ตาสว่าง

ผู้หญิงไทย ที่จัดว่าเก่ง มีความสามารถในการทำอาหาร ฝันที่จะมีกิจการใหญ่โต เป็นนักธุรกิจ จึงดิ้นรนไปบุกเบิกร้านอาหาร จนมีร้านใหญ่โต ในญี่ปุ่น

เวลาผ่านไป กิจการก็รุ่งโรจน์ด้วยความสามารถอย่างที่หาตัวจับยาก ในชั้นเชิงอาหาร พร้อมกับสิ่งที่เลวร้ายลงไปเรื่อยๆ นั่นคือสุขภาพของเธอ เมื่อตรวจพบเชื้อมะเร็งที่เต้านม

อยู่ในเมืองที่มีเทคโนโลยีชั้นสูง เธอจึงฝากความหวังไว้กับแพทย์ที่ญี่ปุ่นตลอดมา จนท้ายที่สุด หมอ กล่าวกับเธอว่า อาการของเธอมาถึงขั้นสุดท้ายแล้ว เชื้อกระจายไปทั่วร่าง

เธอบินกลับมาเมืองไทย และได้ทราบข่าวของหลวงพ่อนิพนธ์ จึงตั้งความหวังสุดท้ายว่า ในเมื่อไม่รอดแน่ก็ขออย่าให้ปวดทรมานจนตายเลย จึงมาเช่าบ้านที่หนองเสือ ใกล้กับชมรม เพื่อความสะดวกในการมารับสมุนไพร

เผลอนิดเดียว ผ่านไปสี่เดือน จากที่หมอญี่ปุ่นให้วาจาอมตะ เธอกับมีอาการดีวันดีคืน เชื้อเริ่มถูกบีบกลับมาอยู่ที่บริเวณเต้านม ไม่กระจายตัว และไม่มีอาการปวด

ได้ยินเรื่องจิตอาสามากเข้า เธอจึงขออนุญาตหลวงพ่อนิพนธ์มาเป็นจิตอาสา ทำอาหารที่เธอถนัดบ้าง

ผ่านไปอีกสามเดือน แผลที่บริเวณเต้านมของเธอ หายจนปิดสนิท สามารถทำงานได้เป็นปกติ

วันนี้เธอรู้แล้วว่า ความสุขของชีวิตเธอ ควรจะวางไว้ที่ตรงไหน สัปดาห์นี้เธอจึงขออนุญาตหลวงพ่อนิพนธ์บินไปญี่ปุ่น เพื่อขายกิจการทั้งหมดที่มี กลับมาอยู่เมืองไทย มาทำสิ่งที่เธอค้นหาตลอดชีวิต นั่นคือความสุข

วันนี้หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า เมื่อก่อนฝากสุขไว้กับสุขสังขาร แต่วันนี้เธอฝากสุขไว้กับสุขวิญญาณ เธอได้รู้แล้วว่า ความสุขของพระภูมีเป็นเช่นไร และต้องทำอย่างไร

นั่นคือ เธอรู้ว่า ชีวิตที่เหลือ เธอจะทำอย่างไรถึงมีความสุข ที่ปรารถนาไขว้ขว้ามาตลอดชีวิต