รุ่นทดลอง

ช่วงที่ผ่านมา เมื่อหลวงพ่อนิพนธ์เปิดรับคนไข้เข้ามาฟื้นฟูตน โดยเฉพาะคนไข้หนักที่หมอปฏิเสธแล้ว เพื่อดูผลตอบรับในการทานสมุนไพร

สิ่งหนึ่งที่ปรากฎเด่นชัด นั่นคือ เมื่ออยู่ในที่ที่เหมาะสม เพื่อฟื้นฟูตนได้เต็มที่ การทานสมุนไพรอย่างเต็มที่ ในคนไข้ที่หมอกำหนดวันเวลามาแล้วนั้น อาทิเช่น ยาเขียว วันละขวด ยาไพล ยาลูกกลอนดำ สามเวลาหลังอาหาร เรียกได้ว่าวันละกระปุก ส่งผลให้คนไข้เหล่านั้นฟื้นตัวกลับมาอย่างรวดเร็ว ไม่ว่ากลุ่มมะเร็ง หรือ อัมพฤกต์

ภาพที่ปรากฎนี้เอง ทำให้เกิดความรู้สึกว่า ทุกคนมีโอกาส และเป็นไปได้ หากแต่สภาวะการณ์ที่ผ่านมา คนไทยไม่ให้โอกาส หรือให้การสนับสนุน ทำให้ผลของการทานสมุนไพรน้อยกว่าที่ควร จนหลายคนอดรนทนไม่ได้ ต้องย้อนกลับไปหาหมอ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา หลวงพ่อนิพนธ์จึงดำริกิจกรรมหนึ่งขึ้นมา แต่ในความคิดเราน่าจะเป็นการวัดใจคนไทยเสียมากกว่า นั่นคือ การจะตั้งภาชนะรองรับสมุนไพร อาทิ มะกรูด ดีปลี พริกไทย ไว้ให้คนไข้ที่มา ได้นำมาร่วมเพื่อจัดทำเป็นสมุนไพรให้ทานกันได้อย่างเต็มที่ นั่นคือ มากกว่าที่เป็นอยู่

ผลของกิจกรรมนี้ ในความคิดเรา น่าจะเป็นตัวชี้ขาดให้หลวงพ่อนิพนธ์ตัดสินใจว่า กิจกรรมที่ทำอยู่ คนไทยเขาเห็นเป็นอย่างไร หากจะยังคงอยู่ในสภาวะที่ผู้นำม๊อบเรียกว่า "ไทยเฉย" นั่นก็หมายความว่า คงยากจะประสพผลดังตั้งใจ

แรงบีบทางกฎหมาย และสาธารณสุข อันเนื่องมาจากผลประโยชน์ ว่าไปแล้วก็ไม่สาหัส หากแต่ความร่วมมือร่วมใจในการทำตนเป็นทรายคนละเม็ด ที่มาร่วมก่อเจดีย์ต่างหาก หากไม่มีแล้วไซร้ เจดีย์ย่อมมีไม่ได้

เมื่อไม่มีวัตถุดิบ ก็ย่อมเป็นการยากยิ่งขึ้นไปอีก เพราะการเดินสองขาในการใช้หลักพระภูมี ขาหนึ่งเรียกว่าเดี้ยงก็ว่าได้ ดันเท่าไหร่ก็ยากจะเดิน นั่นคือขาบุญ อันจะเห็นได้ว่า พูดมากี่ปี่ มากันกี่ปี่ ก็ยังหาความสงบไม่ได้นั่นเอง

หลวงพ่อนิพนธ์จึงพยายามใช้ขาของสมุนไพรดัน นั่่นคือ การที่ผู้ฟื้นฟูต้องทานสมุนไพรให้ได้ปริมาณ ไม่ใช่อย่างที่เป็นอยู่ ดูแล้วว่าขานี้ก็ต้องเหนื่อย

เมื่อพิจารณานิสัยคนไทย ที่เป็นคนมีเมตตา โอบอ้อม อารีย์ ขี้สงสาร ใครป่าวประกาศอะไร ก็เฮโลไปช่วยกัน อย่างน่าอัศจรรย์ แต่ทำไมเล่า กิจกรรมที่ป่าวประกาศ ให้หิ้วสมุนไพรมา เพื่อ่ช่วยกอบกู้ชีวิตตนและเพื่อนมนุษย์ มันจึงแร้นแค้นยิ่งนัก

คำตอบมีอย่างเดียว คือ กรรม กรรมมันบังตา บังใจ นั่นเอง

ทางพม่าก็เร่งเร้า หลวงพ่อนิพนธ์ก็อาลัย รักใคร่ในพี่น้องคนไทย อยากช่วย ดิ้นรนทุกรูปแบบ ... ก็รอดูผลตอบรับในกิจกรรมนี้ ... เราว่า ไม่นานคงมีคำตอบ

ระหว่างนี้ หลวงพ่อนิพนธ์จึงเรียกคุณธานินทร์ มากล่าวว่า เล็กรักษาตัวมาที่นี้ก็เข้าปีที่ ๑๔ แล้ว ไม่เคยขออะไรหรือเรียกร้องอะไรเลย มาวันนี้ ถือว่าเป็นสิ่งตอบแทนที่ขอก็แล้วกัน

นั่นคือ ขอให้เล็กไปซ้อมร้องเพลง "ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก" วันใดที่ตัดสินใจแน่แล้ว เห็นแน่แล้วว่าคนไทยไม่เอาด้วย ก็จะหยุดกิจกรรม แล้วให้เล็กช่วยไปยืนหน้าคนไข้ แล้วร้องเพลงนี้ให้พวกเขาฟังหน่อย

เราก็คอยดูว่า ภาพที่เราจะเห็น มันจะเป็นมะกรูดเต็มตะกร้า หรือ จะเห็น คุณเล็กธานินทร์มาร้องเพลงให้คนไข้ฟังกันแน่ ....