เทคนิก

จากปากต่อปาก เล่ากันเป็นคุ้งเป็นแคว หรือแม้แต่จากตาตัวเองเห็น คนที่มาชมรมจึงแบกความหวัง หรืออย่างน้อย ก็มีความหวัง ว่าจะหาย หรือ ต้องหายอย่างแน่นอน

หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า สิ่งที่แบกมานั้น ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะมันเป็นความหวัง แต่ความจริงที่จะต้องพบต่างหาก ที่จะเป็นตัวตัดสินว่า สิ่งที่แบกมานั้นเป็นไปได้หรือไม่

กฎธรรมชาติ ที่สามารถใช้ได้ในทุกสาขา นั่นคือ กฎ ๘๐ ต่อ ๒๐ ก็ยังคงใช้ได้กับสถานที่นี้เช่นกัน

นั่นหมายความว่า คนที่มาส่วนใหญ่ ๘๐ เปอร์เซนต์ มักจะล้มเหลว ไม่ประสบผลดังหวัง

หลวงพ่อนิพนธ์ชี้ให้เห็นว่า ไม่ใช่สมุนไพรไม่ดี ไม่มีสรรพคุณ หากแต่ว่าสรรพคุณของสมุนไพร แม้จะมาจากหม้อเดียวกัน ทานเหมือนกัน แต่สรรพคุณต่างกัน หรือ การให้ผลที่ต่างกัน เพราะเทคนิคที่แต่ละคนใช้ต่างกัน

เรื่องของศาสนาที่แท้จริง เป็นสิ่งที่ท่านกล่าวว่า เป็นเรื่องของชีวิต สิ่งที่ใช้เป็นเครื่องมือ จึงเป็นของเป็น นั่นคือต้องมีวิญญาณ

เราท่านอาจมีความเห็นว่า ทำไมหลวงพ่อนิพนธ์ไม่อัดเทป แล้วเปิดให้ฟัง เหมือนเกจิทั้งหลาย อยากไปฟังที่ไหนก็เปิดฟังได้

ก็เพราะการทำแบบนั้น ธรรมคำสอนที่นำมา มันก็จะกลายเป็น ธรรมตาย นั่นเอง ไม่มีวิญญาณ ผลของการฟัง แล้วนำไปปฏิบัติ ก็แทบจะไร้ค่า หากแต่คำพูดเดียวกัน เมื่อผู้พูด ต้องใช้สติ ใช้สมาธิ ใช้เจตนา กลั่นออกมา หรือที่เรียกภาษาทั่วไป ว่าด้นสด นั่นจึงก่อให้เกิดวิญญาณ คำพูดเดียวกัน จึงมีอำนาจต่างกัน

ฉันใดก็ฉันนั้น สมุนไพรของพระภูมีที่แม่ชีเมี้ยนนำมา และหลวงพ่อนิพนธ์ได้จัดทำให้ ก็อุปมาดั่งดินที่เขานำมาปั้นเป็นรูปพระพุทธ แม้จะเป็นรูปพระพุทธแล้ว สรรพคุณก็ยังไม่เพียงพอที่จะช่วยผู้สวมใส่ได้ เพราะขาดซึ่งการปลุกเสกนั่นเอง

เทคนิคที่ว่า จึงต้องอาศัยการเรียนรู้ แล้วนำไปปฏิบัติ เพื่อปลุกเสกสมุนไพรที่เราท่านจะรับมา ให้มีอำนาจ

พระที่ผ่านการปลุกเสก จะเข้มขลังปานใด ก็ขึ้นอยู่กับผู้ปลุกเสก มีคุณสมบัติเช่นใด ก็เฉกเช่นกัน สมุนไพรตัวเดียวกัน หม้อเดียวกัน จะมีคุณสมบัติมากน้อย ก็ขึ้นอยู่กับเราท่านจะปลุกเสก ด้วยคุณสมบัติของตัวเองนั้นมีสักเท่าใด

บทสรุป เทคนิคในการสร้างสรรพคุณ จึงเกิดจากคุณสมบัติ มิใช่เกิดจากความอยาก ความหวัง คุณสมบัติที่ว่าคือพฤติกรรมที่เราท่านสร้างให้สมุนไพรเป็นนั่นเอง

เราท่าน จึงได้ยินบ่อยๆ ว่า เวลาสวดมนต์ เจ้าหน้าที่มักเตือนว่า อย่าวางบทสวดมนต์ไว้กับพื้น เพราะมันสะท้อนให้เห็นว่า เราท่านกำลังวางสถานะบทสวดมนต์ไว้ ณ ที่ใด เป็นของสูงหรือของต่ำ

แม่ชีเมี้ยนตรัสว่า มีแต่ของสูงเท่านั้น ที่จะสามารถดึงวิญญาณของเราท่านที่กำลังตกต่ำ อยู่ในขุมนรก ให้ขึ้นที่สูงได้

พยากรณ์ของผู้ที่จะหายไม่หาย ก็ดูพฤติกรรมที่เขาสร้างกับสมุนไพร ว่าเป็นเช่นไร หากคนผู้นั้นปลุกเสกสมุนไพร ด้วยการวางไว้บนรถ ตรงที่เท้าวาง กับคนผู้นั้น ปลุกเสกสมุนไพร เมื่อรับมา อุ้มไว้ในอก ประคองอย่างดี รักษาอย่างดี ถึงรถ ก็จัดไว้ในที่อันควร ไม่ให้สิ่งใดมาวางทับ

แม้จะดูเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ผลของการกระทำมหาศาล เพราะเมื่อเราท่าน ปลุกเสกสมุนไพร ด้วยพฤติกรรมว่าเป็นของสูง ไม่ว่าสภาพของเราท่านจะเลวร้ายสักฉันใด ของสูงก็ย่อมนำวิญญาณให้พ้นนรก พ้นทุกข์ได้

ลองพิจารณาดูคนรอบข้าง ถามไถ่อาการว่าเขาทานสมุนไพรแล้วเป็นเช่นไร แล้วดูพฤติกรรมของเขา ว่าเป็นเช่นไร เราท่านจะเข้าใจว่า การจะประสพผลสำเร็จในแนวทางแม่ชีเมี้ยน ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ทำไม่ได้ .... หากแต่ความล้มเหลวนั้นเกิดจากการไม่ทำ ไม่ยอมเปลี่ยนพฤติกรรม เพื่อช่วยตนเองต่างหาก

อุปสรรคใหญ่จึงอยู่ที่ การทำความเข้าใจในเหตุผลที่ได้ฟังจากหลวงพ่อนิพนธ์ แล้วมาโน้มน้าวตนให้เปลี่ยนพฤติกรรม เปลี่ยนนิสัยนั่นเอง หาใช่โรคไม่

หลวงพ่อนิพนธ์จึงมักชอบพูดเล่นๆ ว่า หมูผัก มันช่วยได้แค่อิ่ม ก็เล่นเอาสมุนไพร ไปทำต่ำกว่าหมูผักอีก เพราะถือหมูกลัวตก ถือสมุนไพร หล่นช่างมัน หกช่างมัน แล้วของต่ำอย่างนั้น ไร้ราคาสำหรับคนคนนั้น จะช่วยคนคนนั้นได้อย่างไร