วิทยาการทางการแพทย์ หรือศาสน์แขนงใด ที่อ้างว่าสามารถรักษาโรคได้ หากจะรู้ว่าจริงหรือไม่ ก็ต้องเอาธรรมชาติเดิมไปเทียบเคียง แล้วจะรู้ว่า สิ่งที่เชื่อ สิ่งที่ทำ นั้น รักษาได้จริงตามคำกล่าวอ้างหรือไม่
ยกตัวอย่างให้เห็นชัด อาทิเช่น คนเป็นโรคเบาหวาน แนวทางที่เลือกเพื่อใช้ฟื้นฟู แทนที่จะทำให้กลับมาทานหวานได้ กลับกลายเป็น บอกให้เราเลี่ยงอาหารหวาน นั่นคือ เริ่มจากห้ามทานของหวานมากๆ แล้วก็ห้ามทานข้าว ห้ามทานวุ้นเส้น จบลงด้วยทานได้แต่มันต้ม แล้วก็ตาย
หรือ เป็นโรคเก๊าต์ ก็เริ่มจากห้ามทานไก่ .... แล้วโรคก็พัฒนาจากเก๊าต์ เป็นรูมะตอยด์ รูมาติซั่ม แล้วก็ตาย
สิ่งเหล่านี้น่ะหรือที่เรียกรักษา แท้จริงแล้ว เป็นการปัดสวะ หลบเลี่ยง เพราะแก้ปัญหาไม่ได้ต่างหาก ผลก็คือ ธรรมชาติเดิม ที่สามารถทานได้ทุกอย่าง สิ่งอันใดที่ก่อปัญหา ก็ถูกตัด ถูกทอน เพื่อป้องกันอาการที่จะเกิด แล้วแก้ไม่ได้นั่นเอง หากรักษาได้จริง ต้องทำให้ธรรมชาติกลับมาดังเดิม
สมุนไพรสูตรพระภูมี ที่แม่ชีเมี้ยนนำมา จึงสวนทางกับวงการแพทย์และศาสน์อื่นๆ ในขณะที่คนอื่นห้ามทานโน่น ห้ามทานนี่ เมื่อมาใช้แนวทางฟื้นฟูตน เพื่อให้กลับธรรมชาติเดิม จึงมักได้ยิน อ.อร่าม กล่าวเสมอว่า อะไรที่หมอห้าม คนอื่นห้าม ทานก่อนเลย
เท่านั้นยังไม่พอ สิ่งที่หมอบอกว่าเป็นอันตรายหากทานเข้าไป กลับเป็นองค์ประกอบหลักของสมุนไพรที่ใช้ฟื้นฟูเสียอีก
อาทิ คนเป็นเก๊าต์ สมุนไพรก็ประกอบด้วยน้ำส้มสายชู คนเป็นไต สมุนไพรก็ประกอบด้วยเกลือ
ตัวเลขของผู้เสียชีวิตในโรคนั้นๆ ย่อมเป็นตัวบอกว่า คำกล่าวที่ว่ามียารักษาโรคนั้นโรคนี้ แท้จริงแล้ว เป็นคำโกหกพกลมทั้งสิ้น ชี้ให้ชัดขึ้น ก็ดูยาคีโมนั่นไง หากมันรักษามะเร็งได้จริง ประเทศผู้ผลิตคงไม่มีคนตายด้วยโรคมะเร็งเป็นแสนคนต่อปีหรอก รัฐบาลเขายอมหรือ ... ประชาชนเขาจะยอมหรือ ... ก็ต้องนำมาช่วยคนของตนก่อน จึงส่งให้ต่างประเทศ ไม่ปล่อยให้ตายเกลื่อนขนาดนี้หรอก
