น้ำเสีย

ศาสตร์สมุนไพร มีกรอบง่ายๆ ที่พึงพิจารณา ด้วยเพราะมีองค์ประกอบ คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ

ดังนั้น การแก้ปัญหา ก็คือ การเรียนรู้ว่า ปัญหาที่เกิด เกิดจากธาตุใด ขาดเกิน แล้วจักใช้สมุนไพรใด หรือกรรมวิธีใด แก้ ส่วนที่ขาดเกิดนั้น

และที่สำคัญก็คือ จุดใดเป็นวิกฤต ที่ทำให้เสียชีวิตได้ จากโรคที่เป็นอยู่

หลวงพ่อนิพนธ์ ยกตัวอย่างอาทิเช่น คนเป็นอัมพฤกต์ เหตุแห่งที่ร่างกายเคลื่อนไหวไม่ได้ ผลที่ตามมาก็คือ กล้ามเนื้อส่วนนั้นๆ จะเกิดสภาวะน้ำเสียท่วมขัง

จึงปรากฎให้เห็นว่า เมื่อกล้ามเนื้อถูกน้ำท่วมขัง บริเวณนั้น กล้ามเนื้อจะขาดออกซิเจนมาหล่อเลี้ยง ผลก็คือ ขาดกำลัง จึงเริ่มลีบเล็กลง

เมื่อเราเรียนรู้ทราบเหตุ ก็หาวิธีที่จะไล่น้ำเสียออก นั่นจึงเป็นความจำเป็นที่ว่าคนไข้ประเภทนี้หากจะหวังผล ก็ต้องได้โอกาสที่จะเข้ากระโจมทุกวัน พร้อมกับมีการนวด หลังจากการเข้ากระโจม เพื่อให้น้ำเสียที่ถูกรีดออกไป ถูกแทนที่ด้วยน้ำดี กล้ามเนื้อก็จักฟื้น

คนไข้ประเภทนี้ จึงต้องมีระยะเวลาช่วงหนึ่ง เพื่อให้ร่างกายฟื้นตัว โดยการมาพักอาศัย แล้วเข้ากระโจม ทานสมุนไพรให้เต็มที่ อย่างน้อยสักเดือนสองเดือน เมื่อร่างกายฟื้นแล้ว ก็ค่อยรับสมุนไพรกลับไปทานที่บ้าน รอร่างกายฟื้นจนสมบูรณ์

ที่นี่เมืองไทย ทำอย่างนี้ไม่ได้ มันผิดกฎหมาย สาธารณสุขไม่อนุญาติ คนใหญ่ในบ้านในเมืองไม่เหลียวแล

รอโน่น วันใดที่ศูนย์ในพม่าแล้วเสร็จและเปิด ไปพ้กที่นั่นแล้วฟื้นฟูตัว ไม่ว่าโรคอะไรก็มีโอกาส โดยเฉพาะคนที่อาการหนัก จะอาศัยการมาสัปดาห์ละครั้ง พิจารณาแล้วทางมันไกล เวลามันเนื่นนาน ทำให้กัดกร่อน ไปไม่ถึง น่าเสียดาย