ตั้งแต่เปิดสำนักที่ลพบุรี เมื่อคร้ังปี ๒๕๓๐ สิ่งหนึ่งที่หลวงพ่อนิพนธ์ปฏิเสธไม่ได้ คือ การรับความช่วยเหลือจากบุคคลภายนอก ที่มีใจอยากช่วยเหลือกิจกรรม อันเป็นสิ่งที่ท่านกล่าวเสมอว่า การกระทำอย่างนั้น ไม่ถูกต้องตามพุทธบัญญติสักเท่าใด แต่ก็เป็นความจำเป็นที่ยังต้องมีอยู่
มาวันนี้ เมื่อถึงคราวที่หลวงพ่อนิพนธ์กล่าวว่า เราพร้อมจะเปิดศึกสงครามกับโรคภัยไข้เจ็บแล้ว สิ่งที่ต้องตามมาก็คือ การจัดปรับเปลี่ยนกระบวนวิธีการดำเนินงาน ให้ถูกต้องตามพุทธบัญญติเพื่อความปลอดภัย ของทั้งผู้ป่วยและผู้ทำ
ปีนี้ เราจึงเริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงไปในแนวทางนั้น เริ่มจาก การลดลงหรือหมดไปของคณะกรรมการ ที่เคยช่วยเหลือด้านกำลังทรัพย์ มาเป็นการพึ่งลำแข้งของชมรมคนรักสุขภาพเอง โดยอาศัยมวลเหล่าสมาชิกร่วมมือกัน
เมื่อรายได้จากการรับการช่วยเหลือหมดไป ประตูที่คนไข้บางรายเคยใช้ และบางคนในอนาคตอาจจะใช้ ก็หมดไป นั่นคืออาศัยการทำบุญด้วยทรัพย์เพื่อให้บุญนั้นกลับมาค้ำจุนชีวิตตน สิ่งที่เกิดมาแทนคือ ผู้ป่วยทุกคน ต้องมาเรียนรู้ และรับสมุนไพร อีกทั้งต้องทำตัวให้มีคุณสมบัติตามพุทธบัญญัติ ดังเช่นในยุคถ้ำกระบอกที่ทำกัน
ในอดีต เนื่องจากพระไม่รับเงิน ดังนั้น ผู้ป่วยจึงมีหน้าที่เพิ่มขึ้นมาอีกอย่างคือ ต้องหิ้วหมู หิ้วไก่ ผัก เครื่องปรุง มาให้พระ เพื่อที่พระจะได้นำสิ่งเหล่านั้นไปทำให้ผู้ป่วยยาเสพติดทาน
ด้วยองค์ประกอบที่แม่ชีเมี้ยนสอนสั่ง การแก้โรคที่เบ็ดเสร็จ ตามแนวทางของพระพุทธเจ้า ต้องมีทั้งการทำบุญและทำทาน นั่นเอง การได้ปฏิบัติตามวินัยธรรมของพระพุทธเจ้าก่อให้เกิดบุญ ที่นี่จึงต้องมีการสวดมนต์ ทำจิตทำใจให้สงบและฟังคำสอนที่ถ่ายทอดมาให้ นำไปปฏิบัติ
การกระทำดังกล่าว ก่อให้เกิดบุญ จึงต้องบังคับให้ทุกคนทำทาน โดยการทานอาหาร ซื้อน้ำ หรือขนมตามเทศกาล เงินกำไรที่ได้จะหมุนเวียนไปเป็นสมุนไพร ทำให้คนๆ นั้น อยู่ในฐานะตามพุทธบัญญัติ "ตนพึ่งตน" และส่วนเกินกว่าสมุนไพร นั้นก็จัดว่า เป็นทาน ให้แก่ผู้อื่น
ดังนั้นในปีนี้ หรือปีไหนๆ หลวงพ่อนิพนธ์จึงกล่าวว่า สถานที่นี้ ไม่จำเป็นต้องรับการช่วยเหลือด้านเงินจากภายนอก หากแต่ต้องอาศัยบุคคลที่มาเป็นผู้ป่วย มาทานสมุนไพร เป็นกำลังเกื้อหนุน ก่อให้เกิดการหมุนเวียนต่อไป ด้วยตนเอง
ถ้าทำเช่นนั้นได้ ก็จะเข้าพระพุทธบัญญัติของพระพุทธเจ้า อย่างเต็มร้อย ผลที่จะบังเกิดจะมหาศาล กล่าวได้ว่า เมื่อทำถูกต้องตามพุทธบัญญัติแล้ว "แม้สมุนไพรจะเหมือนเดิม สูตรก็สูตรเดิม แต่คุณสมบัติหรือฤทธิ์ ไม่เหมือนเดิม"
ปีนี้ จึงเป็นปีที่ประตูรับการช่วยเหลือจากภายนอกถูกปิดลง แต่ประตูที่รับการช่วยเหลือจากเหล่าสมาชิก ได้ถูกเปิดขึ้น
พระเวสสันดรในอดึต คือบรรดาผู้มีฐานะนั้น จบบทบาทลง พระเวสสันดรในปัจจุบัน คือ ใครก็ได้ ที่เรียนรู่้ และเข้าใจ มาร่วมกันทานสมุนไพร แล้วมาร่วมกันกินข้าวแกง ซื้อน้ำ เพื่อแสดงให้เห็นหลัก "ตนพึ่งตน" ของพระพุทธเจ้า
แล้วมาดูกันว่า ฤทธิ์ของสมุนไพรจะระเบิดเทิดเถิงไปถึงไหน
