ไอ้ชูชก

ก่อนที่จะเข้ารูปเข้ารอย ในอดีตเราจะเห็นว่า ในบางคร้้งหลวงพ่อนิพนธ์จะอนุญาตให้เปิดบูธ เพื่อให้เหล่าสมาชิกได้ช่วยกันบริจากเงินซื้อสมุนไพรบ้าง มะพร้าวบ้าง

จนวันหนึ่ง หลวงพ่อนิพนธ์ ได้ไปดูสมุนไพร ตามบริเวณชายแดนด้านด่านเจดีย์สามองค์

ท่านก็เผลอนั่งครึ่งหลับครึ่งตี่น อยู่ๆ ก็มีคนเหมือนเอาเท้ามาสะกิด ท่านลืมตาขึ้นมา เห็นแม่ชีเมี้ยนมายืนอยู่ จึงก้มกราบแทบเท้า ร้องไห้ด้วยความคิดถึง

แม่ชีเมี้ยน กล่าวกับหลวงพ่อนิพนธ์ว่า ไอ้ชูชก แล้วตรัสว่า ไม่รู้หรือว่า ผลของการทำเช่นนั้น ท้ายที่สุดก็คือ ท้องแตกตาย

พร้อมกับตรัสว่า ฉันเรียกคนให้มาหา แล้วบอกกับแกว่า ให้ทำสัมมาอาชีพ เพื่อไปหล่อเลี้ยงสัมมาปฏิบัติ

หลวงพ่อนิพนธ์ กล่าวว่า ท่านจึงได้สติว่า การเปิดบูธเช่นนั้น แม้จะดูแล้วไม่ผิด ทางโลกเขาก็ยอมรับ แต่เมื่อพิจารณาพฤติกรรมแล้ว ก็เป็นดั่งแบมือขอ คือชูชกนั่นเอง เพราะไม่ได้ใช้ส่วนของตนในการให้ได้มาเลย

เมื่อพิจารณาจากคำเตือนของแม่ชีเมี้ยน ทำให้ย้อนไปหาคำสั่งเสียเมื่อครั้งก่อนจะลาสังขาร ว่าจงสร้างสัมมาอาชีพ เพื่อหล่อเลี้ยงสัมมาปฏิบัติ แล้วจะทำให้ความศักดิ์สิทธิ์ของตำราแม่ยังคงอยู่

วันนี้ เราจึงเห็นรูปรอยที่เข้าที่เข้าทาง นั่นคือ กิจกรรมของสัมมาอาชีพ ที่มีจิตอาสามาสนับสนุนทำกันมากขึ้น อันเป็นน้ำสายน้อยๆ หลายๆ สาย มารวมกัน เป็นแม่น้ำที่ใช้ให้คนทั่วไป ที่เวียนว่ายมา ได้ดื่มกินใช้กัน ไม่หมดไม่สิ้น

ที่สำคัญ หากวงจรนี้อยู่ได้ด้วยตัวของมันเอง ก็ย่อมแสดงให้เห็นหลัก "ตนพึ่งตน" ของพระภูมี นั้น ทำได้ เป็นไปได้ ด้วยพลังสามัคคีของมวลเหล่าสมาชิกทุกท่าน

ไม่ต้องรองอนง้อ ความช่วยเหลือจากผู้ที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง หรือได้รับผลประโยชน์จากกิจกรรมนี้ ใดๆ เลย