ฟังเขาเล่า - สมุนไพรกับโรคมะเร็ง

เรานั่งอยู่ในชมรมคนรักสุขภาพ แล้วได้ยินคนไข้เขาคุยกัน เลยมาเล่าให้ฟังเล่น ว่าเขาคิดกันอย่างไร

ท่านแรกเป็นผู้หญิงวัยกลางคน เป็นมะเร็งในมดลูก ทานสมุนไพรมาเกือบปีแล้ว

เขาเล่าว่า กรณีของเขาถือว่าโชคดี เพราะเขายังไม่เคยรักษาทางการแพทย์ ไม่เคยทำเคมีบำบัด หรือคีโมใดๆ เลย

ในช่วงเจ็ดเดือนแรกของการทานสมุนไพร จะมีลิ่มเลือด พร้อมเลือด รวมทั้งเมือกที่มีกลิ่นคาวปลาออกมาทุกวัน จนสามีสงสารจะพาไปหาหมอ มีอาการปวดเหมือนมีมีดกรีด อุปมาให้ฟังว่า ขนาดผ่าท้องคลอดมาสองครั้ง ยังไม่เจ็บเท่านี้เลย

ด้วยความที่เชื่อในคำสอนของหลวงพ่อนิพนธ์ จึงสั่งสามีว่า ถ้าหนูไม่หมดสติ ห้ามพาไปโรงพยาบาลโดยเด็ดขาด โดยใช้ความอดทนจนอาการค่อยๆ เบาลง และหมดไปในเดือนที่เจ็ด

ปัจจุบัน อาการที่มดลูกหมดไป เกิดอาการปวดที่สะโพกและขาด้านขวา จนอยากที่จะไปบีบนวด เขาจึงถามเจ้าหน้าที่ ได้รับคำตอบว่า หลวงพ่อนิพนธ์เคยกล่าวว่า สมุนไพรมะพร้าว จะทำหน้าที่บีบคั้นและนวดเส้นโดยตรงอยู่แล้ว ร่างกายก็ล้าพอควรอยู่แล้ว หากเราไปนวดบีบเค้นซ้ำอีก จะทำให้ร่างกายบอบช้ำหนัก อาจทำให้เกิดอาการแทรกซ้อนได้ จึงไม่แนะนำให้ทำ ควรใช้ความอดทน และท่องคาถาของพระพุทธเจ้า "กรรมเราทำมา เราจะยอมใช้ เรายอมทุกข์วันนี้ เพื่อสุขในวันหน้า"

เราก็เชื่อว่าคนไข้ท่านนี้ คงใกล้จะประสพความสำเร็จในการใช้แนวทางของแม่ชีเมี้ยนในไม่ช้านี้เป็นแน่แท้

คนไข้ท่านที่สอง เป็นชายอายุค่อนข้างมาก ฟังเขาคุยกันจับความได้ว่า คงจะเป็นมะเร็งในไขสันหลัง ทำให้ร่างกายไม่สามารถผลิตเม็ดเลือดได้ และระบบเริ่มมีอาการรวน ระดับแคลเซียม และอื่นๆ แปรปรวนไปหมด

คนไข้ท่านนี้กล่าวกับคนไข้ใหม่ว่า เขามาได้ประมาณสี่เดือนแล้ว เมื่อก่อนต้องทานยาสร้างเม็ดเลือด วันละสี่เม็ด จนปัจจุบัน หมอได้ตรวจร่างกาย ว่ามีสภาพดีขึ้น และกล่าวว่า สามารถลดยาสร้างเม็ดเลือดลงเหลือสองเม็ดได้แล้ว ระบบต่างๆ เริ่มกลับมาเป็นปกติ

เขากล่าวว่า สมุนไพรก็ดีอยู่หรอก แต่มาแต่ละครั้ง มันลำบาก เสียเวลาทั้งวัน บ้านเขาอยู่ไกลถึงกรุงเทพ เกิดอาการเบื่อเพราะต้องมานอนรอสมุนไพร ในขณะที่เขาถามคนไข้ใหม่กลับไปว่า แล้วคุณมาจากไหนกัน

คำตอบที่ได้คือ ระยอง พร้อมกับคำถามว่า กรุงเทพไม่ไกลหรอก ลุงมาทานแล้วสภาพดีขึ้นกว่าเดิมเยอะ ช่วยตัวเองได้ ทำงานได้ ก็แล้วทำไมลุงจึงเบื่อ และบ่นว่ามาไกลหล่ะ ทั้งๆ ที่มาแล้วดีขึ้น สำหรับตัวเขา ถ้าทานแล้วดีขึ้น เรื่องแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก แค่ระยองสบายมาก

เราฟังสองคนคุยกัน พร้อมคำถามเฉกเช่นคนไข้ใหม่ ว่าอะไรทำให้สถานที่นี้น่าเบื่อ ..... จนตอนนี้เราก็ยังคิดไม่ออก สถานที่ของแม่ชีเมี้ยน ที่ให้ชีวิตกลับฟื้นคืนมาใหม่ เป็นสถานที่น่าเบื่อได้อย่างไร

ถึงบางอ้อ เราจึงไม่แปลกใจ ที่หลวงพ่อนิพนธ์พูดในห้องสวดมนต์เสมอว่า สิ่งที่ท่านพูด คนชอบก็มี คนเกลียดก็เยอะ ฟังไปคิดไป เมื่อไรจะเลิกพูดสักทีว่ะ แม้ว่าคำพูดเหล่านี้ จะมีไว้เพื่อช่วยชีวิตของคนผู้นั้นก็ตามที