หลังจากการทุ่มเงินเพื่อรักษาตน สภาพของร่างกายในปัจจุบัน ต้องทานยาควบคุมอาการทุกสองชั่วโมง หากไม่ได้รับยา จะทำให้เกิดอาการเหมือนชัก ตาค้าง
ความรุนแรงของอาการ ทำให้คนไข้และภรรยา วิตกกังวลเป็นอย่างยิ่ง เรียกว่ากลัวอาการ
หากแต่สภาพที่เป็นอยู่ของร่างกาย ก็เข้าขั้นวิกฤต เริ่มจะทนยาเคมีไม่ไหว จึงจำต้องหันมาใช้ทางเลือกสมุนไพรของพระภูมี ที่แม่ชีเมี้ยนนำมา ตามคำแนะนำของพรรคพวก
ภาพของอาการยามปรากฎ หลอกหลอนสามีภรรยาคู่นี้ จนแม้นได้รับฟังจากหลวงพ่อนิพนธ์ว่า ควรที่จะหยุดยาเคมี ก็ยังทำใจไม่ได้
หลวงพ่อนิพนธ์รู้สภาพนี้ดี จึงแนะนำว่า เพื่อความสบายใจ ก็ค่อยๆ ลด นั่นคือ เริ่มจากปัจจุบันที่ทานทุกสองชั่วโมง เมื่อทานสมุนไพรไประยะหนึ่ง ก็เพิ่มระยะห่างของการทาน
คนไข้ก็ยินยอมปฏิบัติตาม ระยะห่างของการทานยาเคมี ก็เริ่มห่างขึ้น จากสอง เป็น สาม สี่ ห้า หก ชั่วโมงตามลำดับ
เมื่อมาถึงขั้นตอนที่อยู่ได้ครึ่งวันโดยไม่มีอาการ สามีภรรยา ก็ไม่ยอมที่จะปล่อยให้ระยะห่างไปกว่านี้ เพราะกลัวอาการจะลงแดง ไม่ว่าหลวงพ่อนิพนธ์จะกล่าวอย่างไร
ด้วยความกลัวอาการนี้เอง ทำให้หลวงพ่อนิพนธ์ก็ได้แต่ให้ทานสมุนไพรไปเรื่อยๆ พร้อมกับการทานเคมี
การเป็นลักษณะนี้จนเข้าสู่หน้าหนาวของปีนี้ เมื่อปลายปี จวบจนปัจจุบัน สองสามีภรรยา ก็ตกลงปลงใจที่จะยอมทิ้งเคมี
หลวงพ่อนิพนธ์ถามว่า เพราะเหตุใดจึงยอม พวกเขากล่าวว่า เพราะแต่ไหนแต่ไร เมื่อเจออากาศเย็น ตัวคนไข้เองจะทรมานมาก แม้นจะเป็นเพียงอากาศเย็นเล็กน้อยก็ตาม ในขณะที่ปีนี้อากาศเย็นมาก แต่คนไข้กลับไม่มีอาการดั่งที่เคยเป็นมาก่อนเลย
พวกเขาจึงคิดว่า หากยอมทิ้งเคมี ยอมรับสภาวะลงแดง และผ่านได้ ย่อมเป็นดั่งที่หลวงพ่อนิพนธ์กล่าว นั่นคือ เมื่อเดินผ่านนรก นั่นหมายถึงประตูสวรรค์เปิด และสุดท้ายปลายทาง ย่อมหมายถึงความสุขจากการไม่มีโรครออยู่
วันนี้ พวกเขาอยากหายโรคแล้ว จึงเป็นแรงที่เอาชนะความกลัวอาการในอดีต
นี่จึงเป็นสิ่งยืนยันว่า ทางเลือกสายนี้ มีอุปสรรคมากมาย และอุปสรรคที่สำคัญ ที่กรรมมักเลือกใช้นั่นคือ การดลจิตดลใจนั่นเอง ตราบใดที่ยังไม่ยอมเลิกใช้เคมี นั่นย่อมหมายความว่า ประตูการหายโรคไม่มีวันเปิดอย่างแน่นอน
การฟัง เพื่อนำเหตุและผล มาพิจารณา จึงมีความสำคัญ และเมื่อสังเกตความจริงที่เกิดกับตน รับรู้ได้ด้วยตนเอง ก็จะกลายเป็นพลังที่จะมาใช้สร้างขันติ อดทน เพื่อต่อสู้ในการฟื้นฟูตนเอง
จึงเห็นได้ชัดว่า ทางเลือกนี้ ใครก็ช่วยใครไม่ได้ อยากได้ต้องทำเอง และการฟังคำสอน นำมาพิจารณา มีคุณประโยชน์มาก ในการช่วยตน ... นั่นจึงเป็นเหตุผลที่หลวงพ่อนิพนธ์บอกว่า ทำไมต้องบังคับให้ฟัง เพราะเมื่อฟังบ่อยเข้า นานๆ เข้า มันก็จะค่อยๆเข้าไปในจิตใจ เมื่อวันใดที่เริ่มพิจารณา แล้วเอาเหตุและผล การช่วยตนก็จะรวดเร็ว และมีโอกาสประสพผลสูง
เมื่อกรรมมันไม่ยอมง่ายๆ ผู้สอนจึงต้องมีมานะ ที่จะอดทนพูดแล้วพูดอีก ด้วยความเมตตา เพราะเห็นความจริงข้อนี้เอง ... แม้นพูดแล้ว คนพันคน มีฟังสักสิบคน ก็โอเคแล้ว เพราะนั่นคือ ในพันคน จะมีคนหายสิบคนแล้วนั่นเอง
