ใครๆ ก็รักชีวิต จึงไม่่แปลกที่เมื่อมีหนทางรอด ก็ต้องดิ้นรนแสวงหาเป็นธรรมดา
ความไม่พร้อมของหลวงพ่อนิพนธ์ ไม่มีการสนับสนุนจากภาครัฐ หรืออื่นใด ไร้การเหลียวแลมาตลอดนับแต่ปี ๓๐
หากแต่ผลงานในการฟื้นฟูตน ก็เริ่มปรากฎผลให้เห็นเป็นรูปธรรมที่ชัดเจน จากหนึ่งเป็นสิบ เป็นร้อย เป็นพัน
กระนั้นก็ตาม ความไม่พร้อม ก็ทำให้โอกาสของคนจำพวกหนึ่ง ถูกปิดลง นั่นคือ คนที่มีฐานะ มีความเป็นอยู่ดี ไม่คุ้นชินกับสภาพ และไม่สามารถทนกับสภาพที่เป็นอยู่ได้ หรือ ยืนระยะไม่ได้ เพราะตลอดชีวิต มีแต่สุขสบาย และความสะดวกสบาย
สถานที่นี้ คนที่มีโอกาสจึงกลายเป็นลูกตาสีตาสา คนธรรมดา ที่เรียกว่า มีความอดทนต่อความลำบาก จนกลายเป็นเรื่องธรรมดา ใครว่าคนรวยมีวาสนา การจะมากางเต๊นท์นอน เหมือนคนไข้ปัจจุบัน ก็ทำไม่ได้ โรคที่เป็นอาจจะไม่สาหัสเท่า มันก็เลยหมดโอกาส
จากกลุ่มเล็กๆ เริ่มมากขึ้น จนกลายเป็นหมู่ใหญ่ ที่เห็นทางรอดของตน แต่สัมผัสไม่ได้ การนี้จึงเกิดการรวมตัว แล้วใช้สิ่งที่ตนมี ผลักดันทางรอดของตนให้เกิด
สิ่งที่คนกลุ่มนี้กำลังทำ นั่นคือ ผลักดันภาครัฐให้ยอมให้มีการจัดตั้งโรงพยายาลแพทย์แผนไทย โดยมีแพทย์สมัยใหม่ร่วมมือกันขึ้น อย่างถูกต้องตามกฎหมาย เพื่อที่คนกลุ่มนี้จะได้มีโอกาสมาใช้แนวทางสมุนไพรอย่างเต็มที่
วันที่ ๒๒ มกราคม ๕๘ คณะแพทย์กลุ่มหนึ่ง จึงถูกผลักดันให้มาดูงานที่มูลนิธิไทยกรุณา โดยมีวิทยากรให้คำบรรยาย คือ แพทย์ ๓ ท่าน ที่สนับสนุนแนวทางสมุนไพรของแม่ชีเมี้ยนอยู่ในปัจจุบัน
ข้อเรียกร้องของคนกลุ่มนี้ นั่นคือ คณะแพทย์ต้องมาตรวจสอบ และสรุปข้อมูล เพื่อใช้ในการขอจัดตั้งโรงพยาบาลแพทย์แผนไทย ของพวกเขา
นั่นก็เป็นโอกาสที่ทำให้คนมีฐานะ ที่ไม่สามารถสมบุกสมบันเฉกเช่นคนทั่วไป ได้มีโอกาสมาใช้ทางเลือกนี้ แต่ก็เป็นโอกาสของคนทั่วไปเช่นกัน ที่จะได้รับอานิสงฆ์จากเครื่องมือทางการแพทย์สมัยใหม่ ที่จะลดความเสี่ยงจากสภาวะปัจจุบันทันด่วน เช่น เสลดพันคอ
คนมีฐานะเริ่มเห็นแล้วว่าวิทยาการสมัยใหม่ช่วยพวกเขาไม่ได้ แล้วเราท่านจะดิ้นรนไป เอาเงินทองที่มีอยู่น้อยนิดเมื่อเทียบกับคนเหล่านั้น จักไปสู้ได้หรือ คีโมเข็มละล้าน ยังเสร็จ คีโมเข็มละหมื่นจะเหลืออะไร
ไม่ถึงกับต้องศรัทธา มานับถือพระพุทธ แค่เชื่อ และทำตามที่พระพุทธสอน แล้วยืนระยะทานสมุนไพร ก็เพียงพอต่อการรอดแล้ว
เราท่านอาจไม่มีเงินเหมือนเขา แต่ก็มีช่องจิตอาสา ใช้แรงกาย ส่วนคนกลุ่มนั้น อาจจะมาเป็นจิตอาสาไม่ได้ พวกเขาก็เป็นกองหนุนหาสมุนไพร ไม่ว่าจะแบบไหน ขอให้มีพฤติกรรมช่วยชีวิตมนุษย์ ก็ถือว่า เข้าครรลองเช่นกัน
แล้วเราท่านจะเห็นความจริงข้อนี้ จากคนต่างชาติที่จะหลั่งไหลเข้ามา ฟังธรรมไม่รู้เรื่อง ไม่นับถือพระพุทธ แต่สิ่งที่เหมือนกัน นั่นคือ เข้าใจกฎเกณฑ์ สมุนไพรแก้โรค ธรรมแก้กรรม ทุกคนจึงไม่เลยชีวิตมนุษย์ มีพฤติกรรมเหมือนกัน นั่นคือ ให้สุขแก่ผู้อื่น ไม่ว่าทางไหน
ปีใหม่... จึงเป็นเรื่องของมาตรฐาน เพื่อเป็นแนวทางที่เด่นชัดว่า ทำเช่นไรจึงรอด ... ใครไม่ทำก็ถอยไป หาทางอื่น หรือจะมารับสมุนไพรไปทานก็ไม่ว่า ได้แค่ไหนแค่นั้น ไม่ต้องมายุ่งกับกิจกรรมที่นี้ คนที่จะเข้ามาจะได้รู้ว่า จะต้องทำอย่างไร จะเลือกทางนี้หรือไม่
หลวงพ่อนิพนธ์ จึงเกริ่นเนิ่นๆ ให้เตรียมตัวว่า ถึงเวลาที่จะอุเบกขาแล้ว ไม่มีเวลาที่จะเสียให้กับคนที่ไม่มีคุณสมบัติ ... ฉะนั้น ไม่มีเจ้าหน้าที่มาคอยเตือนแล้ว กรรมการเขาจะคอยดู แล้วคัดออก ... ถึงตอนนั้นก็อย่าว่ากัน เราเตือนท่านแล้ว
