ทานจากการให้คนที่ขาดแคลน กลายเป็นได้นิสัยมักง่าย
เรื่องของศาสนา เป็นเรื่องมีรายละเอียด จึงต้องศึกษาวิธีการจากคำสอนให้ถ่องแท้ เพื่อไม่ให้การทำไร้ผล และวาดฝันผลถูกที่จะมา แต่เมื่อมาจริง กลับกลายเป็นผลผิด ดั่งเช่นคนที่ไปทำบุญสร้างวัด สร้างโบสถ์ กันเต็มบ้านเต็มเมือง ผลที่ได้ช่วยอะไรตนไม่ได้เลยนั่นเอง
