จิต - จะรู้ไปทำไม?

เรื่องเล่า ครั้งเยาว์วัยในคลองเตย ด้วยความที่บ้านอยู่ท้ายซอยตรอกไผ่ ดังนั้นทุกวันจึงต้องเดินผ่านต้นไม้ใหญ่ และแวะทำกิจที่ต้นไม้ใหญ่นั้นเป็นกิจวัตร

ทำเช่นนั้นมาหลายปีดีดัก ไม่เคยกลัวและไม่เคยหวาดหวั่น หรือระแวง

มาวันหนึ่ง มีคนนำผ้าสีมาผูกต้นไม้ใหญ่นั้น และกล่าวกันว่า มีเจ้าพ่อศักดิ์สิทธิ์ สิงสถิตย์อยู่ในต้นไม่ใหญ่ต้นนั้น ท่านมีฤทธิ์ดลบันดาล ใครลบหลู่อาจถึงกับตายได้

ต้นไม้ที่เคยทำกิจอยู่ทุกวัน ไม่เคยมีอะไร มาวันนี้ ต้องมองซ้ายมองขวา แล้วกลั้นไว้ รอจนถึงบ้าน

ครั้นมาบวช แม่ชีเมี้ยนจึงสอนว่า "เมื่อจิตไปรับรู้ ทำให้เกิดกังวล และเมื่อรู้แล้ว ช่วยอะไรไม่ได้ จะไปรับรู้ให้กังวลทำไม"

ท่านจึงเปรียบคนทั่วไป กินอยู่สบายไร้กังวล จิตใจปลอดโปร่งดี สุขภาพดี แล้วมาวันหนึ่ง อยากตรวจร่างกาย เมื่อตรวจแล้ว พบว่ามีไอ้นี่ ไอ้นั่น ก็ถูกพ่อค้า ประโคมว่า ถ้าปล่อยไว้ จะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เฉกเช่น พบความดัน สูงกว่าปกตินิดหน่อย ก็ถูกขู่ว่า ขึนปล่อยไว้จะเป็นอัมพฤกต์ อัมพาต ต้องทานยาคุมไว้ ถ้าไม่ทาน อาจถึงตายได้

ก็แล้ววันก่อน ก่อนที่จะรู้ เป็นอย่างไร พอรู้แล้ว ทำตามเขาบอก ทีนี้ไม่อยู่กับพรหมลิขิตแล้ว ไปอยู่กับยาเคมีลิขิตแทน ผลก็ดังตัวเลข เป็นโรคทั้งที่กินยาคุมเพิ่มขึ้นถล่มทลาย

โบราณจึงสอนให้ปล่อยวาง ทำใจสบายๆ .... อย่าไปรับรู้

เชื่อพระพุทธเจ้าเถอะ "มนุษย์เป็นไปตามกรรม"

ถ้าเราหลงเชื่อพ่อค้า ก็จะตกลงไปหลุมพราง ขาดยาเคมีไม่ได้

ข้อคิดที่ลองคิดดู จะมีพ่อค้ายาคนไหน ที่ผลิตยามาแล้วคนกินหาย เพราะในที่สุด ถ้าคนหายกันหมด เขาจะขายยาให้ใคร และจะไปเอากำไรได้จากที่ไหน เขาจะค้นคว้ายาที่กินหายตัวใหม่มาให้คนกินอีกไหม ......

นั่นจึงเป็นที่มาของ คำว่า "กินจนตาย แถมโรคใหม่จากผลข้างเคียง"

ยอมรับเถอะ ว่าวิทยาการ เหมาะสมกับอุบัติเหตุ ไม่ใช่โรค

กินข้าวร้านนี้อร่อยอยู่เช่นทุกวันหรือไม่ ถ้าอยากรู้อยากเห็นแล้วเดินไปหลังร้าน เห็นภาพที่บาดตา พรุ่งนี้ยังกินลงอยู่หรือ ...

นี่แหละผลของจิตที่อยากรู้ อยากเห็น ในเรื่องที่ไม่ควร

จึงไม่น่าแปลก ว่าคนที่มาเลือกแนวทางสมุนไพร และเรียนรู้ความจริงข้อนี้ จึงไม่เคยเสียเงินไปให้หมอตรวจอีกเลย ก้มหน้าก้มตา ทานสมุนไพร รอวันเวลา เชื่อมั่นเฉกเช่นทานข้าวแล้วต้องโต ฉันใดก็ฉันนั้น