เกร็ดเล็กๆ

หนุ่มน้อย อายุ ๑๔ ปี พาแม่จากจังหวัดอื่น มาพักกับญาติ ที่ จ.กาญฯ แล้วก็พาแม่ผู้ซึ่งเป็นมะเร็งเต้านม มาฟื้นฟูที่มูลนิธิไทยกรุณา โดยการขับซาเล้ง พ่วงแม่มา

ผลก็คือ การสะเทือนในการมาแต่ละครั้ง ทำให้เลือดทะลักออก ที่แผลมะเร็งเต้านม และคนป่วยก็อ่อนเพลียในการเดินทางมาก

หลวงพ่อนิพนธ์จึงอนุญาตให้เขาและแม่ พักฟื้นฟูที่มูลนิธิ พร้อมกล่าวว่า เอ็งก็ทำบุญให้แม่บ้าง อย่านิ่งดูดาย กิจการในมูลนิธินี้ทุกสิ่งอย่าง เป็นบุญมาเลี้ยงแม่เอ็งได้ทั้งนั้น

เราท่าน จึงอาจเห็นเด็กหนุ่ม ก้มหน้าก้มตาทำงานในมูลนิธิ อย่างเต็มที่ด้วยความรักแม่ ... และสิ่งที่เกิด ผ่านไปเพียงสัปดาห์เดียว ตอนนี้ แผลมะเร็งที่เต้านมของแม่แห้งลง และไม่มีเลือดไหลแล้ว

หลวงพ่อนิพนธ์ จึงให้ข้อคิดพิจารณาว่า การทานสมุนไพรก็ทานเหมือนกัน ชนิดเดียวกัน ปริมาณเท่ากัน แต่ทานที่บ้านมันหยุดอาการที่เลวร้ายเช่นนี้ไม่ได้ แต่เมื่อมาทานที่สถานที่ของแม่ชีเมี้ยน มีกิจกรรมควบคู่ไป ทานสมุนไพรเหมือนกัน เท่ากัน แต่มันหยุดได้ ...

เราท่านควรพิจารณา ว่าสถานที่ของแม่ชีเมี้ยน มีคุณค่าอย่างไร ... สิ่งที่เราท่านกำลังเผชิญ คือของจริง เจ็บจริง ตายจริง ... สิ่งที่เราท่านกำลังทำ มันจริง หรือ เล่น ... จะไปสู้กับคู่ต่อสู้ได้ไหม

เรียนรู้เขา รู้เรา ไม่ต้องรอหมอ ก็รู้เองได้ว่า ผลของการศึกจักเป็นเช่นไร